رفراندوم یک طرفه ۱۲ فروردین ۱۳۵۸
مردم ایران همواره گله مندند که رفراندوم ۱۲ فروردین ۱۳۵۸ ایشان را فریب داده است و اگر رفراندومی مانند آن تکرار شود دیگر به نظام مذهبی ” آری ” نخواهند گفت. رفراندوم سال ۵۸ کاملا یکطرفه بود و مردم باید بین جمهوری اسلامی و هیچ یکی را انتخاب می کردند که مردم اجباراً جمهوری اسلامی را پذیرفتند. هرچند هیچ یک نمی دانستند که جمهوری اسلامی چیست! خود سران مملکتی هم هنوز نمی دانستند چه برسد به مردم!
اما با گنجاندن ولایت فقیه در قانون اساسی و محدود کردن انتخابات وسیله شورای نگهبان، امروز مردم ایران مفهوم جمهوری اسلامی را با گوشت و استخوان خود درک نموده اند و گهگاه زمزمه می کنند که ای کاش یک انتخاب دوباره بایشان داده می شد!
بهانه می آورند که اگر سال ۵۸ برگردد دیگر به رژیم اسلامی رأی نمی دهند. هر انتخاباتی یک رفراندوم درباره رژیم اسلامی است.. این را فراموش نکنیم.
وعده های دروغینی که فریب می دهد!
آیا چنین است؟ آیا می توان امید داشت که مردم ایران فریب وعده آب و برق مجانی را نخورند؟ جالب است که در همه انتخابات ایران وعده هایی پوچ به مردم داده اند و مردم باور کرده اند. آخرینش وعده ساماندهی اقتصاد در ۱۰۰ روز بود که ظاهرا هرگز درست نخواهد شد. اما چرا با اطلاع از غیر ممکن بودن وعده ها دروغ می گویند؟
این تاکتیک خمینی بود که وعده هایی بدهد و با تطمیع مردم ایشان را بدنبال خود بکشاند. این تاکتیک را شاگردانش بسیار خوب آموخته اند. واقعیت این است که رأی مردم تنها برای تداوم جمهوری اسلامی است و ارزش دیگری ندارد. نمایندگان قبلا از طرف شورای نگهبان گلچین شده اند و تفاوت عظیمی میان آنها نیست. همگی به خمینی اقتدا و از کشتارها و اعدامهای ۳۷ سال گذشته حمایت می کنند.
این تاکتیک خمینی بود که وعده هایی بدهد و با تطمیع مردم ایشان را بدنبال خود بکشاند. این تاکتیک را شاگردانش بسیار خوب آموخته اند. واقعیت این است که رأی مردم تنها برای تداوم جمهوری اسلامی است و ارزش دیگری ندارد. نمایندگان قبلا از طرف شورای نگهبان گلچین شده اند و تفاوت عظیمی میان آنها نیست. همگی به خمینی اقتدا و از کشتارها و اعدامهای ۳۷ سال گذشته حمایت می کنند.
امروز اما دست جمهوری اسلامی خالی است و وعده ای نمانده که نداده باشد ، بنابراین تاکتیک خود را بصورت تازه ای به مردم قالب نموده اند : « رأی بدهید تا اوضاع بدتر از این نشود! » . یعنی تهدید و ترساندن مردم از اوضاعی که بی سابقه ترین رکود و بحران اقتصادی را به ارمغان آورده است. پرسشی که می ماند این است که مگر رأی مردم در سرنوشتشان تأثیر داشته و یا دارد؟! هرگز ! در ۳۷ سال گذشته مردم سرنوشت گروهی را تغییر دادند و به نان و نوایی رسانیدند، اما خود مردم محروم و بی اختیار فقط نظاره گر به آتش زدن زندگیشان و چپاول منابع ملی شان بودند.
نمایندگان اصطبل مقصر اولند
شورای نگهبان سعی داشته است تا بی بخار ترین و مطیع ترین افراد به مجلس راه یابند. این اکثریت مطیع و چلشته خور بیشترین آسیبها را به مردم ایران زده اند و خواهند زد. تصویب بودجه های نادرست و تخصیص بیشتر بودجه به سازمانهای وابسته به ولایت فقیه و سپاه پاسداران باعث نابودی اقتصاد ایران و پشیز گشتن پول ملی شد.
