در اجتماع وامانده و عقب افتاده ایران، هنگامی که مرد سالاری با قوانین ضد انسانی و زن ستیزی اسلام در هم آمیخته می شود، فاجعه ای به بار می آید که پیامد آن سوختن بانوی بی گناه و زجر کشیده ای، همراه با دختر کوچکش در آتش خشم و کینه است. این گزارش از واقعه جانگداز را در مجله تایم (Time) این هفته می بینیم.
هنگامی که پای خمینی شیطان بزرگ بر روی خاک ایران گذاشته شد، دهه فجر برای آخوند و دهه زجر برای ملت بخت برگشته ایران آغاز گردید. ده روزی که ماخردباختگان، ملت تسلیم و مظلوم ایران، آخوند را بر مال، جان، ناموس، و سرنوشت کشورمان سوار کردیم. آنچه جنایت، دزدی، و غارتگری دیدیم، لب فرو بستیم و اعتراضی نکردیم.
به یاد داشته باشیم که حتی همان نظام پادشاهی پارلمانی نیز، نظامی دمکراتیک است. به هر حال نمی توان منکر این شد که پادشاهی پارلمانی نیز، طرفدارانی دارد، آیا نادیده گرفتن آنها، خود نقض دموکراسی محسوب نمی شود؟
کشور، کشور ایران است. سرزمینی که دوران چند هزار ساله تاریخ را با همه ناهمواری و فراز و نشیب ها پشت سر گذاشته است. در این پهنه تاریخ، بیگانگانی چون اسکندر، مغول بر این کشور تاختند و به دیکتاتوری پرداختند. ولی سرانجام در فرهنگ، آداب و آیین ایران ذوب شدند و هرکدام به خدمتگذاری و ایران دوستی پرداختند.
حجاب به شدت اسلامیِ سرکار خانم اردکانی، کام گرفتن را برای آقای وزیر بسیار ساده تر کرده است؛ چرا که وقتی اشخاص دیگری وارد آسانسور می شوند، آن بانوی مسلمان حجابش را سفت تر می گیرد و نقاب پاکی و عفت به صورت می زند و فکر اینکه خانم رییس و آقای وزیر در حال عشق بازی بوده اند، به ذهن هیچ کسی خطور نمی کند.
هوای آلوده و کشنده، مرگ تدریجی و بیماریهای گوناگون رابرای مردم ستمدیده ایران رقم زده است. حکومت فاشیست مذهبی، حتی هوای سالم را از مردم دریغ کرده و ایران را به بزرگترین اتاق گاز و اردوگاه مرگ نازی ها تبدیل کرده است. اثرات تشعشات اتمی، پارازیت های ماهواره ای، آب و هوای آلوده در همه جا به چشم می خورد.
دیکتاتورها خود را خدای قدرت، و مالک جان، مال، ناموس، و هستی همه می دانند. آنان به خود اجازه می دهند تا به هرکاری دست زنند، سرمایه و خزانه کشور را به میل و خواسته خود به تاراج دهند، هر فرد بی لیاقت و فرومایه ای را بر پست و ستمی بگماردند، و یا انسان های خردمند و کاردان را بدنام و برکنار سازند.
یک مجرم, یک عضو بیمار از جامعه انسانی است. منشاء بوجود آمدن مجرمین در جامعه، در بسیاری از موارد ظلم و ستم سردمداران حکومتی و قوانین غیر عادلانه می باشد. متهمین و حتی مجرمین و جنایت کاران نیز دارای حقوق انسانی هستند. خلاف کاران از سیاره ای دیگر نیآمده اند بلکه آنها نیز فرزندان همین جامعه هستند.
