بیت الله عباس پور که بود؟

بیت الله عباس پور قهرمان زیبایی اندام بنام ایران  است و تنها ورزشکار ایرانیست که توانست پرچم ایران را در مسابقات مستر المپیا در رتبه ای در خور قرار دهد. او توانست در سال ۲۰۱۴ به مقام پنجم جهانی برسد . او هم چنین ورزشکار سال ۱۳۸۷ شد و از طرف رئیس جمهور احمدی نژاد به وی یک میلیون و هشتاد هزار تومان با کسر مالیات هدیه داده شد. شوربختانه بیماری نادر  و  کم آشنای واسکولیت گریبان این مرد سخت کوش از دیار کردستان را گرفت و پس از چند ماه مبارزه و هزینه های گزاف شخصی ، چهارم شهریور با ما وداع کرد و آرام گرفت.بی مهری ها و گزافه گویی درباره این مرد سخت کوش حتی پس از مرگش هم وجود دارد.

شاید بیت الله عباسپور اولین کسی بود که بدنبال علت بیماریش بود و شاید هر لحظه از خود می پرسید که چه چیز باعث این بدبیاری وی شده است ولی واقعیت این است که این بیماری هیچ علت مشخصی ندارد و تنها یک اتفاق نادر در بدن است. در برابر این نظرات پزشکان و متخصصان که با سالها تجربه و مطالعه ، علتی برای بیماری واسکولیت نیافته اند ، ملت همیشه در صحنه ایران سیل هجمه و افترا را نثار « بیتو » و خانواده اش نمودند. شاید بیشتر از خود بیماری ، این هجمه ها و کارشناسیهای به عمق یک سانتیمتر بود که قهرمان را آزار می داد.

بیماری واسکولیت چیست و چه پیش در آمدی دارد ؟

پیش درآمدهای بیماری واسکولیت برای علم پزشکی آشکار نیست. واسکولیت یک بیماری خود ایمنی است. یعنی همانند ام-اس ، بدن به بافتهای خود حمله می نماید. در ام. اس بدن به سلولهای عصبی یورش می برد و در واسکولیت ، بدن به بافتهای رگ حمله می نماید. آغاز شدن واسکولیت در بدن بسیار ساده به نظر می رسد. یک گلبول سفید با مشاهده  سلول یک رگ خونی مجاور کدی را آزاد می نماید که اعلام جنگ بدن با آن سلول است. این اعلام جنگ باید به سلولهای مخرب و سرطانی باشد ولی در اینجا طبیعت دچار اشتباه می شود و بر حسب اتفاق سلولهای ایمنی بدن با دریافت کد اشتباه به سلولهای سالم بافت رگ شخص حمله می نمایند و شخص دچار التهاب در رگهای مختلف بدن می شود. هیچ درمانی برای واسکولیت وجود ندارد و  با توجه به نادر بودن آن داروهای مشخصی هم برای این بیماری شناخته نشده است.

با توجه به اتفاقی بودن ، هرگونه قضاوت درباره پیش در آمد بیماری گزاف است. روزانه هزاران نفر در معرض انواع مواد شیمیایی و مرگبار قرار می گیرند که هیچ کدام دچار واسکولیت نمی شوند. علت واسکولیت همانند اکثر آلرژیها و بیماریهای خود ایمنی تنها یک اتفاق و بد شانسی بیمار است. هیچ دانشمند و  پزشک متخصصی نمی تواند ادعا کند که مصرف مکملهای پروتئین و هورمونهای کنترل کننده ی سوخت و ساز بدن کوچکترین ارتباط را با این بیماری دارد.

امروز که قهرمان دیگر در بین ما نیست ، باید از خود خجالت بکشیم که قهرمانان بزرگ جهان که غریبه و اجنبی هستند همگی درباره عباسپور به نیکی یاد می کنند و از سلامت و الگو بودن « بیتو » سخن می گویند ولی ما در ایران نشسته ایم و با داشتن اطلاعاتی درباره سرماخوردگی ، درباره بیماری نادر و پیچیده ی بیت الله نظر می دهیم و بدو اتهام می زنیم. هیچ کس علت واسکولیت را نمی داند ولی « ما میدانیم !»

شاید بیت الله عباسپور اولین کسی بود که بدنبال علت بیماریش بود و شاید هر لحظه از خود می پرسید که چه چیز باعث این بدبیاری وی شده است ولی واقعیت این است که این بیماری هیچ علت مشخصی ندارد و تنها یک اتفاق نادر در بدن است.

در برابر این نظرات پزشکان و متخصصان که با سالها تجربه و مطالعه ، علتی برای بیماری واسکولیت نیافته اند ، ملت همیشه در صحنه ایران سیل هجمه و افترا را نثار « بیتو » و خانواده اش نمودند. شاید بیشتر از خود بیماری ، این هجمه ها و کارشناسیهای به عمق یک سانتیمتر بود که قهرمان را آزار می داد. قهرمانی که برای دوازده سال دهها قهرمانی را در زیر بیشترین فشارها و کنترلهای آزمایش دوپینگ با افتخار و بدون کوچکترین کژی بدست آورده بود. کسی که بارها پیشنهادهای کشورهای مختلف را برای حضور در تیم آن کشور رد کرده بود و همچنان با هزینه های گزاف شخصی با نام ایرانی در مسابقات شرکت می کرد.

کم اطلاعی ،حسادت و دروغ!