نقدینگی بالاترین در طول تاریخ است ولی پولی در دست مردم نیست! چون با سازوکارهای رانتی سپاه و مجلس ، دیگر پولها در چرخه ای غیر از چرخه اقتصاد مانده است. چرخه ای در کنار چرخه طبیعی اقتصاد تشکیل شده است که تنها کارش خروج تدریجی میلیاردها دلار ارز بصورت پولشویی و واریز به حساب سپاهیان و نزدیکان رهبر بوده است. از دبی و ترکیه تا مالزی و کانادا و اروپا مقصدهای دلارهای ایران بوده است. این دلارها خارج شده و دیگر باز نمی گردد ، یعنی کمکی به چرخه اقتصاد ایران نکرده است و فقط مقدار نقدینگی را به بالاترین حد تاریخ ایران رسانیده است.
قرار است به اینها رأی بدهید تا ۴ سال بیشتر بخورند و به حماقت رأی دهندگان بخندند!
بسیاری از صرافیها و شرکتهای بازرگانی کاری جز پولشویی برای برادران سپاهی و اطرافیان خامنه ای ندارند.
اما چرا با این همه فساد اقتصادی که منجر به ویرانی کشور در همه زمینه ها شد نمایندگان سکوت کردند؟ چون اصولا وظیفه نماینده در نظام ولایت فقیه حمایت از رهبر است و نه از مردم! یعنی اگرچه ظاهرا مردم ایشان را انتخاب کرده اند ولی در اصل ایشان منصوب از طرف رهبرند و بجز در برابر رهبر در برابر کس دیگری مسئولیت ندارند. پس سکوت نمایندگان مجلس عین انجام وظیفه و خدمت به آقایشان است.
هر انتخابات یک ” آری ” به جمهوری اسلامی است.
اینکه ما چند بار باید فریب بخوریم ، ظاهرا خود یک نکته عجیب از اجتماع ایران است! طبیعی است که خامنه ای و رفسنجانی تنها به بقاء خود و فرزندانشان در بالاترین کرسی قدرت می اندیشند و مردم همواره هیزمی برای گرم کردن انتخابات بوده اند تا قدرت و مشروعیت این نظام در داخل و خارج افزایش یابد. هرچند با وقایع سال ۸۸ خود خامنه ای هم می داند که مشروعیتش در گرو زور و شلاق است و نه خواست مردم.
بنابراین رأی مردم تنها ابزاری است که نظام جمهوری اسلامی را تأیید می کند و همانند یک بیعت با خامنه ای شمرده می شود.
هر رآی ما در واقع چیزی جز تأیید خامنه ای و نظام ولایت فقیه نیست.
حال پرسشی که می ماند از شما هموطن گرامی اینکه : « آیا دوباره به جمهوری اسلامی “آری” می گویید ؟
از آنچه گذشت
تاریخ تکرار می شود و ایرانیان بار دیگر در دو راهی انتخابات هستند. اینکه پای صندوق بروند و موجب شادی رفسنجانی و خامنه ای شوند و یا اینکه پای صندوق نروند و به جهانیان ثابت کنند که دیگر این نظام نخ نما و دار و دسته عقب مانده اش را نمی خواهند.
با دوام جمهوری اسلامی تفاوتی چندانی ندارد که مثلا آیت الله چماق به خبرگان برسد و یا آیت الله باتوم. حالا ممکن است شما بخواهید به باتوم رأی بدهید چون زیبا تر است و وعده هایی نو داده است!
همچنین در اصطبل بهارستان ممکن است شما به حاج شکم رأی بدهید و یا حاج پشمک. البته شاید از پشمک خسته باشید و حاج شکم را انتخاب کنید ، اما براستی برای خامنه ای چیزی که مهم است شما نیستید، شما مزاحمید! شما فقط مهره ای هستید که قرار است دوباره به نظام « آری » بگوید!
