آنچه مُبرهن است عدم دخالت جامعه مسئولیت ناپذیر در تَصمیم هایی است که بَرایش گرفته می شود، بَرای جامعه مسئولیت ناپذیر مهم نیست که چه کسی، چه تَصمیمی را برای شان می گیرد، آنچه حائز اهمیت است فَرار از پیامد آزادانه تصمیم گرفتن و امکان پروژه متهم سازی است!
طرفداران استبداد سابق و سینه چاکان استبداد خمینی از دشمنان شاپور بختیارند؛ آنان از اینکه بختیار همانند ایشان سرسپرده نبود و خواسته اش فقط و فقط آزادی ملتش بود و در کارنامه سیاسی اش جز مبارزه برای آزادی هیچ چیزی نیست، دلخورند چرا که در کارنامه خودشان هم سر سپردگی هست و هم خیانت به ایران و مردمانش!
ایرانیان یک دشمن واحد دارند و آن «حکومت اسلامی» است و یک هدف مشترک که آن «ایرانی آزاد، دموکرات و سکولار» است؛ ایرانی که در آن تمامی شهروندان با هر زبان و لهجه و گویشی، در برابر قانون از حقوق مساوی برخوردار باشند و هیچگونه تبعیضی در آن وجود نداشته باشد.
حیوان ستیزی یا خشونت بر علیه حیوانات مجموعه اعمالی را می نامند که موجب صدمه دیدن، شکنجه شدن، درد کشیدن و یا کشته شدن هر جانداری (به غیر از انسان) برای دلیلی به غیر از دفاع شخصی و جان به در بردن، می شوند. هرگونه شکار، کتک زدن و آزار دادن حیوانات در کشورهای متمدن جرم است و با فرد خاطی برخورد می شود.
قانون جامعه ایران امروزی، همچون قانون جنگل می باشد که در آن قوی تر ها، ضعیفان را جویده، خورده، لِه کرده و باقی مانده شان را بر روی آسفالت خیابان ها تُف می کنند. در طی سه دهه گذشته با سانسور رسانه ها و مطبوعات فرهنگ ایرانیان با سرعت تمام به سمت دوران "پارینه سنگی" پیشروی کرده است.
زندگی جوانان- جوانان دوست دارند آواز بخوانند، در محیطی ازاد و دور از سر خر آخوند با فعالیت های هنری و بروز استعدادهای ذاتی خود، راه و روش زندگی و آینده خود را پیدا کنند. بنابراین، هرچند قفس و زندان بیشتر ساخته شود، پرواز جوانان، این عقاب های تیز بال نیز بیشتر خواهد شد.
