اقای خامنه ای، در تاریخ ۲۲ آذرماه امسال نامه سرگشاده ای برای شما که یک رهبر خود برگزیده و خود برملت نجیب و ناتوان ایران تحمیل نموده هستید نوشتم و در ۲۰ مورد جداگانه جنایات بیشمار، دزدی های کلان، خود و خانواده اتان را به نگارش در آوردم و از شما خواستم تا دیر نشده دست از حرص و طمع بیشتر بر دارید
پیامد سکوت ملت اگر دیدیم که این رژیم آدمخوار از روز نخست تا کنون دسته دسته زنان ومردان ایران را زیر شکنجه و تجاوز قرار داده و یا به راههای گوناگون سر به نیست نمود، تنها به دلیل سکوت و کوتاه آمدن ما بود. کشتار ۶۷، قتل های زنجیره ای، کشتن سلحشوران ارتش، فرهنگیان، تجاوز و شکنجه زنان از همین گونه است.
در سال ۸۸ مردم ایران برای پرسیدن به آزادی به پا خاستند و علیه رژیم ولایت فقیه به تظاهراتی آرام پرداختند. تظاهراتی که در سطح جهانی از احترام و ستایش ویژه ای برخوردار بود. ولی از آن جا که رهبران مردم، خود دستشان در کاسه رژیم بود، این تظاهرات آرام در برابر رژیم وحشی و افسار گسیخته به جایی نرسید.
گویا مردم ایران ازخواسته های پیشین خود دست برداشته، و دیگر چندان آزویی در دل ندارند. روزگاری هم میهنان ما خود را پیشاهنگ فرهنگ و تمدن جهانی می دانستند و خود را از دیگران بالاتر می دانستند، ولی اکنون، دانش و تکنولوژی، اندیشیدن و خرد انسانی، جای خود را به قوانین ضد بشری و دست و پاگیر اسلامی داده است.
مردم ما همیشه سوراخ دعا را گم می کنند. چکامه نامی که گویای حقیقت تلخ جامعه ما است می گوید: "گنه کرد در بلخ آهنگری، به شوشتر زدند گردن مشتری". زیرا در فرهنگ آلوده و به لجن کشیده شده ما، همیشه جای آفتابه دزد در زندان است، ولی چپاولگران و دزدان حرفه ای با افتخار و بدون کمترین ناراحتی در گشت و گذارند.
به خود فروختگان رای دهنده به نظام فاشیستی، آیا باید شادباش گفت و یا نفرین فرستاد.؟
آقای خاتون آبادی رئیس جمبول ممبول پیشین، اخیر”ا د چاروسوسه شده اند که باردیگربیایند ومانند گذشته خدمات درخشان وکم نظیر خود را پیگیری کنند. البته ایشان هنوزدچاربلا تکلیفی چه کنم؟ نکنم؟ بالله بیام؟ والله نیام؟ مشه؟ نمشه؟ مخوام؟ ونمخوام؟ هستند. خبرنگارفضول محله ازایشان پرسید چنا نچه تصمیم به آمدن گرفتید برنامه آینده اتان چیست؟ ایشان […]
