به گزارش صدای آمریکا، کمیته برگزاری انتخابات مصر روز شنبه از پیروزی اسلام گرایان در مرحله سوم انتخابات پارلمانی خبر داد. نتیجه نهایی هر سه مرحل انتخابات پارلمانی مصر قرار است در روز جمعه ۲۳ ام دی ماه جاری اعلام شود. عبدالموعظ ابراهیم، سرپرست کمیته برگزاری انتخابات مصر، روز شنبه اعلام کرد، دو حزب اسلام گرای اخوان المسلمین و سلفی النور در نخستین دور از سومین مرحله انتخابات پارلمانی نیز گوی سبقت را از سایر احزاب سیاسی مصر ربودند.
عبدالموعظ ابراهیم گفت: نتیجه اولین دور مرحله سوم انتخابات مجلس نمایندگان سال ۲۰۱۱-۲۰۱۲ به این شرح اعلام می شود. بر اساس برگه های ثبت نام ۸ میلیون و ۶۵۶ هزار و ۶۵۷ نفر به حوزه های اخذ رأی مراجعه کرده اند، مجموع آرای واقعی ۷ میلیون و ۸۳۶ رأی و ۲۵۳ نفر و آرای غیرواقعی ۸۲۰ هزار و ۴۰۴ رأی است و میزان حضور مردم ۶۲ درصد بود.
این دو حزب با کسب بیش از یک سوم مجموع آرای مردم، کنترل مجلس سفلای پارلمان مصر را از آن خود ساختند. حزب اسلام گرای اخوان المسلمین، موسوم به حزب آزادی و عدالت که در دوران ریاست جمهوری حسنی مبارک به عنوان یک تشکل غیرقانونی اجازه فعالیت نداشت، پس از سرنگونی او به بزرگترین و منسجم ترین حزب سیاسی مصر تبدیل شده و اکنون با کسب اکثریت کرسیهای پارلمان می رود تا نقش سرنوشت سازی در تدوین قانون اساسی جدید این کشور، ایفا کند.
فرتور زن مسلمان مصری پس از رأی دادن، این زن امروز می خندد ولی به زودی نوبت گریه او هم خواهد رسید. این صحنه ها برای ما ایرانیان، تراژدی سال ۵۷ را تداعی می کند. روزی که کورکورانه مردم به جمهوریی اسلامی رأی دادند. حال، آینده ای بهتر از ایران برای مردم مصر پیش بینی نمی شود.
سر انجام همان رخداد شومی که تحلیل گران ایرانی ماه ها پیش نوید به وقوع پیوستنش را داده بودند اتفاق افتاد و حزب اسلام گرایان افراطی در مصر، قدرت را در دست خواهند گرفت و همان بلایی که سر مردم ایران زمین آمد، دامان مردم مصر را نیز خواهد گرفت و مصری ها تازه اول راه بدبختی و فقر و بیچارگی هستند.
مردم مصر باید منتظر یک حکومت دیکتاتوری مذهبی نظامی باشند که جامعه را به دو دسته فقیر و غنی تبدیل خواهد کرد و قشر متوسط از بین خواهد رفت و در طی چند سال آینده، فقیرها هر روز فقیر تر و داراها، هر روز ثروتمندتر خواهند گشت.
با روی کار آمدن گروه های اسلام گرا، زنان مصری از کمترین حقوق انسانی برخوردار خواهند بود و حجاب اجباری، حس آزادی و آزادگی را هزاران فرسنگ از ایشان دور خواهد ساخت و دختران و زنان شان در خیابان ها، به دلیل پوشش غیر اسلامی شان، مورد بازخواست و تنبیه قرار خواهند گرفت و مصر و مردمانش، به چاه عمیق تاریکی سقوط خواهند کرد که اگر خوش شانس باشند، انتهایش به فاجعه ای شبیه روزگار اسفناک مردم ایران زمین تبدیل خواهد شد.
کشورهای اسلامی که قوانین شریعه قرآن در آن ها، قانون اساسی کشور را تشکیل می دهند و دین در تمامی امور کشور دخالت می کند، هرگز به آزادی و دموکراسی نخواهند رسید.
حکومت دینی و دموکراسی، همچون دو لبه شمشیر هستند و مخالف یکدیگر می باشند. حکومتی که زنان و دختران را به خاطر اطاعت از دستورات الله مدینه خانه نشین می کند و هر انسانی که منتقد حکومت و قوانین اسلامی باشد را به جرم ارتداد اعدام می نماید و بانوان را به دلیل برقرای رابطه جنسی غیر اسلامی، سنگسار می کند، چگونه می تواند یک حکومت دموکرات و مردم سالار باشد؟.
هیچگاه از دل دین و به خصوص دین اسلام آزادی و دموکراسی و آسایش زندگی برای مردمان، بیرون نخواهد آمد و حکومت دینی، تمامی مردمان را به فقر و درماندگی و دریوزگی و بیچارگی می کشاند؛ چرا که در اسلام، فقر و ساده زیستی و شب را گرسنه خوابیدن، فخر است و بد بختی و بیچارگی نشانه های یک مومن واقعی است.
این حقیقت تلخ در حالی است که همواره در طول تاریخ اسلام، نمایندگان و سرکردگان و رهبران آن دین موهوم، همیشه در ناز و نعمت و دارای بهترین و بیشترین سرمایه ها بوده اند و خودشان در اوج خوش بختی و دارایی می نشستند و مردم را به فقر و درماندگی دعوت می کردند.
فرتور اعضای گروه اسلام گرای افراطی فداییان اسلام در مصر را نشان می دهد که بر روی پارچه شان نوشته اند: مرگ بر دموکراسی، ما فقط اسلام را می خواهیم. حال باید صبر کرد و دید که اسلام عزیز چه بلایی سر مردم بینوای مصر خواهد آورد.
مردم در یک حکومت اسلامی همواره ناچیز و پست شمرده شده اند و هیچگاه در طول تاریخ، شهروندان یک رژیم دینی و به خصوص اسلامی، طعم آزادی، رفاه، آسایش، امنیت، شادی و زندگی انسانی را نچشیده اند. تا زمانی که حکومت به دست مردم نیافتد و خودشان با تکیه بر قوانین انسانی و حقوق بشر همراه با عدالت، بر سرزمین شان حکومت نکنند و قدرت دست یک نفر و یا یک گروه خاص باشد، هیچ تغییری در وضع زندگی غمناک و دردآور مردم آن کشور پدید نخواهد آمد.
نگارنده بر این باور است که فرجام شومی در انتظار مردم مصر است و اگر همین حالا بر نخیزند و جلوی به سرقت رفتن انقلاب شان به دست گروه های اسلامی را نگیرند، سر انجامی تلخ تر از روزگار مردم ایران زمین خواهند داشت و تمام هستی و نیستی شان توسط سردمداران حکومت اسلامی شان، چپاول خواهد شد و مردم به حدی پست و خوارخواهند گشت که توانایی بلند شدن و اعتراض را نخواهند داشت.
