چند روزی بیشتر به سال نویِ ایرانی باقی نمانده و ایرانیان در تب و تاب نوروز و آغاز سال جدید می باشند. نوروز با خود شادی و امید و عشق می آورد؛ نوروز پیام آور دوستی و عشق والای گذشتگان ما به طبیعت است و سمبل فرهنگ ایرانی است. نوروز با زندگانی تمامی ایرانیان گره خورده و یک ایرانی در سراسر دنیا، همراه با نوروز تعریف می شود. چندین هزار سال است که ایرانیان فرا رسیدن بهار را جشن گرفته و در آن روز به شادی و پایکوبی می پردازند.
جشن نوروز و سفره هفت سین از سنت های کهن ایرانی و مربوط به فرهنگ غنی ایرانیان هستند و کمترین سنخیتی با فرهنگ بیگانه اعراب و کتاب سخیف شان « تازینامه» ندارند. قرآن اعراب کمترین جایگاهی در سفره هفت سین ما نداشته و قرار دادن قرآن در سفره و دعای عربی خواندن، توهین به هویت ملی ایرانیان است.
نوروز ارمغان چند هزار ساله فرهنگی ایرانیان است که نزدیک به سیصد میلیون نفر در سراسر دنیا آن را جشن می گیرند. این آیین کهن سمبل فرهنگ غنی ایرانی است و نباید آن را با فرهنگ های بیگانه و پلشت در هم آمیخت و آلوده اش نمود. جشن نوروز فقط و فقط مخصوص ایرانیان و انسان هایی است که ساکن فلات پهناور ایران بوده اند. اگر مسیحیان برای سال نوی میلادی، کتاب تورات را بر سر میزشان قرار می دهند و یا اگر یهودیان برای جشن های مذهبی شان، فرتوری از آدولف هیتلر را نیز بر در و دیوار خانه شان می آویزند؛ ایرانیان نیز می توانند کتاب بیگانه قرآن را بر سر سفره هفت سین شان قرار دهند.
نوروز و جشن های دیگری چون چهارشنبه سوری و مهرگان، تنها جشن های ملی ما ایرانیان هستند که نه تنها هویت ملی ما را ساخته و به جهانیان می شناسانند، بلکه در برابر چنگال خون آلود و ویرانگر تازیان مقاومت کرده و پای بر جا باقی مانده اند و اعراب نتوانستند این جشن ها را نیز از ما گرفته و آنان را به عزاداری تبدیل کنند. نوروز یک جشن کاملن ایرانی بوده و مخصوص ایرانیان و قومیت های مختلف ایرانی است. قرار دادن کتاب قرآن در سفره هفت سین نوروز، یک پارادوکس شرم آور است.
چون نیک بنگریم قرآن سمبل تازیان و معرف شخصیت اعراب و مسلمانانی است که به ایران ما حمله کرده و زنان و دختران ما را به بردگی کشانده و به ایشان تجاوز کردند. اعرابی که دلاور مردان و زنان ایرانی را به دلیل عدم پذیرش دین اسلام، از دم تیغ گذراندند و از خون ایرانیان، آسیاب به راه انداختند و چند هفته لشگر اعراب با آردی که از خون ایرانیان تهیه شده بود، نان خوردند. حال چگونه می توان بر سر سفره هفت سین و نوروز، که مخصوص ایرانیان بوده و جشنی است که هویت ملی ما را در طی هزاره ها زنده نگاه داشته است، کتاب بیگانه قرآن را قرار داد؟
نوروز یک جشن فرا مسلکی است، ایرانیان مسیحی، ایرانیان یهودی، ایرانیان زردشتی، ایرانیان مسلمان، ایرانیان خدا ناباور یا شکاک و… این روز فرخنده را جشن گرفته و پایکوبی می کنند؛ چرا ملت ایران کتاب پوچ و بی معنای قرآن را جزئی از سفره هفت سین دانسته و همواره آن را بر سر سفره قرار می دهند؟ قرآن اعراب چه سنخیتی با نوروز ایرانیان دارد؟
آیا شایسته نیست به جای قرآن پر تناقض اعراب، غزلیات حافظ را بر سر سفره نهاد؟ آیا شاهنامه فردوسی نباید به جای تازینامه، بر سر سفره ایرانیان باشد؟ کدام کتاب به ایرانیان و فرهنگ و هویت یک ایرانی گره خورده است و جدا ناشدنی است؟ شاهنامه گرانمایه و یا قرآنی که از دستورات ضد انسانی لبریز است؟
فرتور یک سفره هفت سین ایرانی را نشان می دهد. کتاب گرانمایه غزلیات حافظ بر سر سفره بسیار دلچسب و دیدنی است. بایستی که تمامی ایرانیان بیاموزند تا نوروز و دیگر جشن های ملی این سرزمین را با زبان، فرهنگ و پندارهای بیگانه آلوده نساخته و به هویت ایرانی احترام بگذارند.
نگارنده از ایرانیان مسلمان عاجزانه تقاضا دارد که به هویت، تاریخ، فرهنگ و تمدن ایرانیان احترام گذاشته و نوروز که یک جشن ایرانی است و کمترین سنخیتی با اعراب و دین شان ندارد را محترم شمارده و از بی احترامی کردن به نوروز ایرانیان، با قرار دادن قرآن بر سر سفره های هفت سین خود، پرهیز نمایند.
همانطور که ایرانیان مسلمان در روزهایی چون عید فطر، عید غدیر یا عید قربان شان، حافظ خوانی نمی کنند و یا در روزهایی چون عاشورای حسین ابن علی، سراغی از چکامه های فردوسی گرانقدر نمی گیرند؛ در نوروز نیز شایسته نیست که ایشان کتاب و سنت عرب را، در کنار آیین ایرانی قرار داده و به این فرهنگ کهن سال، بی احترامی کنند.
