روز اول اسفند از هم میهنان ترک، کرد، بلوچ، فارس، و لر، با هر قومیت و هرباور سیاسی دعوت می شود تا درهمایش ملی برای چالش با رژیم، و بزرگداشت ۲ جوان به خاک خون افتاده صانح ژاله، و محمد مختاری شرکت فرمایند.
با دعوتی که از ما برای تظاهرات ۲۵ بهمن صورت گرفته، صحنه را از حضور خود خالی نخواهیم نمود. ما، همه ی ایرانیان، از مسلمان تا خدا ناباور ها، از آزادی خواهان و دموکرات ها گرفته، تا مشروطه خواهان و سلطنت طلب ها، از کارگران درمانده و بی درآمد، تا قشر های مرفّه و بی نیاز جامعه، همه و همه، یکدل و یک صدا، قدم به خیابان ها می گذاریم تا ولی وقیح دیکتاتور را به گورستان تاریخ فرستیم
آزادی و دموکراسی را نمی توان به رایگان به دست آورد. برای رسیدن به آن، همیشه باید بهایی پرداخت. مردم ایران در حقیقت هرگز طعم آزادی را نچشیده اند، و در فضای دموکراسی تنفس نکردند. زیرا، در آن صورت هرگز اجازه نمی دادند دیکتاتوری و زورگویی بر آنان سایه افکند، و برای هر تلاش و کوشش آنان، دست وپاگیر باشد.
اعلام تظاهرات ۲۵ بهمن، از پیش آماده ساختن رژیم برای شناسایی و سرکوبی بیشتر مخالفین است.
بی تردید، همه جنایات رژیم در چندین ماه گذشته اعم از دستگیری، شکنجه، تجاوز، و کشتن انسان های باشرف و بزرگوار ایرانی، نتیجه مستقیم سیاست غلط آقای موسوی و همکرانش است که مردم سلحشور و خروشان ایران را مانند گوسفند، بی اراده، بی اختیار، بی تحرک، زبون، و بدبخت در اختیار جنایتکاران ولی وقیح گذاشت.
آقای موسوی، با راهنمایی رهبران مخالفین رژیم مصر، مردم ۱۴ شبانه روز با همه سختی ها در انقلاب خود ماندند. حکومت نظامی را شکستند، و با خشونت رژیم تلافی مثل نمودند.
تونس و مصر انقلاب کردند، آتش انقلاب به الجزیره، سودان، و سوریه کشیده شد، قطر، و لیبی در آستانه انقلابند، ولی ما با الهام از شال سبز میرحسین، در کنار چاه امام زمان هم چنان به چرت زدن مشغولیم.
گویا چشمان ولی وقیح کور، و گوش هایش کر شده تا خرد شدن و به هم پاشیدن دیکتاتورهایی مانند پینوشه، صدام، آپارتایت آفریقای جنوبی، زین العابدین بن علی را بیند و بشنود.
