خیانت هایی دور از چشم مردم

شوربختانه رژیم های خودکامه و سلطه گر، هرگز خواسته و رضایت ملت را در تصمیم های یک سویه و از روی هوس خود در نظر نمی گیرند. سراسر تاریخ بشر مالامال از این اقدامات خودسرانه و بدون آگاهی و موافقت ملت ها است. در همین چند سده تاریخ کشورمان، با چند مورد از این خودکامگی و روش های دیکتاتورهای ضد مردمی برخورد می کنیم که برای ملت ما خانمان برانداز و مصیبت زا بوده است.

این تصویر و مقاله در رسانه دیفنز نیوز Defense News دیده می شود. این سایت با گستاخی به جای خلیج فارس، خلیج ع-ر-ب-ی نوشته شده. تصور می رود که این رسانه و نوشتن این مقاله وابسته به ارتش انگلیس باشد. به هرحال، هرچه باشد حتی نوشتن این مقاله و عکس شرم آور آن، از ساخت و پاخت و یا سستی رژیم اسلامی است.

فتحعلیشاه بی لیاقت و بی فرهنگ، تنها با وسوسه و تهدید چند آخوند از جمله سید محمد مجاهد و ملا احمد نراقی(۱)، سید محمد باقربهبهانی (۲)، حاج ملا محمدجعفر استرآبادی، آقا سید نصرالله استرآبادی، حاج سید محمد تقی برغانی، سید عزیزالله طالشی وشماری دیگر(۳).، و همچنین همکاری با انگلیس، بدون کمترین مشورت با مردم و یا نزدیکان و افراد فهمیده و آگاه گرداگرد خود، و حتی با وجود مخالفت فرزند دانا و خردمندش عباس میرزا، با تزار روسیه در افتاد و بخش بزرگی از کشورمان را از دست داد(۴).
تا آن جا که فرزند دلاورش از غم و اندوه در جوانی جان داد. ناصرالدین شاه نیز همان اشتباه را کرد و بدون آن که وسوسه و دخالت های انگلیس را با مردم ایران در میان گذاشته جبهه متحد و قدرتمندی در برابر استثمار انگلیس به وجود آورد، ناشیانه و در خفا بدون آگاهی مردم طرح جدایی افغانستان را پذیرفت.

قرار داد ۱۹۱۹

درسال ۱۹۱۹ وثوق اادوله نخست وزیراحمد شاه، با گرفتن رشوه، مخفیانه با وزیر مختار انگلیس سرپرسی کاکس (۵) قراردادی را امضاء کرد، که کارهای مالی ونیروی پدافندی وارتش ایران در دست دولت انگلیس جای می گرفت. با این روش، ایران عملا آزادی خود را از دست می دادو بخشی از وابسته های دولت چپاول گر انگلیس می شد.

هنگامی که پیامد این قرارداد به گوش مردم و نماینده های مجلس رسید، افرادی چون مشیرالدوله پیرنیا، محمد مصدق، ممتازالدوله، محمود افشار یزدی، حاج میرزا یحیی دولت آبادی، عبدالله مستوفی، محمدعلی فروغی ذکاء الملک، مستوفی الممالک و بسیاری دیگر، با آن مخالفت کردند که خود به خود الغا آن گردید.
چون با نبودن مجلس و مخالفت مردم وهم چنین طفره رفتن احمد شاه، طرف داروضامن اجرائی نداشت، به خودی خود از میان رفت وبه کار گرفته نشد.(۶)

اقدام بزرگ رضاشاه

انگلیس ها برای جدا کردن بخش هایی از سرزمین ما مانند آنچه در دوران قاجاریه و یا زمان محمد رضا شاه دیدیم، همیشه روشی به کار می بردند که آن، رشوه دادن و ساخت و پرداخت با شاه، وزیران، و یا مأموران دولت و پرورش عده ای مزدور و خائن به کشورمان بوده است. در زمان رضاشاه هم انگلیسی ها جاسوس و مزدوری در خوزستان، و مزدور دیگری به نام سید ضیاء طباطبایی علم کردند تا مانند موریانه در تار و پود رژیم ایران نفوذ کنند و ایران را به سستی، ضعف، و جایی خوزستان کشند.
خوشبختانه رضاشاه باوجود کارشکنی وتهدیدهای بسیارزیاد از سوی دولت انگلیس ، همراهی وکمک های گوناگون آن کشوربه شیخ خزئل،  توانست با دلیری وبیباکی شر او را از سرمردم وخاک ایران کوتاه کند وناحیه جنوب باختری وجنوب ایران را  ازدست اندازی  وسلطه انگلیسی ها بیرون آورد.(۷)

