خلیج فارس
شما را به خدا ببینید ما چقدر بدبخت و عرب زده (ببخشید؛ فلک زده) شدیم، که تحمل ۱۴۰۰ سال بربریت تازیان صحرای عربستان ونمایندگان آنان در کشورمان کافی نبود، که هنوز هم هرروز و هرهفته از سوی طفیلی ها و بازمانده های تازیان درون و برون مرز مورد اهانت و بی دادگری قرار می گیریم و بازهم فریاد وناله ای از ما بر نمی آید.
کار ما به آن جا کشیده شده که گوگل هم در پاسخ به سخاوتمند و کرم بخشی تازیان آلونک نشین جنوب خلیج فارس به وجد آمده، برروی ما اسلحه می کشد و برایمان رای گیری می کند که خلیج همیشگی فارس را چه بنامیم؟ خلیج فارس، خلیج ع ر ب ی، و یا خلیج گوگل؟.
واقعاً شرم آور است. یکی را به ده راه نمی دادند، سراغ خانه کدخدا را می گرفت. یکی نیست از این آغای گوگل بپرسد، گوگل جان، آیا شما سر پیازید؟ ته پیازید؟ چه کاره اید که می خواهید با سرنوشت آبراهی که نزدیک به ۳۰۰۰ سال سند و پشتوانه مالکیت و تاریخی دارد، و در همه کتاب ها و مدارک تاریخی جهان بنام خلیج فارس (پارس) ثبت شده است، باگرفتن یک حلوا جوزی ویا خروس قندی از دست چند عرب نا آگاه و یا سودجوی، به چنین اقدام کودکانه و غیر قانونی دست می زنید؟
رژیم جنایت کار ولایت وقیح که خون مردم ایران را شیشه کرده است، از این آرتیست بازی ها، و سرکار گذاشتن مردم ایران به وسیله شرکت ها و کمپانی هایی که باسیاست موزیانه بریتانیای کبیر هرروز در نابودی و یا باج گرفتن از کشورهای آفت زده و بلادیده، نقشه می کشند، غرق در شادی و سرور است.
گرچه ظاهراً از ترس مردم به تازگی وانمود کردند که نگهبان و نگهدار منافع ملی ایرانند.
آن چنان که آقای انگلی نژاد رئیس جمبول ممبول ایران گهگاهی از کشور دارای چند هزار سال تاریخ درخشان یاد می کند و یا آقای مفتکی وزیر خارج برو ایران، در مورد اسناد تاریخی خلیج فارس سخن می گوید. اما ناگفته نماند که رژیم ملاها با آن که به خوبی می داند که ملت بزرگ و شرافتمند ایران تا آخرین نفر وآخرین نفس، آمادگی دارد تا از حقوق ملی و مرزهای خود دفاع و پاسداری کند، ولی با به وجود آوردن و پخش چنین افکار مسموم کننده و نا سالمی، می تواند برای مدتی مردم را درگیر و سرگرم این مسائل کرده، و آنان را مبارزه و چالش با رژیم در کوتاه مدت دست بر دارد و به رژیم نامردمی که به تازگی به تنگی نفس افتاده است، فرصتی می دهد تا به تجدید قوا پردازد.
از این روی، ما از هم میهنان گرامی درخواست داریم که بازیچه و مورد دستاویز این کمپانی ها قرارنگیرند. این کمپانی ها اجازه ندارند در مالکیت و حقوق کشوری کهنسال مانند ایران، چنین بی خردانه دخالت کنند. بدیهی است چنانچه به این روش ادامه دهند، پیگرد قانونی دارد و می توان حتی از آنان درخواست تاوان و غرامت نمود.
اگر کشورهای عربی ادعایی دارند، می توانند مستقیماً به شورای امنیت سازمان ملل شکایت کنند. چنانچه سازمان ملل نیز از روی نا آگاهی و یا غرض ورزی رای نادرستی صادر کند، آن گاه برعهده مردم ایران است که با چنین تصمیم گیری یک طرفه و بی اساس مخالفت ورزند، و چنانچه ضرورت دارد ونیازی پیش آید، تا پای جنگ نیز برای دفاع از حقوق تاریخی خود جلو روند.
