شانزدهم دی ماه ۱۳۵۷ خورشیدی در دفتر بلندبالای تاریخ ایران زمین، برگ زرین و درخشانی است. در این روز بود که مردی میهن دوست و تیزبین بر آن شد تا کارزاری را برای نجات ایران آغاز کند. امروز پس از ۳۵ سال تجربه کابوس وار حکومت نعلینی، می فهمیم که آن مرد چه گفته بود. آری، سخن از دکتر شاپور بختیار است.
بختیار در سال ۱۲۹۳ در شهرکرد دیده به جهان گشود. هنگامی که هنوز کودک بود مادرش را از دست داد. پدر او سردار فاتح، شیفته تاریخ و فرهنگ ایران بود. به گفته بختیار؛ در پایان هر روز با از بر خواندن سی بیت شعر از سوی پدرم پاداش سوارکاری دریافت می کردم و این گونه تشویق به مطالعه بیشتر می شدم.
هر جامعه ای از یک "قدرت سیاسی" تشکیل شده. ولی یک قدرت دیگر به نام “قدرت اجتماعی” نیز وجود دارد که برگرفته از مردم آن کشور است. قدرت اجتماعی در برابر قدرت سیاسی قرار می گیرد و نقش ضد قدرت را ایفا می کند. هر گاه قدرت سیاسی به دلیل خودکامگی حق شهروندان را پایمال کرد، قدرت اجتماعی وارد کارزار می شود.
چندی پیش خانم هیلا صدیقی در برگه فیسبوک خود نوشتاری را درج کرده بود و در آن از ناسزاگویی های برخی (که در پی پشتیبانی خانم صدیقی از شرکت مردم در انتخابات امسال و دست کم به گونه نامستقیم رای دادن به حسن روحانی رخ داده بود) گلایه داشت. ولی برخی اندیشه ها و واکنش های ایشان بحث برانگیز و مایه شگفتی است.
تا پیش از زایش اسلام در ایران امپراتوری توانمند ساسانیان پا به پای امپراتوری روم در حال پیشروی بود. بنابراین توازنی بین شرق و غرب برقرار بود. ولی پس از یورش مسلمانان متجاوز به کشور های خاورمیانه و سرنگونی فرمانروایی ساسانی، این توازن از میان رفت و همین خود مایه فزونی توان غرب و تسلط آنان بر ما شد.
یک "یا حسین" دیگر تا رخ دادن "حماسه سیاسی" محاصره دریایی و حمله نظامی باقیست ولی با این حال چرا خامنه ای حاضر به مذاکره نیست؟. چرا این ملای مشهدی سناریو حمله نظامی را به کنار آمدن با غرب ترجیح می دهد؟ .آیا امکان برداشته شدن تحریم ها از سوی غرب با کنار گذاشته شدن پرونده اتمی از سوی رژیم، وجود دارد؟.
جنگ ساختگی خمینی با عراق که برای بقای لاشخوران جمهوری اسلامی لازم ضروری بود. چون پس از کشتارهای گوناگون، این بار نوبت پاکسازی بود، پاک سازی افراد درستکاری که هنوز در تب انقلاب بودند، انسان های شجاع و پاکی که در جنگ شهید شدند. گفته شد جنگ لازمه بقای رژیم بود. بقای رژیم در حال شکست و نابودی.
یکی از سیاست های کلی و بقای رژیم اسلامی همیشه بر مبنای سرکوب وحشیانه و حذف فیزیکی مخالفین" بوده است. از کشتار دلاوران ارتش، فرهیختگان دانش و فرهنگ، کشتار جوانان برومند ایران در سال ۶۷، گرفته تا قتل های زنجیره ای، و حذف آیت الله منتظری، بازرگان، به دار آویختن روزانه مردم بیگناه، در زندان ها و شهرها.
