شاه به طور مستقیم و غیر مستقیم در سازمان یافتگی و قدرتمند شدنِ فعالیت هایِ سیاسی روحانیونِ شیعه نقش داشت و سرانجام "ماری که خود در آستین پروراند" دستَش را نیش زده و از قدرت، به زیرش کشاند. جای بَسی افسوس است که محمدرضا شاه، نیروهای پاکباز ملی گرا را به جای روحانیون، متحد خود نساخت.
طرفداران استبداد سابق و سینه چاکان استبداد خمینی از دشمنان شاپور بختیارند؛ آنان از اینکه بختیار همانند ایشان سرسپرده نبود و خواسته اش فقط آزادی ملتش بود و در کارنامه اش جز مبارزه برای آزادی چیزی نیست، دلخورند چرا که در کارنامه خودشان هم سر سپردگی هست، هم دستبوسی استبداد و هم خیانت به ایران!
به طور کلی پادشاهی مشروطه یک حکومت دموکراتیک است که کارنامه تاریخی درخشانی در راستایِ تأمین آزادی های فردی و اجتماعی شهروندان و حفاظت از تمامیت ارضی کشور و بالا بردن سطح رفاه زندگانی شهروندان و همچنین احترام و اعتبار ویژه قائل شدن برای اعلامیه جهانی حقوق بشر دارد.
لازمه رسیدن به آزادی و دموکراسی، پذیرفتن انتقادها است. انتقاد، دروازه رسیدن به آزادی است و تا انتقاد کردن نباشد، جامعه به سوی دموکراسی گام بر نمی دارد. چنانکه دیکتاتورها و خودکامه ها در برابر هرگونه انتقادی جبهه گیری می کنند. قلم ها را می شکنند، اعتراض و خرده گیری رسانه ها را سرکوب می سازند،
سر انجام ملت درمانده به فغان آمدند و زمینه انقلاب ۵۷ را فراهم ساختند. از آنجا که مملکت در سایه استبداد و تهی از هرگونه فعالین سیاسی شناخته شده به سر می برد، مردم ستمدیده از ترس مار به افعی پناه بردند و اسیر طلسم روضه خوان ها شدند. غافل از آن که بیش از ۴۰۰ سال است که آخوند پرچم انگلیس را با خود دارد.
جنگ ساختگی خمینی با عراق که برای بقای لاشخوران جمهوری اسلامی لازم ضروری بود. چون پس از کشتارهای گوناگون، این بار نوبت پاکسازی بود، پاک سازی افراد درستکاری که هنوز در تب انقلاب بودند، انسان های شجاع و پاکی که در جنگ شهید شدند. گفته شد جنگ لازمه بقای رژیم بود. بقای رژیم در حال شکست و نابودی.
شاهزاده رضا دکان تازه ای برای گرفتن پول از مردم گشودند. گویا میلیون ها دلار ارز وجواهرات گرانبها که خانواده اشان به یغما برده اند، آب شده، و به زمین فرو رفته است.
با اندوه فراوان دریافتیم که شاهزاده علی رضا پهلوی که نسبت به فروپاشی کشور، و کشتار جوانان بسیار حساس بوده است، در تاریخ ۱۴ دی ۸۹ دست به خود کشی می زند.
