جشن سده یا جشن کشف آتش، یکی از یادگارهای ایران کهنمی باشد. این جشن در دهم بهمن ماه برگزار می شود که صد روز از آغاز زمستان گذشته، و یا به گفته ای ۵۰ روز و ۵۰ شب به عید نوروز باقی مانده است. علت آتش افروزی در این جشن، به دلیل آن است که گفته اند بشر در چنین روزی به آتش دست یافته و آن را کشف نموده است.
به راستی که دیشب ایرانیان، در گوشه به گوشه سرزمین مان سنگ تمام گذاشتند و با جشن و پایکوبی و آتش بازی، آتش به دامان آخوندها و مزدوران ضد ایرانی کشیدند. مردم ایران با برگزاری با شکوه جشن چهارشنبه سوری، مکارم شیرازی و تمام کسانی که این جشن ملی را حرام اعلام کرده بودند، عزادار ساختند.
یلدا، جشن عشق و مهرورزی است، در شب یلدا از بزرگان و مشاهیر ایران زمین یاد می گردد، سخنی از حسن و حسین و علی و دیگر بیگانگان نیست، همه می خواهند از بابک و کوروش و آرش بشنوند و بزرگ فامیل، قصه هایی از شاهنامه می گوید و سری هم به حضرت حافظ و غزلیات دلنشین شان می زنند.
آن دسته از مردمی که جشن مهرگان را نادیده می گیرند و به کودکان خود نمی آموزند که مهرگان چه روزی است و چه پیشینه تاریخی دارد ولی دور یکدیگر جمع می شوند تا کاروان نمادین معصومه تازی را تماشا کنند، همانا آنان خیانت کاران به این مرز و بوم و تاریخ و هویت و ایرانی هستند و هموطن خواندن آنان مایه خجالت است.
به دلیل خیانت عده ای خوش ظاهر که وانمود به طرفداری از جنبش مردمی می کنند، و یا مزدوران رژیم که در هرگوشه و کناری پراکنده اند، خیزش مردمی به شکست انجامیده است، تنها را ه باقیمانده مبارزه با رژیم خونخوار اسلامی، اعتصاب منفی در ابعاد گوناگون است. و آن نادیده گرفتن آخوند و شرکت نکردن در محفل های آنهاست.
