قانون جامعه ایران امروزی، همچون قانون جنگل می باشد که در آن قوی تر ها، ضعیفان را جویده، خورده، لِه کرده و باقی مانده شان را بر روی آسفالت خیابان ها تُف می کنند. در طی سه دهه گذشته با سانسور رسانه ها و مطبوعات فرهنگ ایرانیان با سرعت تمام به سمت دوران "پارینه سنگی" پیشروی کرده است.
براستی کمکی که الکساندر فلمینگ کاشف پنی سیلین به نجات انسانها کرد، کدام مسیح نجات دهنده کرد؟ مرده هایی که "پاستور" زنده کرد را کدام پیامبر و کدام جادویش توانست؟ این داستانهای کودکانه را باید دور ریخت! دین ما را از حقیقت دنیا بازداشته است. اگر این دین از زندگی حذف شود و بجایش انسانیت و همزیستی بر اساس احترام به بشر و حقوق او جانشین دین شود، دنیا یک قدم بزرگ برداشته است.
ملت شریف ایران که پَس اَفکندِ هزاران سال مظلومیت و ستمدیدگی و استبداد زدگی است، هیچگاه در طولِ تاریخش آزاد نبوده و طعم آزادی را نچشیده است! این مردمان استبداد پرور و مستبد دوست، از مسئولیت آزاد زیستن فرار کرده و ترجیح می دهند که مسئولیت هدایت و پیشبرد ملت بر دوش یک نفر باشد.
دنیای ایده آل یک خداناباور پَسادین، یک جهان سکولار است که بر مبنای خردگرایی و منطق و عَقلانیت شکل گرفته و قوانین مَذهبی در اداره آن جَهان، کمترین نَقشی نیز ندارند، حقوق زنان و کودکان و دگرباشان و دگراندیشان محترم خوانده شده و هر کسی حق دارد تا در قلب و ذهن خود، به هر چه که می خواهد ایمان داشته باشد.
خواندن و پخش این مقاله وزین و سرا پا آموزنده را به همه خوانندگان گرانمایه توصیه می کنم. اصل ۱۱۱ : خلع رهبر هر گاه رهبر از انجام وظایف قانونی خود ناتوان شود. یا فاقد یکی از شرایط مذکور در اصول پنجم و یکصد و نهم گردد، یا معلوم شود از آغاز فاقد بعضی از شرایط بوده است، از مقام خود بر کنار خواهد شد.
تقلید را در هر قسمت از زندگی یک ایرانی می توان مشاهده کرد؛ انتخاب های بدونِ تفکر و تعقل و به دور از منطق در زندگانی روزمره بیشتر ایرانیان به چشم می خورد. شاید بتوان گفت که این تقلید از به دنیا آمدن یک نوزاد و انتخاب مذهب و نام برای وی آغاز شده و در قسمت های مختلف زندگی خودش را نشان می دهد.
یک جامعه سنتی، مردمانی ترسو، تنبل، خرد گریز و بی منطق بار می آورد که کمترین اختیاری از خود نداشته و افسار زندگی شان را به دستِ افکار پوسیده پیشینیان می دهند و در برابر هرگونه تغییر و پیشرفتی، گارد گرفته و از خود و داشته های شان که همانا داشته های گذشتگان شان است، دفاع می کنند!
پادشاهی و ولایت روزگارش گذشته و دنیا این نوع حکومت را بازنشسته نموده. زیرادانش بشر بدانجا رسیده که "لیاقت " را ملاک قرار دهد. حکومت پادشاهی یا ولی فقیه و مانند آن به فساد گروه نزدیک به قدرت منجر می شود. بنابراین، آیا دلیلی دارد که ملتی دست به قمار بزند و کسی را مادام العمر بر مسند قدرت بگذارد؟.
