مغلطه گرفتن برای گرفتن مچ طرف مقابل نیست، تنها با مغلطه گرفتن تلاش می شود که سخن به یک ساختار منطقی باز گردد، چراکه با مغلطه می توانی هر چیزی را اثبات کنی، من با مغلطه می توانم اثبات کنم ماست سیاه است. پس مقدمه راه خردورزی، تمرین پرهیز از مغلطه ها است.
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
داروین؛ دانشمندی که یک تنه ادیان را شکست داد – دومین جدال دانش و دین
حیات در ماه های سیاره های مشتری و کیوان: حیات فرازمینی به زبان ساده – بخش سوم
اسلامِ راستین در افغانستان، اینبار دو کودکِ بیگناه را به کامِ مرگ کشاند
دشمنی حکومت اسلامی با تاریخ، فرهنگ، تمدن و سنت های اصیل ایران و همچنین سَر ستیزِ این اهریمن بَد سیرت با مردمانِ شریفِ ایران زمین پایانی ندارد؛ در طیِ سه دهه ننگین گذشته، رژیم از هَر تَرفتندی برای ویران ساختن میهن مان که یادگارِ هزاره ها جان فشانی و فداکاری است، استفاده نموده.
می توان با هر گروه و یا حزب سیاسی متحد شد، هر عیبی نیز که داشته باشد، اهمیتی ندارد، فقط تا زمانی که یک گروه سیاسی، حاضر است اجازه دهد دیگران نیز گزینه خود را بر روی میز بگذارند، تا زمانی که به اصول مشخص دموکراسی، یعنی حق رای مردم پایبند است، می توان با او برای ایجاد یک تشکل سیاسی ملی، متحد شد.
تامین پول برای برگزاری اجلاس شورای ملی، پاشنه آشیل این شورا است؛ چه آنکه اگر از کشورهای خارجی کمک بگیرد، دیگر مستقل نخواهد بود و اگر از یک اسپانسر به عنوان سرمایه گذار بپذیرد، تا اَبد در زیر دین آن سرمایه گذار باقی خواهد ماند و زمینه فساد فراهم می شود.
شوم بختانه از زمانی که بیابان گردان حجاز قَدم های منحوس شان را به سرزمین مان گذاشته و دین سراسر نکبت و کثافت شان را به زورِ شمشیر به مردم بینوا و بی دفاعِ ایران زمین تحمیل نمودند، بخش های بسیار بزرگی از فرهنگ ما از میان رَفت و خرافات و انسان ستیزی تازیان، جایگزین بیشتر پندارهای نیکوی ایرانیان شد.
مردم مصر به پا خاستند تا رژیم دیکتاتور مبارک راکنار زده، آزادی و دموکراسی برای کشور خود به ارمغان آورند. ولی شوربختانه مصر درمانده و دیکتاتور زده از دهان گرگ به در آمد و طعمه کفتارهای اسلامی شد.و برمصر همان آمد که بر سر مردم ایران آمد.آنان نیز مانند ما، از چاله در آمده به درون چاه سرنگون شدند.
زندانی سیاسی ستار بهشتی است، مهندس طبرزدی است، نسرین ستوده است، حسین رونقی ملکی است، مجید دری ها و اسانلو ها هستند؛ اگر آن آزادی خواهانِ جان بَر کف زندانیان سیاسی نامیده می شوند، به راستی "زندانی سیاسی" نامیدن هاشمی ها، لکه دار کردن دامانِ پاکِ آن فرزندانِ راستین میهن است.
لیبرالیسم یک جُنبشِ و جهت گیری سیاسی است که ترجیح می دهد تا پیشرفت های اجتماعی از راهِ به کار بُردن قانون و اصلاحات انجام گیرند و نه به کمک رُخ دادن انقلاب های سیاسی و اجتماعی که شیرازه کشور را از هم گسسته و مملکت را به سویِ پَس رفت و عقب ماندگی سوق می دهند.
