برنامه شما چیست؟ اصلاح طلبی و ظالم پروری، یا ساختارشکنی و رسیدن به عدالت اجتماعی؟۵
هموطن اصلاح طلبی و تمام این جنگ و جدال های میان رهبران سبز و حکومت جنایت پیشه، همه و همه یک بازی سیاسی است که من و شما را گرفتار آن کردند.
هموطن اصلاح طلبی و تمام این جنگ و جدال های میان رهبران سبز و حکومت جنایت پیشه، همه و همه یک بازی سیاسی است که من و شما را گرفتار آن کردند.
خاتمی، موسوی، کروبی، عبدی، کدیور، سروش، گنجی، سروش،معصومه قمی، بنی صدر، شماری در گروه سبز و یا بست نشسته در غرب، تنها هدفشان بودن رژیم اسلامی با تغییر نفرات و سمت هاست. اینها جایی نرفتند و زیر پرچم بریتانیا آماده اند که آرایش و بزک رژیم را کمی تغییر داده، ۳۰ سال دیگر کلاه سر ملت گذارند.
در حکومت های خودکامه و تمامیت خواه، به کار گمارده شدگان، نوکران و سرسپردگان رژیمند و هرآن گاه که رژیم اراده کند، آنان از تخت جاه و جلال، به زیر سرنگون می شوند.
کودک با بهترین آموزش اولیه که وارد یک اجتماع به هم ریخته و مالامال از دروغ و نادرستی شود، رنگ پذیر است. با مقایسه اجتماع درست پیش از انقلاب که مردم نسبت به یکدیگر راستگو بودند با اجتماع به هم ریخته سه دهه گذشته پر از حقه بازی و نادرستی، نمی توان از جوانان انتظار امانت و درستی داشت.
در کشورمان، آمار زناشویی روز به روز پایین تر و آمار جدایی بالاتر می رود. از اسلام زن ستیز و آخوند هرزه شهوت ران، و شماری از مردان خودکامه چه انتظاری میتوان داشت؟ . بیشتر جوانان به هنگام ازدواج هیچ معیار مناسبی ندارند و صرفا پسندیدن مشخصات ظاهری را کافی می دانند و یا تسلیم نظریات فامیل خود می شوند.
اخوان المسلمین یک سازمان سیاسی و مذهبی است که در سال های پس از ۱۹۲۷م به وسیله شخصی به نام شیخ حسن بناء دبیر دبیرستان های شهر اسماعیلیه در مصر پای گرفت. از سال ۱۹۵۳ این سازمان در قاهره محبوب القلوب عام و خاص شده و صحنه گردان جنبش های خرد و کلان منطقه بود.
خانواده با هزار امید و آرزو کودک خود را به دبستان می فرستد. آیا دبستان که زیربنای آموزش و پرورش یک کودک است می تواند، رل مهم خود را انجام دهد؟. آیا دانش آموز پس از پایان دبستان با آمادگی فرهنگی می تواند تحصیلات خود را در دبیرستان آغاز کند؟. ویا دانش آموز آماده دریافت تحصیلات دانشگاهی است؟.
داستان غم انگیز مرده پرستی و بت سازی دوباره در ایران شکل گرفت و از نکته ی اصلی که همانا کشته شدگان روز عاشورای ۸۸ بود، طفره رفته، آن را به باد فراموشی سپردند. انگار همین دیروز بود که شهرام ها و محمد ها و امیر ها را از روی پل به پایین انداختند و یا با ماشین از از روی تن خسته اشان گذراندند.