با زهرا نعمتی بیشتر آشنا شویم
در باره این هنرمند از سوی نویسندگانی چند مطالب خوب و ارزنده ای در خور مقام شایسته وی، و ستایش از آنهمه رشادت و تلاش او نوشته شده است. بر نگارنده نیز دریغ آمد که نکته هایی از پیکار این هم میهن گرانمایه را که موجب افتخار و بالیدن هرایرانی، به ویژه بانوان است، به نگارش نیاورد.
زهرا نعمتی، این هنرمند گرانمایه تیرانداز در سال ۱۳۶۴ در کرمان پای به جهان گشود و از دوران کودکی به تیراندازی دلبستگی داشت. وی در سال ۱۳۸۳ در یک تصادف رانندگی توانایی راه رفتن خود را از دست داد و به چرخ معلولین وابسته شد. این خانم هنرمند با وجود از دست دادن جنبش پاها، خود را زمین گیر و عاجز نشان نداد و سرسختانه به تیر اندازی باکمان را ادامه داد.
زهرا نعمتی ستاره درخشان عالم ورزش و موجب افتخار هر ایرانی، به ویژه بانوان گرامی
موفقیت های قهرمانی زهرا نعمتی
زهرا نعمتی در المپیک ۲۰۱۲ لندن مدال طلای بازی‌های پارالمپیک را به عنوان نخستین و تنها زن در تاریخ ورزش ایران بدست آورد. در مسابقه دیگری همراه با راضیه شیرمحمدی و زهرا جوانمرد در مسابقه تیراندازی با کمان بانوان ایران، عنوان سومی و مدال برنز پارالیمپیک ۲۰۱۲ لندن را بهدست آوردند.آنگاه از سوی «بنیاد بینالمللی اسپورت آکورد جایزه معتبر ورزشکار برتر پارالیمپیک ۲۰۱۲ لندن را دریافت نمود. این مراسم برنده جایزه هنرمند برتر، در تاریخ ۸ خرداد ماه ۱۳۹۲ (۲۹ می ۲۰۱۳) در برابر کمیته بینالمللی المپیک در سن پترزبورگ روسیه برگزار شد.
زهرا نعمتی بر کرسی افتخار با دریافت جایزه بهترین قهرمان سال در روسیه
قهرمانان، ستاره درخشان هرکشور
قهرمانان و زورآزمایان ورزشی، ستارگان درخشان و سمبل غرور و افتخار هرجامعه اند. گمان نمی رود کشوری در جهان باشد که ورزشکاران و قهرمانان آن سرزمین را ستایش نکند و برایشان ارج و مقامی شایان در نظر نگیرد. به عنوان نمونه سباستین کو Sebastian Coe، یک قهرمان دونده انگلیس بود که به مقام لردی عنوان بالای پارلمان اشراف انگلیس رسید، و هم اکنون یک سیاستمدار فعال و شناخته شده است. قهرمانان دیگر هم در سراسر اروپا مورد احترام و علاقه مردم و دولتند.
نامزدی زهرا نعمتی و شهام رهایی پور، دو قهرمان، دو معلول، دو امید دهنده به نسل جوان، و مایه افتخار و مباهات هر ایرانی نیک اندیش.
رفتار رژیم های ایران با ورزشکاران
از آنجا که ورزشکاران کشورمان از بطن جامعه ایران برخاسته اند، آنها و هنرمندان کشور از یک سوی مورد دوستی و علاقه فراوان مردمند و در دل مردم جای دارند، ولی از سوی دیگر مورد رشک و حسادت رژیم قرار می گیرند. درچنین شرایطی، در اجتماع ما کمتر دیده شده که رژیم، از قهرمان و یا قهرمانانی ستایش و بزرگداشتی به جای آورد.
در حقیقت ورزشکار و یا هر هنرمندی دیگر، از اذیت و آزار و کمترین آن، بی مهری رژیم برکنار نمی ماند. چنانکه زنده یاد تختی را از پای دِآوردند، و ورزشکاران امروز نیز همواره زیر زورگویی و تحت فشار رژیمند تا پیشرفت، درخشیدن و جایزه های دریافتی خود را از همت والای ولی فقیه، و امدادهای غیبی و به ویژه دست یاری حضرت عباس بدانند.
این صحنه ای از رژه ورزشکاران ایرانی است. در شرایطی که این پرچم برای ما بیگانه است و هویت ایرانی ندارد، و همچنین بانوان ورزشکارمان به ناچار با ظلم و ستم آخوند در گرمای تابستان زیر پوشش زشت و چندش آور اسلامی فرو رفته اند. بازهم توانستند به جوایز بزرگی دست یابند.
به راستی جای شگفتی است که چگونه در اجتماع آخوند زده ایران که جز تاریکی و کشتار و گور مردگان خبری نیست، و زنها در کشورمان ارزشی ندارند، چگونه دختر جوانی می تواند در کرمان، یکی از شهرهای محروم و دور نگاه داشته شده ایران آنهم بر صندلی چرخ دار آنچنان بدرخشد که بتواند بندها را پاره کرده، قلب تاریک کوردلان و سیه اندیشان را با تیری از کمان خود نشانه رود وبه عنوان یک قهرمان جهانی شناخته شود!.
