مردم به جای در خیابان ها آمدن و دست به اعتراض و آشوب زدن، می روند و در صف طولانی خرید مرع می ایستند، نام نویسی می کنند و پس از چندین ساعت صبر کردن، سر انجام با دو عدد مرغ روانه خانه می شوند.! آیا به راستی این رخداد برای ملت بززگوار ایران، بسان لکه ای ننگ، مایه خجالت و سر افنکندگی نیست؟
آیا در عقب افتاده ترین قوانین جوامع انسانی نیز فردی را به جُرم نوشیدن الکل اعدام کرده و از بین می برند؟ این بربریت و توحش دادگاه های به شدت اسلامی ایران و تشنگی سیری ناپذیر قاضی های بی شرف به خون مردمان ایران زمین از کجا سرچشمه می گیرد؟
مسموم کردن سرچشمه، که در فارسی گاهی به غلط مسموم کردن چاه ترجمه شده است، مغالطه ای است که کسی ادعایی کند و برای جلوگیری از اعتراض دیگران، صفت مذمومی را به مخالفان آن مدعا نسبت دهد؛ به طوری که اگر کسی بخواهد اعتراض کند، گویا خود را مصداقی از مصادیق آن صفت مذموم دانسته است.
هنگامی که ما بیشترین باورمندان یک دیدگاه (یا محبوبیت آن دیدگاه) را دلیل بر درستی آن دیدگاه بدانیم و بخواهیم در گزاره منطقی از این اکثریت بهره ببریم، دچار مغلطه "توسل به اکثریت" شده ایم. حتی اگر این گزاره ها بر پایه آمار قابل اطمینان باشد.
یکی از پر کاربرد ترین مغلطه ها در دستگاه های پروپاگاندا، رسانه ها و اخبار است. شوربختانه وعاظ ادیان مختلف نیز از این مغلطه بطور روزانه استفاده می کنند. این مغلطه ھنگامی رخ می دھد که گوینده بجای آوردن شواهد منطقی و علمی به عواطف و احساسات فرد متوسل شود.
به راستی اخلاق های نیکوی ما کجا رخت بر بستند و به کدامین سیاره راه شیری کوچ کردند و ما را با یک مُشت اخلاق های زشت و ناپسند و ضد انسانی تنها گذاشتند؟ آیا ما، ملت ایران، آن دسته از کردارهای زیبا و دلنشین و انسانی را فراری دادیم و خود را در منجلاب اخلاق های زشت و ناپسند غرق نمودیم؟
کشورهای عقب مانده از تکنولوژی بی خبرند و در زمینه گسترش صنایع علمی فعالیتی ندارند و به دلایل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی بستر مناسب برای پرورش و از همه مهم تر بهره وری از این استعدادهای فردی را ندارند و خیل عظیمی از دانشمندان غرب را مهاجرینی از کشورهای عقب افتاده تشکیل می دهند.
چرا باید به قوانین جهانی تا ایجاد قانونی فراگیرتر و انسانی تر پایبند بود؟سرنوشت کشورهایی که پایبند نیستند چه خواهد بود؟ برای نشان دادن چگونگی قوانین بهتر است به همان قوانین طبیعت مراجعه کنیم. در طبیعت گاهی اوقات برای بقای نسل موجودات از جان خود هم می گذرند؛ قربانی منافع کوتاه مدت برای منافع بلند مدت
