تجربه نشان می دهد که فاکتورهای ملی و مردمی که به آداب، رسوم، آیین، و فرهنگ بستگی دارد می تواند رمز اتحاد و یگانگی ما باشد، و در روزهای سختی هرکدام از ما سوای باورهای دینی به کمک و یاری یکدیگر بشتابیم.
با یک نگاه به حوادث روزنامه های کشور می بینیم که هر روز چند مورد قتل، نزاع خیابانی، تجاوز به نوامیس مردم، کودک آزاری و...به چشم می خورد. مردم این زد و خورد، و کشت و کشتار را می بینند و بی اعتناء از برابر آن گذر می کنند!. آیا حس مسئولیت اجتماعی و حس انسانیت در ما نمرده است؟. آیا جامعه ما به کدام سوی در حرکت و پیشروی است؟!.
قیمت نان را یه یکباره افزایش دادید، با رویش ناگزیر بی پولی ها چه می کنید؟ با حقوق های شش ماه عقب افتاده، وبا کارخانه های ورشکسته؟ با کارگرانی که اخراج نموده و نانشان را آجر کرده اید چه می کنید؟
