بایگانی

هرچند شاه شخصن فردی مذهبی اما سکولار بود و قانون اساسی مملکت نیز تا حد بسیار بالایی سکولار بود، اما شاه برای مبارزه با مارکسیست ها و تنگ کردن عرصه بدیشان، به پشتیبانی مالی و معنوی تمام و کمال از روحانیت شیعه روی آورد! سفرهای مکرر به شهر مشهد و زیارت بارگاه امام هشتم شیعیان نیز در زمره همین بازی سیاسی شاه بود که در نهایت، به ضرر خودش و مملکت تمام شد.

رویداد سال ۵۷؛ شورش و دَسیسه و یا انقلابی مَردمی؟ (بَخش ۲)۲

شاه به طور مستقیم و غیر مستقیم در سازمان یافتگی و قدرتمند شدنِ فعالیت هایِ سیاسی روحانیونِ شیعه نقش داشت و سرانجام "ماری که خود در آستین پروراند" دستَش را نیش زده و از قدرت، به زیرش کشاند. جای بَسی افسوس است که محمدرضا شاه، نیروهای پاکباز ملی گرا را به جای روحانیون، متحد خود نساخت.

این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!

این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!۶۵

به یاد داشته باشیم که حتی همان نظام پادشاهی پارلمانی نیز، نظامی دمکراتیک است. به هر حال نمی توان منکر این شد که پادشاهی پارلمانی نیز، طرفدارانی دارد، آیا نادیده گرفتن آنها، خود نقض دموکراسی محسوب نمی شود؟