آیا انسانیت مرده است؟ ‘از انسانیت تا حیوانیت راه زیادی نیست. در حقیقت می توان با گامی کوتاه از انسانیت گذر نمود و به حیوانیت رسید. چنانکه روضه خوان مشهدی که سالیانی چند دم از انسانیت، وجدان، و شرافت می زد ناگهان به دیو سیرتی کشتارگر و خون آشام در کشورمان مبدل گشت و فرزندانی ابر جنایتکار تربیت کرد.
یلدا، جشن عشق و مهرورزی است، در شب یلدا از بزرگان و مشاهیر ایران زمین یاد می گردد، سخنی از حسن و حسین و علی و دیگر بیگانگان نیست، همه می خواهند از بابک و کوروش و آرش بشنوند. بزرگ فامیل، قصه هایی از شاهنامه می گوید و سری هم به حضرت حافظ و غزلیات دلنشین شان می زنند.
دوستی با دشمنان، و دشمنی با دوستان ایران تنها کشوری در جهان است که مردم آن ناآگاهانه دشمنان به فرهنگ، تاریخ، خود را ستایش می کنند و در غم درگذشت آنان از تاکنون زانوی غم به بغل گرفته، در ماتم می نشینند و اشک می ریزند و با این رفتار و عملکرد بی خردانه با کمال بی توجهی آب به آسیابان دشمن می ریزند .
این فرجامِ تلخی که برای ما رقم خورده و این مصیبتی که گریبانِ ملت مان را گرفته، همه این فقر، بیچارگی، درماندگی و آوارگی ایرانیان، تمامن از بی تفاوتی و بی خیالی مردمان سَر چشمه میگیرد؛ در کجای تاریخ، مردمانی را می شناسید که هر روز، بیشتر از روزِ پیش در خون فرو رفته و دَم بر نیاورده باشند؟
در کشورهایی که انسان های باشرف و دلسوز حکومت می کنند، کودکان به عنوان سرمایه های آینده دارای اهمیت و ارزش والایی بوده، در آموزش و تربیت آنان کوشش فراوان می شود. تغذیه خوب، بهداشت و درمان ضروری کودکستان و دبستان مجهز با همه امکانات مورد نیاز از جمله خدماتی است که برای پرورش نونهالان پیش بینی می شود.
رژیم پلید و خونخوار حاکم بر ایران پس از اسید پاشیدن بر سر و روی زنان اصفهان هم اکنون برنامه چاقو کشی و مضروب کردن زنان جهرم را آغاز کرده. علت اینست که در مغز چند ده هزار آخوند مفتخور و وبال گردن اجتماع جز دزدی، غارتگری و بی احترامی به تاریخ و گذشته کهن کشورمان و به ویژه زن ستیزی چیزی نمی گذرد.
توماس جفرسون که یکی از بنیانگذاران آمریکا و نویسنده اصلی اعلامیه استقلال ایالات متحده آمریکا و سومین رییس جمهور آن کشور است، می نویسد: “زمانی که مردم از دولت می ترسند آن استبداد است و هنگامی که حکومت از مردمان می ترسد، آن آزادی است.”
در کشورهایی که حساب و کتابی در در کار بوده، برای رسیدن به مقام، و مسئولیتی نیاز به تحصیلات و تجربه های عملی است. به عنوان نمونه به یک مدرک دکترا از دانشگاه معتبر نیاز است تا فرد به عنوان استادیار به پژوهش و آموزش پردازد. و سالیان زیادی به داشتن تجربه نیاز است تا یک استادیار را به مقام استادی برساند.
