با نزدیک شدن انتصابات ملای مشهدی، حکومت اسلامی ایران همچون دوره های گذشته سیرک دعوای زرگری حزب اصطلاح طلب یا حزب باد (ترموستات تنظیم فشار معترضین در جامعه) و حزب اصولگرا (تندرو) یا دارو دسته کاسه لیسان بیت رهبری به جان یکدیگر افتاده و سعی در فریب مردم عامی دارند.
مهدی خزعلی در مصاحبه اش با پارازیت علنن اعلام کرد که به نظام اسلامی و ولایت فقیه پایبند است؛ او خود را سرباز جان بر کف اسلام و خط خمینی می داند، حال باید از کسانی که می خواهند از وی بُت بسازنند پرسید: آیا خزعلی ولایت مدار کوچکترین گامی در راستای آزادی، سکولاریسم و دموکراسی برداشته و یا خواهد برداشت؟
خبر پیروزی فیلم «جدایی سیمین از نادر» در صحنه جهانی و بدست آوردن جایزه بزرگ اسکار موجب واکنش های گوناگون و متفاوتی در محافل سینمایی و سیاسی ایران شد. شماری از مسئولین سینمایی و دولتی، از روی حسادت و تنگ نظری، روی ترش کردند و به ناسزاگویی و ایراد گیری از اصغر فرهادی و بازیکنان فیلم پرداختند.
خاتمی همچون شمشیر حلبی است، ذات این بشر از حلبِ بی خاصیت است. وی لیاقت لازم برای سیاست مداری را نداشته و شغل اصلی اش میرزا بنویسی و دفتر داری بوده است. خاتمی غافل از اینکه خیلی وقت است مردم ایران از حکومت ملا و آخوند بیزار هستند، همچنان در تلاش است تا پایه های این رژیم ضد مردمی را محکم نگاه دارد.
ما ملت ایران، به هیچ وجه حافظه تاریخی نداریم. هر تراژدی که امروز برایمان رخ دهد، بدون شک چندین سال دیگر دوباره به وقوع خواهد پیوست و زندگانی جملگی ما را تحت تأثیر قرار خواهد داد. خاتمی با شرکت در انتخابات مجلس چهره ضد مردمی اش را بار دیگر نشان داد. آیا ملت ایران خیانت وی را به خاطر خواهند سپرد؟
زنده یاد صادق هدایت می گوید: «جایی که منجلاب گـُه است دم از اصلاح زدن خیانت است، اگر به یک تکة آن انتقاد بشود قسمتهای دیگرش تبرئه خواهد شد، تبرئه شدنی نیست، باید همه‌اش را دربست محکوم کرد و با یک تیپا توی خلا پرت کرد، چیز اصلاح شدنی نمی‌بینم.» این جمله با حال امروز مملکت ما سنخیت کامل دارد.
جنگ ساختگی خمینی با عراق که برای بقای لاشخوران جمهوری اسلامی لازم ضروری بود. چون پس از کشتارهای گوناگون، این بار نوبت پاکسازی بود، پاک سازی افراد درستکاری که هنوز در تب انقلاب بودند، انسان های شجاع و پاکی که در جنگ شهید شدند. گفته شد جنگ لازمه بقای رژیم بود. بقای رژیم در حال شکست و نابودی.
یکی از سیاست های کلی و بقای رژیم اسلامی همیشه بر مبنای سرکوب وحشیانه و حذف فیزیکی مخالفین" بوده است. از کشتار دلاوران ارتش، فرهیختگان دانش و فرهنگ، کشتار جوانان برومند ایران در سال ۶۷، گرفته تا قتل های زنجیره ای، و حذف آیت الله منتظری، بازرگان، به دار آویختن روزانه مردم بیگناه، در زندان ها و شهرها.
