سردار نقدی، مزدور بسیجی و بی سواد خامنه ای، اظهار فضل نموده اند که چنانچه بازیکنان فوتبال ایران نماز شب بخوانند و با نیت پیروزی اسلام پای در زمین مسابقه گذارند، قادر خواهند بود که حتی تیم برزیل را شکست دهند. به راستی خرافات در جان و دل مردمان ایران ریشه دوانده و دیگر امیدی برای نجات این مردمان نیست.
آخوندهای بی سواد بانوان ورزشکار ایرانی را وادار می کنند تا با حجاب شرم آور اسلامی در عرصه های بین المللی حاضر شوند؛ این امر نه تنها مایه خجالت و سرافکندگی ملت ایران است بلکه مانع پیروزی بانوان و همچنین مورد تمسخر قرار گرفتن آنان به دست بینندگان و دیگر شرکت کنندگان می باشد.
امروزه یک رسانه عمومی در سراسر کشور نمی توان یافت که خالی از روضه خوانی و خرد زدایی باشد. رژیم حاکم بر ایران با قدرت و با صرف بالاترین هزینه ها می کوشد تا افکار سرشار از خرافات مذهب شیعه را در اندیشه مردم ایران به ویژه نوجوانان فرو کرده و همگان را به این اعتقادات پوچ و بی معنا معتاد و معتقد نماید.
اگر به سابقه تاریخی ادیان بنگریم می بینیم که این افسانه آفرینش الهی سینه به سینه آمده است، برای این ادعا تا کنون حتی یک شاهد علمی وجود ندارد که هیچ، تمام شواهد علمی آن را نقض می کنند که تا کنون بارها به این نقض ها پرداخته ایم و در زمان دیگر به تک تک آنها خواهیم پرداخت.
چون نیک بنگریم جنایات ادیان الهی در حق مردمان جهان پس از هزاره ها هنوز ادامه داشته و چنانچه اقدامی جدی بر علیه آن مذاهب و پیروان متعصب و خردباخته شان صورت نگیرد، زنجیر جنایت های دینی تا اَبد ادامه پیدا خواهد کرد و هیچ کس را یارای ایستادن در برابر تمامی آن عقب افتادگی های دینی نخواهد بود.
با بررسی سطح جامعه و مشاهده آنچه که در آن می گذرد می توان بدین مسئله پی برد که بانوان ایرانی نسبت به مردان، بیشتر به خرافات و باورهای مذهبی ایمان داشته و درباره اعتقادات شان بسیار متعصب می باشند و حتی حاضر به گفتگو نیستند و تاب شنیدن دیدگاه های مخالف اسلام را ندارند.
امروزه به هر شهر و یا ده ایران که سفر کنید در کنار هر گذرگاهی، مسجدی با بهترین و گرانترین مصالح ساختمانی ساخته شده و یا در حال ساخت می باشد. این در حالی است که شمار افراد مسجد برو با مقایسه با پیش از انقلاب با وجود افزایش جمعیت در حدود ۲/۵ برابر، به مراتب کاهش یافته است و نسل جوان از مسجد فراری است.
در جوامع اسلامی کمترین فعالیت سودمندی از جانب شهروندان به چشم نمی خورد، بیشتر کشورهای اسلامی تنها مصرف کننده می باشند و توانایی تولید مواد مورد نیاز جامعه خویش را ندارند. اسلام مردمان را از حرکت و تلاش برای پیشرفت و داشتن زندگی هایی بهتر باز می دارد و مسلمانان فقط به بهشت موهوم الله مدینه راضی اند.
