نگارنده وقتی مشاهده می کند که هنوز اپوزسیون خارج نشین، آنقدر آگاه نیست تا بتواند شیادی به نام فخرآور را از جمع خود بیرون کند، از شدت افسردگی، به مرز جنون می رسد! چرا که می بیند، نه تنها یک شیخ، کشور باستانی ما را به یغما می برد، بلکه می بیند به اپوزسیون ایرانی نیز نمی توان امید چندانی داشت.
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
ما هیچ گروه سیاسی بی عیبی نداریم؛ تنها راه نجات ما، ایجاد یک شورای ملی از میان همین گروه های پر عیب و ایراد است
هدفِ فضول محله برقراریِ یک جمهوری سکولار دموکرات در ایرانِ آزاد است
اپوزوسیونِ بی عَمل، مردم را به آغوش خامنه ای هُل داد!
با تعیین رامین عسگرد یک دیپلمات از سازمان نایاک به سرپرستی صدای فارسی آمریکا، بی ارزش کردن برنامه ها، و برکناری افرادی مردمی چون جمشید چالنگی، احمد باطبی، کوروش صحتی و محسن سازگارا آغاز شد. گویا امیر عباس فخرآور که روش آمدن او به آمریکا همچنان پرسش انگیز است، در این تصمیم گیری دخالت داشته است.
گویا صدای آمریکا رل تلویزیون برون مرزی رژیم اسلامی را بازی می کند. دعوت از افرادی که می خواهند رژیم را نگاه دارند مانند دکتر علیرضا نامور حقیقی، تریتا پارسی، ویا مسیح علی نژاد، و یا دلسرد و کنارگذاشتن میهن پرستانی چون؛ آقایان احمدرضا بهارلو، جمشید چالنگی، و یا آقای احمد باطبی نمودار این حقیقت است.
