به راستی که مایه خجالت است که روشنفکر نماها، متخصص تمامی امور شده و از کم دانشی مخاطبان خود سو استفاده کرده و شعورشان را لگدمال می کنند! شاهین باید هرچه زودتر، از جامعه روشنفکر بابت این رفتار زشت و مردم فریبانه عذرخواهی کرده و تمامی کسانی که از این حرکتش تمجید کردند را از برگه هوادارانش اخراج نماید!
ما این اقدام ننگین حکومت ضد انسانی را شدیدن محکوم کرده و خواستار آزادی پدر آقای "یاشار خامنه" از چنگال مزدوران رژیم می باشیم و تا به خواسته نهایی مان که همانا آزادی تمامی زندانیان سیاسی - عقیدتی و رسیدن ایران مان به سکولاریسم و دموکراسی به معنای واقعی است نرسیم، از پای نخواهیم نشست.
یکی از افرادی که در تاریخ معاصرِ ایران، بی‌انصافانه به او ارج می‌نهند، بدونِ توجه به عمقِ تخریبگرِ مطالب اش و اثر‌گذاریِ شگفتاورِ سخنانِ سطحی و یا قصارِ ادبی‌اش، علی شریعتی است. البته گذراندن دورانِ سه ساله‌ی تحصیل در دانشکده ادبیاتِ مشهد، به او قدرتِ قلمی بخشید تا بتواند خواننده را مجذوب کند.
ما با هیچ یک از باورهای دینی مخالفتی نداریم و به هم میهنان خود حق می دهیم تا به دلخواه خود به آنچه می خواهند اعتقاد داشته باشند. ولی نمی پذیریم که این باورها بخواهد برافکار و اندیشه مردم اثر داشته باشد. ما بنا به یادواره فارسی؛ « به سنگ هم احترام می گذاریم تا زمانی که آن سنگ به سوی ما نشانه نرود».
ترانه « آی نقی»، به خوانندگی شاهین نجفی به تندی و با شتابی هرچه بیشتر چون باد، در سراسر جهان پخش شد و ایرانیان از خرد و کلان، پیر وجوان، را بر آن داشت تا آن را زمزمه کنند. این ترانه ساده ولی شورانگیز، باردیگر جان ها را به آتش کشید و در دلهای سرد و نا امید هم میهنانمان شادمانی، و امید به وجود آورد.
بی تردید در درازای تاریخ، کشورمان نظیر رژیمی این چنین فرومایه، ضد مردمی، شرور، و نفاق برانگیز را به خود ندیده است. رژیمی که نشانه ای از فرهنگ و تمدن ایران را ندارد، و با آن که آخوندها همواره سربار جامعه بوده و برسر خوان ملت نشسته اند، بازهم بیشرمانه مملکت و همه هستی های آن را در پای تازیان می ریزند.
تنها چیزی که کرامت دارد انسانیت انسان است نه باورهای آنها؛ با حکم قتل صادر کردن، شما در حال لِه کردن کرامت انسانی می باشید. تا زمانی که برای باور دیگران هیچ احترامی قائل نیستید، انتظار داشتن به احترام به باورتان یک خودخواهی کوته فکرانه بیش نیست و از منظر منطقی تنها یک مغلطه ی پیش پا افتاده است.
حکمِ ارتداد در طولِ تاریخ از جمله از صدر اسلام تا کنون ابزاری در دستِ دکّان داران دین بوده که هر آینه منتقدی بر سره راه آنان قرار می‌گرفت به وسیله حکمِ ارتداد از شرِّ او راحت میشدند. نمونه بارز از بهره گیرنده حکمِ ارتداد، خودِ آقای محمد، پیامبرِ مسلمینِ جهان است.
