بر ماست که با یادآوری نام دلاورانی چون مازیار و شناساندن آن ها به نسل جوان و خردسالان این مرز و بوم، از آیین ها و فرهنگ فراموش شده مان، دفاع کرده و حس میهن دوستی و وطن پرستی و از خود گذشتگی در راه مبارزه برای آزادی کشور را، در دل و جان کودکان و جوانان ایران زمین، زنده کنیم.
سانه های جهان از لخت شدن دختری از تونس و حکم سنگسار رهبران مذهبی آن خبر می دهند. آمنه دختر جوان تونسی به عنوان اعتراض به قوانین ضد انسانی شریعت و دفاع از حقوق زنان در کشورش نیم تنه خود را برهنه نموده، بر روی آن می نویسد: "تن من برای خودم و به خودم تعلق دارد و وسیله آبرو و افتخار فرد دیگری نیست".
نوروز یادگار گرانبها و جاودانه ای است که از نیاکان و پیشینیان به ما رسیده. نوروز را باید سند پرارزش از تاریخ کهنسال و پرافتخار چندین هزار سال تاریخ این سرزمین دانست. برگزاری آیین نوروز، به پيش از زردشت می رسد. جشن نوروز را می توان نخستین و از بالاترین جشن شادمانی و خرسندی ملتی در پهنه تاریخ دانست.
با استناد به شواهد و مدارک موجود درباره تاریخ اسلام، به جرأت و با کمالِ اطمینان خاطر می توان گفت که اسلام دینِ خشونت و قَهر و انسان ستیزی است. جان و شرافت و کرامت آدمی در این هیچ کُجای این مَکتبِ ویرانگر، کمترین جایگاهی ندارند.
هوگو رافائل چاوز رئیس جمهور ونزوئلا در سن ۵۸ سالگی با بیماری سرطان درگذشت. هوگو چاوز یک نظامی بود که با کودتا به قدرت رسید و جدا از سیاست های نادرست خارجی اش در مخالفت با قدرت های بزرگ جهانی و جدا از دیکتاتوری سیاسی، تلاش های اجتماعی، اقتصادی او برای طبقه محروم ونزوئلا قابل احترام است.
بنابراین ایمان به زندگی پس از مرگ یکی از نخستین دیدگاه هایی بود که بوجود آمد. گاهی جادوگر قبیله پاسخ به ناشناخته ها و بیداد زمانه را به جهانی دیگر واگذار می کرد. دیگر مشخصه انسان روحیه تلاشگر و کنکاشگر وی است. موتور محرک این تلاش و کوشش امید به آینده بهتر و زندگی سرشار از آسایش و خوشبختی بوده است.
تیجه می گیریم که خُدا ساخته دست بَشر و زاییده ذهن خلاق و کنجکاوِ وی است که همواره در پیِ یافتنِ پاسخ هایی برایِ چرایی رُخ دادن پیشامد های محیط پیرامون خود بوده و هَست و هر زَمان که علم و دانشش قادر به پاسخگویی نباشند، جوابِ تمامی پرسش های بی پاسخش را در ایمان مذهبی اش به خدایی موهوم می یابد.
موسی نخستین پیامبر قوم یهود می باشد. این قوم در مناطقی از اردن، فلسطین و اسرائیل فعلی بطور پراکنده و در چند قبیله زندگی می کردند. رویکرد های دینی گفته شده در فصل گذشته در این قوم نیز رشد و نمو داشته و آنان نیز برای خود خدایانی ساخته و نام هایی برای این خدایان برگزیدند.
