راه رسیدن به سکولاریسم و برخورداری تمامی شهروندان از حقوق انسانی شان، نَقد درست مَذهب است و مَذهب ستیزی فقط و فقط به جدا شدن هر چه بیشتر افراد مَذهبی از خداناباوران شده و باعث می شود که ایشان از ترس حضور ناباوران، به دامان حکومت های مذهبی پناه ببرند.
ما هیچ گروه سیاسی بی عیبی نداریم؛ تنها راه نجات ما، ایجاد یک شورای ملی از میان همین گروه های پر عیب و ایراد است
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
کنکاشی پیرامونِ اَخلاقِ انسانی و زَمینی
خدا یک توهم پوچ و زاییده ی تَرس و نادانی آدمی است!
تنها چیزی که کرامت دارد انسانیت انسان است نه باورهای آنها؛ با حکم قتل صادر کردن، شما در حال لِه کردن کرامت انسانی می باشید. تا زمانی که برای باور دیگران هیچ احترامی قائل نیستید، انتظار داشتن به احترام به باورتان یک خودخواهی کوته فکرانه بیش نیست و از منظر منطقی تنها یک مغلطه ی پیش پا افتاده است.
نیک می دانید که زندانی بودن سخت و طاقت فرسا است؛ حال آن زندان می خواهد زندان حجاب اجباری باشد و یا زندانی که جامعه مردسالار و عقب افتاده با تکیه بر قوانین شریعه اسلام برای بانوان ساخته و ایشان را از حضور در جامعه و ایفای نقش های درخشان، محروم نموده است.
سکولاریسم در پرتو عصر روشنگری در اروپا مطرح می‌شود که تاثیر اصلی را بر جوامع غربی داشته است. سکولاریسم یا از ابتدای به وجود آمدن یک دولت، همچون کشورهایی چون آمریکا و هندوستان صورت می پذیرد و یا بر پایه سکولاریزه شدن دولت همانند کشورهای فرانسه و نپال، نقش پر اهمیت خود را در جامعه ایفا می نماید.
به مثلث بور(بنی صدر، ولیعهد، رجوی) و دیگر خوش نشینان برون مرزی سفارش می شود که با گذشته تاریک و ناجور سیاسی خود و بافرصت طلبی، در همایش جوانان ما دخالت نکنند.
