بزرگترین مشکل آزادیخواهی در خاورمیانه انحراف آن است. انحرافی که معمولا به سمت یک منجی دروغین کشیده می شود. مردم بجای آنکه به اتحاد و آبادی کشور بیاندیشند سالها و بلکه دهه ها را به « دعوای حیدری نعمتی» می گذرانند. بجای آنکه اندیشه و عمل شاه نقد شود ، شخصیت او را نقد می کنند. به ترور شخصیت و تخریب او می پردازند. بجای نقد مصدق و یا شاپور بختیار سعی در مدرک سازی برای اثبات خیانت ایشان هستند.
تاریخ چند هزار ساله ایران نشان می دهد که همواره پادشاهان میهن دوست و فداکار، و مردم باغیرت با نبودن راه شوسه و دشواری های دیگر، از آبهای کشور پاسداری نمودند. نقشه های زیادی از دوران باستان در موزه ها و کتابخانه ها وجود دارد که همگی نام شاخاب پارس و یا دریای پارس Persian Golf بر روی آنها دیده می شود.
برخلاف بسیاری از کشورهای اروپایی، اسرايیل، آمریکا و ژاپن که مردم در میهن دوستی، همکاری و پشتیبانی از یکدیگر در سطح بالای اخلاق و انسانیت جای دارند، ولی مردم ما همیشه با کینه ورزی و کلک زدن به هم مقام برجسته ای را دارند. این که می گویند؛ « چاقو دسته خود را نمی برد»، در مورد ما ایرانیان درست نیست.
