بلند پروازی های هسته ای رژیم به نقطه عطف خود نزدیک می شود، سناریوهای زیادی برای نتیجه مذاکرات می توان پیش بیی کرد، ولی در هرحال نقطه مشترک همه آنها سرانجامی جز باخت برای رژیم به همراه نخواهد داشت. سناریوی با پیش بینی بیشتر، ادامه سیاست کنونی از سوی حکومت و افزایش فشارهای جهانی بر آن است و سناریوی دیگر نوشیدن جام زهری دیگر توسط خامنه ای و کاهش فشارهاست، البته سناریوهای بینابینی نیز وجود دارد ولی در هیچ حالتی تحریمها به صورت کامل برداشته نخواهد شد.
این بازمانده ویرانه های شهر هیروشیما است که آمریکا نخستین بمب خود را در تاریخ ۶ اوت ۱۹۴۵در آنجا رها کرد. شمار کشتار مردم نزدیک به ۱۱۵،۰۰۰ نفر، و صدمات و آثار شیمیائئ آن هنوز هم بر روی نوزادان و نسل های پس از آن واقعه شوم مشاهده می شود. این اشتباه بزرگ آمریکا بود که هرگز قابل بخشش نیست. حال، رژیم جهنمی ولایت وقیح می خواهد بمبی به مراتب قوی تر از آن ساخته، بر روی اسرائیل، یا عربستان، و یا کشورهای مخالف خود پرت کند.
اصولا معامله ای که حکومت تاکنون کرده، بر عکس تبلیغات رسانه های داخلی، نگه داشتن آب نبات در برابر از دست دادن الماس های گران قیمت بوده است، اگر تنها ضرر ناشی از اختلاف برداشتهای سالیانه از منابع نفتی و گازی مشترک با کشورهای همسایه در اثر تحریمها را در نظر بگیریم سالانه دهها میلیارد دلار خواهد شد، واردات با قیمت بالاتر از بازارهای جهانی و در خصوص برخی کالاها ، قیمت چند برابری از دیگر الماسهایی است که به مذاکره کننده های غربی داده شده است. حال چرا باید طرف غربی این معامله را به هم بزند چرا باید الماس را پس دهد و آب نبات را بگیرد؟. اگر ایران راه فعلی را ادامه دهد و در نهایت به بمب اتم دست یابد آیا واقعا تهدیدی برای غرب خواهد بود؟.
آیا ایران مجهز به بمب اتمی (۱) خطرناک تر از پاکستانی خواهد بود که محل استقرار تروریستهای القاعده و طالبان بوده و این گروههای تروریستی حامیانی قدرتمند در درون ارتش دارد؟. آیا خطرناکتر از کره شمالی خواهد بود؟. آنچه واضح است غرب تهدید هسته ای ایران را بسیار بزرگ جلوه داده است تا به آب نباتی که در دست ایران هست جلایی الماس گونه دهد. مذاکرات به نقطه عطف خود رسیده است زیرا برای ادامه سیاست فعلی، رژیم باید ارزشمند ترین الماس خود و نه ملت را ببخشد و آن بقای رژیم است. فرهنگ عمومی بالاتر از آن است که رژیم بتواند ایران را به کره شمالی دوم تبدیل کند.
در پایان سپتامبر ۱۹۶۱ روسها بزرگترین بمب جهان یعنی بمب ۵۰ مگاتونی به نام سزار را آماده کردند که پس از آزمایش صخره ها را از جای کنده ویران نمود، و قدرت تابش پرتوهای آنمی توانست تا شعاع ۱۰۰ کیلومتر زخم و سوزش به وجود آورد. این بمب بزرگترین بمبی است که تا کنون ساخته شده است. ویدیو را ببینید و با اثر ویران کننده آن آشنا شوید. حال اگر روزی رژیم جنایتکار اسلامی می توانست چنین بمبی را در اختیار داشته باشد، تصور نمی کنید که آن به بشریت و وجود انسان برزمین پایان می بخشید؟!.
هر چه بر شمار تعداد هم میهنانی که “چیزی برای از دست دادن ندارند” بیشتر می شود، رژیم بیشتر به لبه پرتگاه نزدیک تر خواهد شد. و این همان الماسی است که غرب به عنوان مهترین کارت خود در میز مذاکرات با آن بازی خواهد کرد. جهان امروز، جهانی نیست که رژیمهای دیکتاتوری بتوانند خوابهای خوشی برای آینده خود ببینند. ولی این رژیمهای خودکامه مانند ایران، هرچند هزینه هایی را به ملت خود تحمیل می کنند،پس از فروپاشی آنان، مدتها گریبانگیر ملت و نسل های آینده خواهد بود.
مذاکرات به نقطه عطف خود نزدیک شده است چون نتیجه آن هر چه باشد، پوسیدگی درونی رژیم را بیش از همیشه آشکار خواهد کرد. برای اینکه حکومت بتواند تمام الماسهای خود را پس بگیرد احتمالا مجبور خواهد بود، علاوه بر دست برداشتن از بلندروازیهای هسته ای، تغییرات اساسی در موضع خود نسبت به اسراییل اتخاذ کند، که به ساختار داخلی حکومت ضربه ای کشنده وارد خواهد کرد و اگررژیم نخواهد کوتاه بیاید، شدت یافتن تحریمها به افزایش نارضایتی داخلی و کوتاهتر شدن عمر حکومت منجر خواهد شد.نتیجه، فقط یک بازی دوسر باخت برای رژیم است.
(۱) علی اکبر امید مهر رایزن و سرپرست پیشین نمایندگی ایران در افغانستان، پاکستان و هند در این ویدیو می گیود که می تواند ثابت کند برای همکاری دانشمندان اتمی پاکستان با ایران در ساخت بمب اتمی اسلامی، ایران بخشی از خاک ایران را به پاکستان بخشیده است. ببینید، تما شا کنید، و دیدگاهتان را برا ی ما بنویسید.
