اگر رضا پهلوی از گفتگو با بهرام مشیری فرار کند نیز برای وی بسیار گران تمام خواهد شد؛ زیرا مردم حقیقت جویِ ایران از خود خواهند پرسید که اگر ریگی در کفش این شاهزاده و خاندانش نیست و ایشان از هر نظر بی تقصیر و بی گناهند، چرا رضا پهلوی از داشتن یک مباحثه زنده تلویزیونی با بهرام مشیری طفره می رود؟
مسموم کردن سرچشمه، که در فارسی گاهی به غلط مسموم کردن چاه ترجمه شده است، مغالطه ای است که کسی ادعایی کند و برای جلوگیری از اعتراض دیگران، صفت مذمومی را به مخالفان آن مدعا نسبت دهد؛ به طوری که اگر کسی بخواهد اعتراض کند، گویا خود را مصداقی از مصادیق آن صفت مذموم دانسته است.
هنگامی که ما بیشترین باورمندان یک دیدگاه (یا محبوبیت آن دیدگاه) را دلیل بر درستی آن دیدگاه بدانیم و بخواهیم در گزاره منطقی از این اکثریت بهره ببریم، دچار مغلطه "توسل به اکثریت" شده ایم. حتی اگر این گزاره ها بر پایه آمار قابل اطمینان باشد.
چرا در ایرانِ امروز دروغگویان و کلاه برداران و شیادان، مورد تشویق جامعه قرار گرفته و به جای طرد شدن از سوی اجتماع، لقب "زرنگ" ، "باهوش" ، و... را دریافت کرده و با افتخار به فریب دادن سایر هم میهنان شان ادامه می دهند؟
هر گونه انقلاب سیاسی در این شرایط با شکست و فرجامی تلخ مواجه خواهد شد چرا که این مردم ابتدا باید پایه ای ترین اصول اخلاقی و پرنسیپل های انسانی را آموخته و بدان ها پایبند باشند تا جامعه پذیرای قانون مندی شده و پتانسیل برقراری حکومتی سکولار دموکرات را داشته باشد.
اگر پس از تغییر، مردم به یک شعور همگانی و همه گیر رسیده باشند که باید پس از ۱۰۰ سال مبارزه برای آزادی و دموکراسی بالاخره در کنار هم با تمام تفاوت ها بنشینند و ایرانی آزاد، سکولار و دموکرات بسازند، راه سختی است که تک تک کشورهای پیشرفته و رو به رشد رفته اند، پس محال نیست اما دشوار است.
آیا مردم ایران جنبه آزاد بودن و آزادانه زندگی کردن را دارند؟ یادمان نرود که هر ملتی، شایسته دولتی است که بر آن حکومت می کند؛ شوم بختانه ملت یعنی اکثریت و اقلیت روشنفکر و فرهیخته همواره به آتش خردباختگان هم میهن شان، سوخته اند.
تنها چیزی که کرامت دارد انسانیت انسان است نه باورهای آنها؛ با حکم قتل صادر کردن، شما در حال لِه کردن کرامت انسانی می باشید. تا زمانی که برای باور دیگران هیچ احترامی قائل نیستید، انتظار داشتن به احترام به باورتان یک خودخواهی کوته فکرانه بیش نیست و از منظر منطقی تنها یک مغلطه ی پیش پا افتاده است.
