رابطه و نفوذ گذشته کشورها در یکدیگر
جهان امروز، جهان رابطه، نیازها، وابستگی، نفوذ و دخالت کشورها درون یکدیگر است. در دنیای کنونی، بر خلاف سده های پیشین، یک کشور نمی تواند بی اطلاع و ناآگاه و یا بی نیاز از دیگران بماند. کشورهای جهان مانند دانه های زنجیر و یا قطره های آب دریا با هم در تماس و در ارتباطند. بر این اساس، هر حادثه و یا هر اتفاق سیاسی، اقتصادی، علمی، و یا فرهنگی در کمترین زمانی در کشورهای دیگر پخش شده، و تأثیر گذارند.
برک اوباما و میت رامنی دو رقیب انتخاباتی ولی در عین حال دو فرد دل سوز و آزادی خواه ، و معامله گر جهانی برای منافع کشورشان.
دخالت در سرنوشت کشورهای دیگر در زمان کنونی
بدبختانه این روابط که باید در راستای همفکری و همکاری میان دو ویا چند کشور باشد، گهگاهی به سودجویی و سلطه گری یک و یا چند کشور بر یک کشور می انجامد. نفوذ و دخالت در سرنوشت کشورهای دیگر، از دیر زمان از یک کشور قوی به یک کشور با ساز و برگ نظامی ضعیفتر به روش یورش و حمله نظامی صورت می گرفت. در دوسده گذشته حالت استثمار و تجاوز به خود گرفته و به جای داشتن همکاری و گسترش روابط اقتصادی، سیاسی وکمک های فنی، تکنولوژی، و فرهنگی ، به روش استفاده و بهره برداری از حکمرانان و مزدوران محلی انجام می گیرد. کشورهای خارجی به ویژه انگلیس، روسیه از چند سده پیش تا کنون، و دولت آمریکا از بعد از جنگ جهانی دوم در سرنوشت کشورمان دخالت داشته اند.
دخالت کشورهای دیگر در ایران از چند دهه گذشته تا کنون
حامد کرزای نماینده و دست نشانده آمریکا در افغانستان برای سمت و پست خود نشان قدردانی و سپاسگزاری به رهبران آمریکا پیشکش می کند.
ما در گذشته از نفاق افکنی، و استثمار انگلیس و از جاه طلبی و خودکامگی روسیه به تفصیل نوشتیم. در این جا به استثمار ۵ دهه گذشته آمریکا می پردازیم. دخالت عملی و فرسایشی آمریکا در سیاست و سرنوشت مردم ایران را باید از سال ۱۳۳۲ خورشیدی و با کودتای ۲۸ مرداد آن سال به شمار آورد.
محمد رضا شاه پهلوی، شاه جوان ایران که از سال ۱۳۲۰خورشیدی به مدت ده سال با مهربانی و دموکراسی بر دلها حکومت می کرد، تحت نفوذ و قدرت کمپانی های نفتی، دخالت و دستوردولت های انگلیس و آمریکا و وسوسه بستگان و دربار، تن به کودتایی داد که او را زیر سلطه و نفوذ مستقیم آمریکا و انگلیس قرار داد و تار و پود استثمار آنان خودش و کشور ما را فراگرفت.
انگلیس، آمریکا، و روسیه یعنی همان قدرت هایی که محمد رضا را در سال ۱۳۲۰ خورشیدی به قدرت رسانده و بر تخت پادشاهی نشاندند، نخست در سال ۱۳۳۲ خورشیدی از او یک دیکتاتور ساختند، و در سال ۱۳۵۷ زیر پایش را جاروب کردند. رژیم اسلامی نیز در زیر سایه و نفوذ این کشورها، و همچنین فرانسه انقلاب ۵۷ را از آن خود ساخت، و تاکنون هم به دلیل سودجویی و بهره برداری آنان، و کشورهای چین و روسیه همچنان بر سرنوشت ما و کشورمان سوار و مسلط مانده است.
دخالت کشورهای دیگر از زمان انقلاب
در این دو دهه این کشورهاموضوع انرژی هسته ای ایران را بهانه قرار داده، آنچنان آن را پر اهمیت جلوه دادند و بزرگ کردند که حقوق بشر، ظلم و ستم بی رویه رژیم به دگر اندیشان، زنان، و کودکان، زندانی های سیاسی، اعدام مخالفین، غارتگری و چپاول کشور، همگی در سایه قرار گرفته و به چشم و دید مردم جهان نمی آیند. در این سه دهه کشورهای اروپایی مانند انگلیس، آلمان، فرانسه، و ایتالیا، و همچنین کشورهای چین و روسیه شریکان رژیم اسلامی در چپاول و فروکش اقتصادی و سیاسی کشورمان بوده اند. بنا به گفته ای، آنان شریک دزد و رفیق قافله به شمار می آمدند.
