آیا مردم ایران جنبه آزاد بودن و آزادانه زندگی کردن را دارند؟ یادمان نرود که هر ملتی، شایسته دولتی است که بر آن حکومت می کند؛ شوم بختانه ملت یعنی اکثریت و اقلیت روشنفکر و فرهیخته همواره به آتش خردباختگان هم میهن شان، سوخته اند.
رژیم اسلامی، یک رژیم تفرقه بر انگیز و پراکنده کردن جامعه است. زیرا فلسفه این رژیم براساس« تفرقه انگیز و حکومت کن» است. این رژیم همواره میان معلم و دانش آموز، کارگر و کارفرما، مالک و مستأجر، شیعه و سنی، مسلمان و غیر مسلمان، هرکس و هرجا به به روشی شکاف ایجاد نموده، و آنان را به جان هم انداخته است.
علامت گذاری محل جلوس ولی فقیه، شروع یک حرکت ضد میهنی است و باید منتظر دیگر اعضای مقدس بدن خامنه ای بود که به جای نان، بر سر سفره های مردم قرار خواهد گرفت. دور نخواهد بود روزی که مردم ایران مجبور خواهند شد تا صبح ها پیش از رفتن به سر کار و شب ها پیش از خواب، به مجسمه حضرت امام خامنه ای تعظیم کنند.
در سال ۵۷ نسل پیر و بازنشسته کنونی اشتباه بزرگی کرد و بی مطالعه، مملکت را به دست این ویران گران بی فرهنگ سپرد. پیامد آن سوختن نسل جوان، فقر و عقب ماندگی است.
رابطه قبر و قبرستان با ایرانیان، چون رابطه ماهی با آب است و همانگونه که ماهی بدون آب خفه شده و می میرد، ایرانی خرافاتی و فرهنگ باخته و بی خرد نیز، اگر سالی یکی-دو بار قبر گدای سامرا و یا حسن و اصغر و علی را نبیند، نابود گشته و پایه های زندمانی خفت بارش ویران می گردد.
به راستی باید از خودمان بپرسیم ایرانی که لبریز از فقر، فساد، فحشا، تن فروشی و درماندگی است، به عدالت اجتماعی و آزادی نیاز دارد و یا به ده میلیون مُفت خور که از سر بیکاری، بی استعدادی و نداشتن شعور و هوش کافی برای انجام دادن یک کار سودمند، در خانه نشسته و آیات پوچ و بی معنای قرآن را حفظ کرده اند؟
بخشدار نوشهر ورود افغانی ها به نوشهر را به دلیل توریستی بودن آن شهر، قدغن کرده و بسیجیان و نیروی انتظامی در صورت مشاهده افغانی ها در سطح شهر، ایشان را بازداشت خواهند نمود.! به راستی چنانچه مردم نوشهر در برابر این قانون ضد انسانی دست به تظاهرات نزنند، باید به حال و روزشان خون گریست.
چنانچه فردی اقدام به انجام کاری نیک و یا کاری بد می کند، آن کردار حاصل تفکر خود فرد می باشد ولی در بین افراد مذهبی، اعمال نتیجه سال ها آموزه های دینی می باشند و ماور الطبیعه در چگونگی کردار آن دسته از مردم، تأثیرگذار است.