در آغاز در شبکه های اجتماعی بدون دانستن و اطلاع از نوع بیماری « بیتو » از دوپینگ وی سخن رانده می شد. این در حالیست که او هر ساله چندین قهرمانی آسیا را به گردن می آویخت و سال گذشته افتخار دستیابی به مقام پنجم جهانی را بدست آورد. در اکثر این مسابقات تدابیر شدید مبارزه با دوپینگ و داروهای غیر مجاز وجود دارد. حضور دائمی و پر رنگ « بیتو » در تمامی مسابقات نشان از پاکی این جوان سخت کوش دارد.  هنوز فراموش نکرده ایم که یکی از ورزشکاران بنام المپیکی ایران بدلیل احتمال تست دوپینگ از مسابقات المپیک پکن کناره گیری نمود و بیماری را بهانه کرد. چرا که در آزمایشهای امروزی دوپینگ ، امکان بررسی چند ماه گذشته هر ورزشکار وجود دارد و فرار از آزمایشگاههای دوپینگ جهانی غیر ممکن است.

در آغاز در شبکه های اجتماعی بدون دانستن و اطلاع از نوع بیماری « بیتو » از دوپینگ وی سخن رانده می شد. این در حالیست که او هر ساله چندین قهرمانی آسیا را به گردن می آویخت و سال گذشته افتخار دستیابی به مقام پنجم جهانی را بدست آورد. در اکثر این مسابقات تدابیر شدید مبارزه با دوپینگ و داروهای غیر مجاز وجود دارد. حضور دائمی و پر رنگ « بیتو » در تمامی مسابقات نشان از پاکی این جوان سخت کوش دارد. هنوز فراموش نکرده ایم که یکی از ورزشکاران بنام المپیکی ایران بدلیل احتمال تست دوپینگ از مسابقات المپیک پکن کناره گیری نمود و بیماری را بهانه کرد. چرا که در آزمایشهای امروزی دوپینگ ، امکان بررسی چند ماه گذشته هر ورزشکار وجود دارد و فرار از آزمایشگاههای دوپینگ جهانی غیر ممکن است.

بنابراین ، با توجه به قهرمانیهای مکرر و مختلف بیت الله عباسپور ،  سخن از سرزدن هر گونه دوپینگ از جانب او مردود است. شاید بتوان یک بار از آزمایش دوپینگ فرار نمود ولی « بیتو » از سال ۲۰۰۳ تا به امروز ، یازده سال کارنامه درخشان و پاک را در مسابقات متعدد جهانی بجا گذاشته است.

امروز که قهرمان دیگر در بین ما نیست ، باید از خود خجالت بکشیم که قهرمانان بزرگ جهان که غریبه و اجنبی هستند  همگی درباره عباسپور به نیکی یاد می کنند و از سلامت و الگو بودن « بیتو » سخن می گویند ولی ما در ایران نشسته ایم و با داشتن اطلاعاتی درباره سرماخوردگی ، درباره بیماری نادر و پیچیده ی بیت الله نظر می دهیم و بدو اتهام می زنیم. هیچ کس علت واسکولیت را نمی داند ولی « ما میدانیم !»

چرا قهرمانان ورزش ایرانی بی بها هستند؟

در افغانستان یک ورزشکار ساده که فقط توانست اجازه حضور در مسابقات جهانی را بدست بیاورد ، چندین هفته صفحات روزنامه و شبکه های اینترنتی را اشغال کرد و بسیاری از افغانها از نام او بعنوان قهرمان بزرگ جهان یاد می کنند. اما ما که دهها قهرمان جهان داریم چند تایشان را می توانیم نام ببریم؟ وضعیت زندگی و آینده افتخار آفرینانی که تنها امید برای زنده نگه داشتن نام ایران منزوی و فراموش شده هستند ، چگونه است؟

تنها مدال آور جودو ی تاریخ المپیک نوجوانان ایران چرا در رستوران کارگری کند؟ با سیستم فاسد درون ایران رسیدن به درجات بالای قهرمانی بسیار سخت و دشوار است. نه در مدارس و نه در اجتماع ! در ایران حمایتی از قهرمانی وجود ندارد و تنها پس از قهرمانی ایشان که حاصل سالها سختی و کار تن فرساست ، خبری کوتاه از ایشان می شنویم و فراموش می شوند. یعدها هم که اتفاقی برایشان می افتد ، نه فرهنگ و ادب حمایت از قهرمان زنده را می دانیم و نه حتی به مرده اش احترام می گذاریم.

بجز انگشت شمار از قهرمانانی که با زرنگی توانستند به سیاسیون بپیوندند ، دیگر قهرمانان ما کجایند و چه حالی دارند؟ تنها مدال آور جودو ی تاریخ المپیک نوجوانان ایران چرا در رستوران کارگری کند؟  با سیستم فاسد درون ایران رسیدن به درجات بالای قهرمانی بسیار سخت و دشوار است. نه در مدارس و نه در اجتماع حمایتی از قهرمانی وجود ندارد و تنها پس از قهرمانی ایشان که حاصل سالها سختی و کار تن فرساست ، خبری کوتاه از ایشان می شنویم و فراموش می شوند. بی مهری با امثال ناصر حجازی به کنار ، قهرمانهایی داریم که در سیستم مذهبی ایران سانسور می شوند.یعدها هم که اتفاقی برایشان می افتد ، نه فرهنگ و ادب حمایت از قهرمان زنده  را می دانیم و نه حتی به مرده اش احترام می گذاریم.