جدا شدن بحرین

دخالت رسمی انگلستان بر امور بحرین، از سال ۱۸۲۰ آغاز شد. در این سال انگلستان با کمک قوای خود قراردادی غیر قانونی را به امیر عتوبی (دست نشانده ایران در بحرین) تحمیل نمود که به موجب آن اختیارات فوق العاده‌ای در بحرین به انگلستان واگذار می‌شد. این قرارداد برخلاف قرارداد مودت ایران و انگلستان بود که بر اساس آن انگلستان، متعهد شده بود، «اگر احدی از…[حکام ولایات ایران] ولایتی و یا جایی از خاک متعلقه یه ایران را به آن دولت بهیه بدهند، که به ازاء آن کمک و اعانتی نمایند، هرگز امنای دولت انگلیس به این امر اقدام نکرده و پیرامون آن نخواهند گشت و دخل و تصرف در ممالک متعلقه به ایران نخواهند کرد»[۱]

در دوران محمد رضاشاه، باردیگر انگلیس به تهدید و تحریک پرداخت، و شاه بدون آن که از ملت و مجلس پشتیبانی بگیرد، خودسرانه تسلیم خواسته انگلیسی ها شد و بدون آن که این مشکل با مجلس در میان گذاشته شده باشد. در حالی که تنی چند از نمایندگان مانند محسن پزشکپور و داریوش فروهر و هوشنگ طالع)، از پان ایرانیست ها مخالفت نمودند که آنان زندانی شده یا با مشکلاتی روبرو شدند و با تهدید و غضب شاه سرجای خود نشستند و بحرین بی سر و صدا از ایران جداشد.

گفتگو در باره جزایر سه گانه

سالهاست که چشم کشورهای عربی امارات و شارجه به سه جزیره ایرانی بوموسی، تنب بزرگ و تنب کوچک دوخته شده و در هر فرصتی تلاش می کنند آنها را از ایران جدا کنند. عمومن اینگونه دست درازی به خاک و کشورمان و جا کردن بخشی از آن، در این شرایط به وجود می آید:
۱- حکومت مرکزی ناتوان و بدون هرگونه قدرت دفاعی باشد.
۲- رژیم ایران، خود منافعی در جدایی بخشی از ایران داشته باشد.
۳- در میان مسئولان و افراد رژیم خائنانی باشند که رشوه بگیرند و یا منافعی از کشورهای دیگر داشته باشند.
۴- همانگونه که گفته شد، در بیشتر این جدایی ها، نفوذ و دخالت موزیانه انگلیس از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. در مورد این سه جزایر هم ما در مقاله های پیشین گفتیم که انگلیس با دریافت چه امتیازاتی از عربهای کناره خلیج فارس، به تحریک آنان علیه ایران، و تبلیغ و شایعه پراکنی در رسانه ها می پردازد.

امارات عربی شیخ نشینی که از چادر نشینی به حکومت و خلافت تبدیل شده، سر از تخم برآورده ادعای زیاد دارد. شاید ما مردم ایران مرده باشیم و آنان بتوانند روی پیکر ما بگذرند و به هرگونه جدا کردن و تجزیه طلبی پردازند.

شایعه کوتاه آمدن رژیم اسلامی

رژیم اسلامی با فرستادن آقای ظریف به کشورهای خلیج فارس و گفتار او که موضوع سه جزیره می تواند مورد بحث و گفتگو قرار گیرد، نشان ضعف و ناتوانی و عقب نشینی رژیم ایران است. این گفته می تواند نشانه توافق پنهانی رژیم با کشورهای عربی بر سر سه جزیره ایرانی باشد. اگر چنین اتفاقی به صورت پنهانی بدون موافقت مردم و تصویب مجلس انجام گیرد، خیانتی بس بزرگ مانند شاهان قاجار بوده، و یقیناً مردم ایران خامنه ای را نبخشیده و انتقام خود را در آینده از هرچه آخوند در سراسر ایران است، خواهند گرفت.

از آنچه گذشت:

آنچنان که گفته شد در تاریخ چند سده گذشته، در هنگام ضعف و ناتوانی دولت مرکزی، رشوه گیری، و با وجود دخالت و موذی گری های دولت انگلیس، رژیم های دیکتاتوری و خودکامه ایرانی، بدون آگاهی و موافقت مردم، و اعضای پارلمان، به طور خودسرانه و پنهانی با بستن قراردادی با بیگانگان، بخش هایی از سرزمینمان را از دست داده است.

