دزدها به سوی مکه نماز می گزارند۴

اسلام "عزیز"، به عنوان دین تسامح و تساهل و صلح، به مومنین الله پرست قالب شده است. این در حالیست که فرازهای “گفتار نیک، پندار نیک و کردار نیک” به دین و آیینی دیگری به جز اسلام رحمانی متعلق است. اسلام عزیز با جبر مؤمن می پرورد، از همان آغاز. به کودکی که حتی چشمانش درست نمی بیند و گوش هایش به خوبی نمی شنود و تفکیک دیداری و شنیداری ندارد، می خوراند که الله پرست است و این تجاوز به حق آزادی انسان در نوزادی را با افتخار و شور و غیرت خرکی معتصبانه ی عربی اسلامی، فریاد می کند: الله اکبر. کودکان را عضو حزبی سیاسی می کنند بی آنکه اختیار خود را داشته باشند.