کرباش، لال باش، کورشو، اهسته بیا، آهسته برو، صدای پات مورچه نفهمه، این اصول پنجگانه ای است که رژیم غیر مردمی بر ما تحمیل نموده است. ملت ایران هم با پاسخ مثبت به ندای این جنایتکاران، بنا به مثال ” هرچه دیدی هیچی نگو، منهم دیدم چیزی نمیگم”،چشمها و گوشها را بسته و زبان های خود را از کار انداخته اند.
پیامد سکوت ملت اگر دیدیم که این رژیم آدمخوار از روز نخست تا کنون دسته دسته زنان ومردان ایران را زیر شکنجه و تجاوز قرار داده و یا به راههای گوناگون سر به نیست نمود، تنها به دلیل سکوت و کوتاه آمدن ما بود. کشتار ۶۷، قتل های زنجیره ای، کشتن سلحشوران ارتش، فرهنگیان، تجاوز و شکنجه زنان از همین گونه است.
بی آبرویی و رسوایی سپاه در ماجرای جیش العدل.... امروز به برکت نظام اسلامی و سپاه قدس که وظیفه اش برون مرزی است آبرو برای مردم ایران نمانده است. ترور و گروگانگیری در لبنان و اروپا وسیله ی سپاه قدس از اول انقلاب جریان داشته است. بسیاری از فریب خوردگان داخلی که نمی دانند کار سپاه قدس تنها ترور و خرابکاری است ،همیشه داد می زنند که: آمریکا و اسرائیل در برابر سپاه قدس تسلیم شده اند. اما حقیقت تلخ چیز دیگری است. حقیقت آن است که نه در داخل و نه در خارج ،سپاه توان این را ندارد که با گروههای کوچک مخالف برخورد کند و امنیت مرزها را برقرار نماید. ماجرای گروگانگیری سربازان ایرانی تنها یک نمونه است.
ساعاتی پس از نیمروز ۲۳ می, گذر کنندگان یکی از خیابان های شلوغ جنوب لندن با چشمان حیرت زده خود دیدند که دو سیاه پوست درشت اندام، با ساطور و چاقو بسر سربازی را گوش تا گوش بریدند. یکی از آنان با تکرار شعار الله اکبر، از مردم خواست که حکومت های خود را بیرو ن رانده، و قوانین شریعت را به اجراء درر آورند.
شاهپور بختیار مرد فرزانه و پاکباخته ای بود که در تاریکی و سیاهی کشورمان درخشید، و لی چراغ عمرش از سوی دژخیمان ضد انسان و ضد ایرانی، ۲۱ سال پیش در چنین فردایی به خاموشی گرایید. از آن جا که طبیعت گرگ دریدن است، رژیم آدم خوار اسلامی تا کنون صدها انسان های فرهیخته را به خاک و خون کشانده است.
شاهزاده پهلوی که نام شاهزاده را کماکان به یدک می کشد، گهگاه در سر بزنگاه از تاریکی بیرون آمده سخنرانی جانانه ای برپا می کند، و بدین وسیله وظیفه ملی و میهنی خود را به پایان می رساند. به راستی این شاهزاده تا چه اندازه برای نجات میهن تا کنون جان خود را در خطر و آماج پیامدهای ناگوار و سخت گذاشته است!.