از آن جا که آقای ظریف نماینده خامنه ای با سفر به کشورهای خلیج فارس به عربها قول گفتگو و مذاکره در باره سه جزیره ایرانی داده است، می توان پیش بینی کرد که رژیم درمانده و در حالت ضعف ناتوانی، آماده است تا به صورت پنهانی جزایر ما را به عربها واگذارکند. می توان با چند زیر به این نتیجه رسید علت کوتاه آمدن رژیم اسلامی برای منافع و پابرجایی خود در حاتم بخشی جزایر سه گانه را این چنین بیان داشت:
۱- رژیم در حالی که زیر منگنه و اهرم تحریم ها نمی تواند کمر سیخ کند، با همبستگی و کینه توزی کشورهای عربی مانند عربستان روبرو شده است، و حلقه فشار بر خود را از هر سوی تنگتر و محکم تر می بیند.

تا این چهره های زشت و نازیبا، و افراد بی سواد و خرافاتی سر کارند، باید انتظار داست که افرادی چون ظریف هم بخواهند برای بقای رژیم این آخوندها جزایر ما را حاتم بخشی کنند و به اعراب دهند. بی تردید چنانچه روزی رژیم چنین خیانتی را به ملت و کشور نمود، این آخوندهای تفاله از دست مردم جان به در نخواهند برد.

۲- پشتیبانی و حمایت از بشار اسد از مهم ترین خواسته ها و سیاست رژیم اسلامی است. زیرا آنچه را تا کنون رژیم اسلامی در حمایت رژیم سوریه انجام داده، به همان اندازه دشمنی و ضدیت عربها و کشور ترکیه را نیز برای خود به وجود آورده است. می توان گفت که سرنگونی رژیم بشار اسد، فروکش و ریزش رژیم اسلامی را نیز به دنبال خواهد داشت. بنابراین، برای آن که همچنان بتواند به پشتیبانی بشار اسد ادامه دهد، ناچار است که به نحوی و روشی کشورهای عربی را از دشمنی و مخالفت با خود بر کنار دارد. از این روی، واگذاری جزایر سه گانه تنها راهی است که در زمانی کوتاه عربها را از مخالفت با ایران باز خواهد داشت.
۳- نکته دیگر، کنار آمدن با انگلیس است. زیرا پس از آن که بسیجی ها و دیگر مزدوران خامنه ای از دیوار سفارت انگلیس بالارفتند و اموال آن سفارتخانه را به تاراج بردند، دولت انگلیس روش خصمانه ای با رژیم ایران پیداکرد. از آن جا که تحریکات دولت انگلیس برای آخوند شناخته شده و مسأله ساز است، رژیم ایران در برابر پشتیبانی انگلیس از کشورهای عربی خلیج فارس، کوتاه آمده و اجازه می دهد بنا به خواسته آن دولت، جزایر سه گانه ایرانی به عربها واگذار شود.

بن مایه ها:
(۱)شیعه گری وامام زمان- نوشته دکترروشنگر- نشرنیما آلمان- چاپ ۳- ص ۱۲۰

(۲) قصاص العلماء- نوشته محمدبن سلیمان تنکابنی- تهران ۱۳۰۴- ص ۹۳

(۳) نقش روحانیت در تاریخ معاصر ایران- نوشته دکتر م.یاوری-۱۳۶۰ – ص ۲۱-۲۳ –برگرفته از روضه الصفای ناصری- نوشته رضاقلی هدایت- ج ۹- ص ۱۶۴۶ – سفرنامه ویلوک ۱۵ ژوئیه-

(۴) حکایت دختران خراسان- نوشته ا فسانه نجم آبادی-انتشارات روشنگران، تهران. چاپ اول ۱۳۷۴ بخش اول، ص ۱۱-۱۲

‏(۵) Sir Percy Cox

(۶) روزگاران- نوشته وگردآوری دکتر عبدالحسین زرین پور- ج۳-انتشارات سخن ۱۳۷۵- چاپ اول – ص ۱۹۸-۲۰۲

(۷) قضاوت تاریخ- از آغامحمدخان تا محمدرضا- نوشته اسماعیل رزم آرا- چ۲ –چاپ مهارت، تهران ۱۳۷۸- ص ۱۴۶-۱۵۴