مدرسه ها بازشد، و باردگر شستشوی مغزی و خردزدایی رژیم آغاز گشت. در گذشته مسجدها مراکز تحمیر و خرسازی بودند، اکنون مدارس نیز بدانان پیوستند. دلیل آموزش مسائل دینی، و خواندن نماز، قرآن، و دعاها، نیاز و خواسته پروردگار نیست بلکه باید آخوند فراموش نشود تا بتواند همچنان سربار و مفتخور جامعه بماند.
هر کشوری که در آن میزان فقر و تنگدستی بیشتر شود و مقدار دزدی و غارت سردمدارانش سر به فلک بکشد و هر کشوری که در آن سر بی گناهی به بالای دار رود و مجرمین و گناهکاران در سطح جامعه آزادانه قدم بزنند و به تحمیر مردم پردازند، آن کشور اسلامی تر شده، و در نزد الله مدینه از منزلت بالاتری برخوردار خواهد بود.
این نامه سرگشاده نمایندگان اهل تسنن بلوچستان به آقای خامنه ای است. در این نامه گله و شکایت شده که چرا اجازه ساخت مسجد و اقامه نماز در پایتخت را نمی دهند؟ و تاکنون درخواست های قانونی اهل سنت برای نفی خشونت، ترور، تعصب، تفرقه و رفع تبعیض و برابری و مساوات در عمل با دستگیری و زندان پاسخ داده می شود.
قرآن کتابی است که حجم آن به اندازه دیوان حافظ است. چگونه امکان دارد از چنین کتابی تفسیر بیست جلدی المیزان استخراج شود؟. آیا این امر با عقل و منطق سازگار است و یا متوجّه می شویم که نویسنده ی آن کتاب موهوم، هر چه مزخرف و خزعبلات بلد بوده است را در آن بیست جلد کتاب نوشته و به تحمیر جامعه پرداخته است؟.
همان جوری که خود قرآن هم می گوید اگر این کتاب اثر آفریدگار گیتی بوده باشد، نباید در آن تناقض و اشتباهی دیده شود. ولی سرتاپای قرآن از ضد و نقیص است. گویا الله مدینه یاد و هوش درستی ندارد که دائماً حرف و گفته خود را عوض می کند. این تناقض گویی ها نشان می دهد که قرآن نوشته و دکان کید و حیله محمد است.
کودکان که سرمایه ملی، و امید آینده کشورند و باداشتن روحیه حساس و نقش پذیری زیاد، به آرامش، محیط آموزش سالم، اطرافیانی آگاه، آرام، و شرایط خوب زندگی نیاز دارند. حال، آیا آخوند چپاول گر، آخوند ضد آیین و فرهنگ ایرانی می تواند امکانات ضروری برای آموزش و پرورش فرزندان این آب و خاک را فراهم کند؟.
هیچکدام از ما خاطره جانگداز ۱۱ سپتامبر ۲۰۰۱ را فراموش نمی کنیم. روز سیاه و تاریکی که قلب انسان های باشرف و با وجدان در سراسر جهان شکست و جریحه دار کرد. کدام جانورانی و تحت چه مرامی به خود اجازه دادند جان ۳۰۰۰ نفر را بگیرند؟.
گَلین گِداق آغلیاق ،اورمی گولون دُلدوراق؛ این جمله، آهی است بر آمده از گلوی خفقان گرفته ی آذربایجانی که فریاد می کشد و از سایر شهر ها و استان های این سرزمین درخواست همصدایی و یاری دارد. یادمان باشد که رژیم ضد ایرانی در پی نابودی کامل ایران است. ولی آذربایجان پاره ای از وجود ماست و ما نگاهبان آن
