سوریه بازیچه دست سودجویان اکنون نزدیک به سه سال می گذرد که کشور سوریه بازیچه دست دولت های غرب و شرق شده، مردم بینوا و درمانده آن در آتش خودخواهی و جاه طلبی قومی اشغالگر همچنان می سوزند و خاکستر می شوند. گروههای مذهبی خردباخته و آدمکش این کشور تاریخی و پیشرفته را اشغال و آن را با خاک یکسان کردند
آیا زمان آن نرسیده که انسان ها، مسائل دینی و مذهبی و رنگی و نژادی خود را به کناری گذاشته و فقط انسان باشند؟ مگر انسان بودن چه اشکالی دارد که حتمن باید با برچسب یهودی و مسلمان و مسیحی زدن بر روی آن، ماهیت زیبایش را به گند کشید؟
اقوام عرب و یهودی ریشه مشترک دارند و زبان هر دو گروه هم از گروه زبانهای سامی-آرامی است. این دو قوم اگر چه سده ها با هم زندگی کردند ، اما پس از ظهور اسلام مسلمانان به پیروی از قرآن سعی در مؤمن کردن ایشان داشتند و طبق تواریخ اسلام بسیاری از اقوام یهودی قلع و قمع شدند و اموالشان مصادره شد. این پیامبر است یا راهزن؟. براستی اسلام آخوندی مهر و محبت درست است یا اسلامی که در تاریخ طبری آمده؟. خون چند انسان بدست محمد ریخته شده است؟. چند زن پاک و محترم غیر مسلمان بدست محمد اسیر شدند و به کنیزی و فاحشگی مجبور شدند؟
سده هاست که می دانیم و می بینیم. کودک شیرخواره ای که به عقد مردی بزرگسال در آمده است. مرد می تواند با او عشق بازی کند و لاس بزند! حتی در گهواره! اما تا نه سالگی حق "دخول" ندارد. واقغا شرم بر ما با این دینمان! این دین اسلام از کدام خراب شده ای بر مردم ایران نازل شد؟ خجالت هم چیز خوبی است!
سکولاریسم تنها به جدایی دین از سیاست ختم نمی شود، رفتار آدمی نیز در شرایط گوناگون می تواند سکولار باشد! دیدگاه آدمی نسبت به هر مسئله ای می تواند سکولار باشد. شوربختانه در طی سال های اخیر کنشگران سیاسی ما تنها به یک جنبه سکولاریسم که به معنای جدایی دین از سیاست است پرداخته اند که تعریفی ناقص می باشد.
رژیم ضد انسانی ولایت فقیه از کشتار و زجر و شکنجه دیگر باوران و کسانی که عقاید ارتجاعی آنها را قبول ندارند خسته نمی شود. جنایت رژیم نسبت بدانان در ردیف و همتراز جنایت هیتلر است که علیه یهودیان انجام شد.تنها راه نجات این مذاهب مورد آزار در رژیم اسلامی ، ایجاد سکولاریسم و برقراری حقوق مساوی شهروندی است
تاریخ و فرهنگ از دیدگاه مردم جهان هر ملت آزاد و با شعور در جهان همواره به گذشته و تاریخ کشور خود افتخار می کند و همواره با برگزاری مراسم گوناگون و ساختن آهنگ و سرود، و نگارش در کتاب های درسی و آموزش آنان به کودکان، یک وحدت و همآهنگی میان همگان در پاسداری آنان به وجود می آورد.
نگارنده به عنوان یک خداناباور، بزرگ ترین لذت نهفته در این مکتب علمی - فلسفی را آزاد بودن اندیشیدن و تردید کردن می داند! هیچ مرز و خط قرمزی نیست که شما را از ادامه راه تان باز دارد و مانع اندیشیدن تان شود! می توانید به ذات هر چیزی، حتی به ناباوریِ خود شک کنید و آن را از نو مورد واکاوی قرار دهید.