سیاست اوباما در خلال ایران
نخستین کار اوباما پس از ورود به کاخ سپید، رفتن به عربستان و دیدار ملک خالد و در حقیقت تأیید یک دیکتاتور اسلامی بود. اوباما در جریان خیزش و قیام مردم ایران در سال ۱۳۸۸، کمترین پشتیبانی از مردم ایران نکرد. در حالی که چند سخنرانی و پشتیبانی معنوی او می توانست مسیر تاریخ کشورمان را تغییر دهد و ملاها را از صحنه سیاسی کنار گذارد.
برای آن که کوتاهی اوباما در همکاری با مردم ایران بهتر روشن شود، تنها به ذکر یک نکته می توان پرداخت: زمانی که پس از جنگ جهانی دوم بخش بزرگی از شمال ایران تا نزدیک قزوین به اشغال سربازان شوروی در آمده بود، و رژیم ناتوان شاه نمی توانست آنان را از ایران بیرون راند …رییس جمعور آمریکا به دولت شوروی اولتیماتوم داد که چنانچه آنان سربازهای خود را از ایران بیرون نرانند، دولت آمریکا با شوروی وارد جنگ خواهد شد. همین اخطار و تهدید موجب گردید که سربازان شوروی ایران را ترک کنند.
سیاست اوباما در این ۴ سال بر مبنای نزدیک شدن و سازش با رژیم اسلامی بوده است. کاری که یک انسان آزادی خواه هرگز به خود اجازه نمی دهد تا با یک دیکتاتور و رژیم جنایتکار در صلح و آشتی باشد. بنابراین، با گزینش دو باره اوباما در پست ریاست جمهوری، کمترین امیدی به همکاری با مردم ایران نیست. به ویژه آن که کاخ سپید در این ۴ سال جولانگاه مزدوران و در محاصره خیانت کاران به کشورمان مانند تریتا پارسی از گروه نایاک، اردشیر عمانی، ثریا سپه پور از سازمان لابی گری کاسمی، هوشنگ امیر احمدی، بنیاد ایمان، و دهها مزدور وطن فروش دیگر بوده است. به گفته دیگر، سیاست خارجی اوباما در رابطه با ایران، همان سیاست این گروه خودکامه و ایرانی نما است.
در گفتگویی که هیلاری کلینتون با وزیر امورخارجه قزاقستان داشته است، اعلام می دارد که چنانچه ایران وضعیت پیشرفت تحقیقات هسته ای خود را برای غرب روشن کند، آنها بی درنگ تحریم را برداشته و با رژیم اسلامی روابط دوستانه خواهند داشت. در این جا گرفتن آزادی مردم، خفقان سیاسی، کشتار روزافزون رژیم، تجاوز، و غارتگری آن مطرح نیست. زیرا کشورهای باختری تنها به دنبال منافع خود هستند وگرنه به آزادی و دموکراسی مردم در بند کاری ندارند.
سخنرانی هیلاری کلینتون در قزاقستان نشانه آنست که دولت اوباما کاری برای مردم ایران ندارد و برای مردم به اصطلاح تره خورد نمی کند. او گفته است چنانچه رژیم اسلامی در مورد تحقیقات هسته ای خود شفاف سازی کند، آنان بی درنگ همه گونه تحریم ها را برخواهند داشت. بازهم می بینیم که ملت ایران و ظلم و ستمی که بدانان روا داشته شده و همچنان ادامه دارد، در هیچ یک از قول و قرار دوستی و همکاری دولت اوباما دیده نمی شود. و بازهم می توان گفت که آمریکا و یا هر کشوردیگر به ملت ها کاری ندارند و تنها به دنبال سودجویی و غارتگری خود هستند.
سیاست آینده رامنی در برابر کشورمان
گرچه میت رامنی بارها خود را طرفدار مردم ایران دانسته و اعلام همبستگی و پشتیبانی آنان را نموده است، ولی بازهم می توان پیش بینی نمود که سیاست میت رامنی Willard Mitt Romney نیز جنگ طلبی به نفع خودشان است. همانگونه که بوش پدر و پسر به عراق و افغانستان هجوم بردند و خاک این دو کشور را به توبره کشاندند و سرانجام مزدوران خود را بر آن دو کشور تحمیل کردند، رامنی هم می تواند عامل حمله نظامی به ایران، کشتار مردم بیگناه و ویرانی و پس روی کشور شود. بنابراین، ماندن اوباما در کاخ سپید، ویا پیروزی رامنی بر اوباما، هیچکدام تضمینی برای از میان بردن دیکتاتوری و رسیدن مردم به آزادی نیست. اینجاست که ما باید دست به زانوی خودمان بگیریم و از زمین بلند شویم و به هیچ نیروی خارجی وابسته نباشیم.
