کودک آزاری بیگمان کودکان در اجتماع ایران چندان ارزشی ندارند. بزرگان ،کودکان را به حساب زبان نفهم، گنگ، نادان، بی هوش، و بی شعور تصور می کنند و رفتارشان با آنها نامتعادل است. کودک آزاری و عمل سکسی نیز شوربختانه در اجتماع ما دیده می شود. بسیاری از این تجاوزهای به حریم کودکان، ناگفته و پنهان می ماند.
باید بیش از پیش به مراسم دروغین عزاداری شیعیان بی اعتنایی نمود. این مراسم انسانی نیست و باعث سنگدلی می شود. شادی است که قلب را رقیق می نماید و اندوه و عقده ها باعث سنگدلی و مرگ روحیه انسانی است. به کودکانمان بیاموزیم که این شادی است که برای زندگی مفید است و در غم و زاری کردن فایده ای نیست.
با آن که کشور ایران به دلیل تنوع آب و هوا، وجود کانهای زیر زمینی گوناگون و استعدادهای بیکران توانایی تولید و ساخت بیشتر نیازمندی ها را دارد ولیکن به دلیل خیانت سردمداران، سودجویان، صنعت و تکنولوژی ایران بی بهره مانده، کارخانه ها تعطیل و یا با کم کاری فراورده هایی با کیفیت ناچیز وارد بازار می کنند.
پایان کار اسلام در ایران بدست زنان- خاتمه رژیم اسلامی در ایران با پایان کار اسلام در ایران یکی است. کاری که هم اکنون با دهن کجی دختران و زنان جوان میهنمان به شکل های گوناگون فرار از حجاب اسلامی چون آزادی یواشکی در گوشه و کنار کشور به چشم می خورد. آن روز نه چندان دور، نزدیک بوده و رژیم را یارای جلوگیری از آن نیست.
"اسلام دین صلح است" شعار زیبایی بود ولی ژمانی که پای اجرای دستورات قرآن به میان بیاید قطع دست و پا داریم. کشتار مخالفان داریم.اسارت زنان و کودکان داریم.هزار جنایت داریم که مجوزش را قرآن داده است. این مجوزهای قرآن است که باعث می شود افراد قسیّ القلب و جانی چون خلخالی و مرتضوی بوجود آیند.
قصاص یعنی چه؟ قرآن در تعریف قصاص می گوید: « و بر آنها در آن مقرر داشتیم که جان در مقابل جان و چشم در مقابل چشم و بینی در برابر بینی و گوش در مقابل گوش و دندان در برابر دندان می‌باشد و هر زخمی قصاص دارد و اگر کسی آن را ببخشد کفاره او محسوب می‌شود . ولی در برابر پرداخت دیه می توان از قصاص صرفنظر کرد.
داستان های قرآن، تورات، موسی،و یوسف همگی از برتری مرد و بی ارزش و ناچیز بودن زن و خلقت او به عنوان ابزار کار و وسیله خوش آیندمردان حکایت می کند. آخوندهای عقب مانده و خشک مغز مجبورند آیات قرآن را توجیه کنند، حتی اگر بر اساس تبعیض غیر انسانی اعراب بدوی باشد. حتی اگر دستور به کتک زدن زن داده باشد.
بازگویی یک واقعه جنایی که منابع آن از خود قرآن و سنت آمده و کشتار گروه بزرگی انسان در آن ذکر شده، بسیار شایسته و ضروری است. سکوت در برابر جنایت، شراکت در آن است.آن قدر باید از هولوکاست و جنایات نازیها بگوییم تا که مردم به خویش تن اجازه ندهند عقاید یک فاشیست و نازی در جامعه تبلیغ شود.دست کم ۶۰۰ اسیر در یک روز گردن زده شدند .پس از آن پیامبر زنان و کودکان را میان مسلمانان تقسیم کرد و گروهی از اسیران را بسوی نجد فرستاد و بجای آن اسب و اسلحه خرید! این گردن زدن ۶۰۰ تا ۸۰۰ نفر، طبق روایات بدست علی و زبیر بوده است.
