روزنامه دیلی میل در شماره ۳ فوریه خود از دستگیری تهماسب مظاهری در فرودگاه دولسدرف گزارش می دهد. این مدیر عامل سابق بانک، چکی به مبلغ هفتاد و دو میلیون دلار در چمدان خود پنهان کرده بود که از سوی مأمورین فرودگاه به عنوان قاچاق ارز شناسایی شد. ولی مظاهری، از وجود این چک اظهار بی اطلاعی کرده است.
به یاد داشته باشیم که حتی همان نظام پادشاهی پارلمانی نیز، نظامی دمکراتیک است. به هر حال نمی توان منکر این شد که پادشاهی پارلمانی نیز، طرفدارانی دارد، آیا نادیده گرفتن آنها، خود نقض دموکراسی محسوب نمی شود؟
کشور، کشور ایران است. سرزمینی که دوران چند هزار ساله تاریخ را با همه ناهمواری و فراز و نشیب ها پشت سر گذاشته است. در این پهنه تاریخ، بیگانگانی چون اسکندر، مغول بر این کشور تاختند و به دیکتاتوری پرداختند. ولی سرانجام در فرهنگ، آداب و آیین ایران ذوب شدند و هرکدام به خدمتگذاری و ایران دوستی پرداختند.
با بررسی تاریخ در می یابیم گروههایی میهن و جایگاه خود را ترک نمودند و در ایران جایگزین شدند و کمتر گروهی دیده شده که در پی بازگشت به میهن خود باشند. این را باید از میهمان دوستی و روش نرم و ملایم ایرانیان دانست. زیرا ایرانیان بر مبنای "پندار، گفتار، و کردار نیک" با بیگانگان رفتاری مهربان داشته اند.
مریم میرزاخانی از بازماندگان سانحه مرگبار سقوط اتوبوس دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف به دره است که طی آن شش تن از دانشجویان نخبه ریاضی جان خود از دست دادند. مریم ازنخبگان برگزیده ریاضی امریکا و جهان است. او هم اکنون استاد دانشگاه و پژوهشگر رشته ریاضیات و پیش از این استاد دانشگاه پرینستون بوده است.
شوم بختانه از زمانی که بیابان گردان حجاز قَدم های منحوس شان را به سرزمین مان گذاشته و دین سراسر نکبت و کثافت شان را به زورِ شمشیر به مردم بینوا و بی دفاعِ ایران زمین تحمیل نمودند، بخش های بسیار بزرگی از فرهنگ ما از میان رَفت و خرافات و انسان ستیزی تازیان، جایگزین بیشتر پندارهای نیکوی ایرانیان شد.
دیکتاتورها خود را خدای قدرت، و مالک جان، مال، ناموس، و هستی همه می دانند. آنان به خود اجازه می دهند تا به هرکاری دست زنند، سرمایه و خزانه کشور را به میل و خواسته خود به تاراج دهند، هر فرد بی لیاقت و فرومایه ای را بر پست و ستمی بگماردند، و یا انسان های خردمند و کاردان را بدنام و برکنار سازند.
یک مجرم, یک عضو بیمار از جامعه انسانی است. منشاء بوجود آمدن مجرمین در جامعه، در بسیاری از موارد ظلم و ستم سردمداران حکومتی و قوانین غیر عادلانه می باشد. متهمین و حتی مجرمین و جنایت کاران نیز دارای حقوق انسانی هستند. خلاف کاران از سیاره ای دیگر نیآمده اند بلکه آنها نیز فرزندان همین جامعه هستند.
