از این که دین اسلام زن ستیز است و زن را مانند کالایی کم ارزش، و آلت دست مرد می داند، تردیدی نیست. آیه های مختلف از قرآن، رساله های پیشوایان مذهبی، و احادیث و گفته ها، عملکرد پیامبر و امامان همگی دال بر این واقعیت است. در اسلام قوانین شریعه زنان را پست و بی ارزش می خوانند و به ماهیت زن توهین می کنند.
سگان ولایت، درهفته سالروز ولادت فاطمه به جان بانوان گرانقدر کشورمان افتادند
یکی از مَزایایِ حجابِ اسلامی: سکسِ بی دَردسَرِ وَزیر عُلوم دَر آسانسور!
پیامبر اسلام: الله زنی را که به خواسته های شهوانی همسرش تن ندهد، لعنت می کند!
گیرم که چکمه را هم ممنوع کردید، با اندیشه های پلید و زن ستیز جامعه چه می کنید؟
دین نکبت بار اسلام گریبان ملت ایران را گرفته و هر روز این مردم شریف که پس افکند هزاران سال تمدن و هنر و فرهنگ و انسان دوستی هستند را بیشتر غرق در لجن و کثافت موجود در دستورات خود می کند و بیماری های روانی ناشی از باور به خرافات اسلام تا کنون جان بسیاری از کودکان را گرفته است.
اسلام انسان ها را از دید تن و روان، عاجز و ناتوان، بی تجربه و نادان، بی خرد و بی ایمان می داند و به خود اجازه می دهد که قیم انسان ها بوده و قافله سالار آنان برای زندگی در این جهان، و جهان دیگر باشد. اسلام به دنبال عبودیت و بندگی انسان است. بندگی در تعبیر این دین به معنای خوار و ذلیل و ضعیف بودن است.
در طی این سه دهه که از عمر ننگین حکومت جنایتکار آخوندی می گذرد، هیچگاه یک مشکل اجتماعی و یا فرهنگی به صورت ریشه ای حل نشده و از بین نرفته است، بلکه همواره مسئولین بی سواد و خرافاتی کشور، با پاک کردن صورت مسئله، برگ دیگری از مشکلات و ابهامات را، به کتاب هزاران برگی معضلات اجتماعی اضافه کرده اند.
جامعه ما پس از حمله تازیان همواره زیر سایه دیکتاتوری و حکومتی مرد سالار و ضد زن بوده است؛ همین امر سبب گشته که پندار مردمان از فرهنگ ارتجاعی مرد سالاری اثر گرفته و رنگ ضدیت به زنان به خود بگیرد. در ایران باستان و فرهنگ اصیل ایرانی، برای ارج نهادن به زنان جشن هایی چون مهرگان را برگزار می کرده اند.
اسلام یک حزب سیاسی کشتارگربه خود اجازه می دهد در مورد هر چیز و هرکس دخالت نموده، و حکم صادر کند. باورمندان به ادیان دیگر همه کافرند و چنانچه کمترین انتقاد و یا گلایه ای از اسلام شود، فریاد باورمندان آن به هوا می رود که؛ «به عقاید ما احترام گذارید».
با در نظر گرفتن تمام آیات ضد زن در قرآن، و احادیث و اعمال وحشیانه مسلمین علیه زنان، آیا نام گذاری تولد فاطمه زهرا به عنوان روز زن، توهینی به فرهنگ و ملت ایران نیست؟. نامیدن روز تولد فاطمه زهرا به عنوان روز بانوان کشورمان، همانند آن است که یک یهودی تولد یک سرکرده نازی را روز زنان بداند.
چرا بانوان کشورمان درد تازیانه های زن ستیزی اسلام را بر پیکر خود احساس نمی کنند، و بازهم در مجلس خردزدایی آخوند شرکت می کنند؟.چرا ما این چنین بی فرهنگ و بی بن و بوته شده ایم؟. چرا غیرت، و شرافت انسانی را از ما گرفته اند؟. پس آن بالندگی، و افتخارهای تاریخی کجا رفت؟. آیا یک جو غیرت در ما وجود دارد؟.
