رفتار ضد انسانی رژیم با حسین علی منتظری را در گذشته دیدیم. کاظمینی بروجردی نیز تحت شکنجه بسیار بیمار است. گناه این روحانی آن بوده که می خواهد آخوند را از سوار بر پشت ملتی جدا کرده به درون مسجدها بازگرداند، با این کار شیر نفت و صادرات و فروش معادن بر روی آخوند بسته شده، کار او به گدایی می کشد.
خانم بختیاری،شما بدون شک حتی قبل از بازی در آن فیلم موهوم نیز از ماهیت و شخصیت کارگردان فیلم آگاه بودید و می دانستید که ایشان همان مسعود چماقداری است که سینما آتش می زد و دانشجویان را از پنجره خوابگاه پایین می انداخت. شما کار کردن کنار چنین جنایتکاری را، مردم داری و احترام به مردم می پندارید؟.
گروه زیادی از هم میهنان ما از جور و ظلم رژیم به تنگ آمده، و با رها کردن مام میهن سرگردان کشورهای خارجی اند. آنان در وضعیت جسمی و روحی بسیار ناگوار به سر می برند. از این روی وظیفه اخلاقی، میهنی، و انسانی هم میهنان خارج از کشور ایجاب می کند که به کمک این پناهندگان درمانده بشتابند. و آنان رانجات دهند.
گویا صدای آمریکا رل تلویزیون برون مرزی رژیم اسلامی را بازی می کند. دعوت از افرادی که می خواهند رژیم را نگاه دارند مانند دکتر علیرضا نامور حقیقی، تریتا پارسی، ویا مسیح علی نژاد، و یا دلسرد و کنارگذاشتن میهن پرستانی چون؛ آقایان احمدرضا بهارلو، جمشید چالنگی، و یا آقای احمد باطبی نمودار این حقیقت است.
جنگ ساختگی خمینی با عراق که برای بقای لاشخوران جمهوری اسلامی لازم ضروری بود. چون پس از کشتارهای گوناگون، این بار نوبت پاکسازی بود، پاک سازی افراد درستکاری که هنوز در تب انقلاب بودند، انسان های شجاع و پاکی که در جنگ شهید شدند. گفته شد جنگ لازمه بقای رژیم بود. بقای رژیم در حال شکست و نابودی.
اگر همه مردم ایران باور کنند که هر دم امکان مرگ هست و با این تصور که امروز آخرین روز زندگی اشان است قدم در خیابان ها بگذارند، آن ها دلاورانه مبارزه خواهند کرد و اهریمن را بیرون خواهند راند چرا که هر انسانی در مقابل مرگ کاملن بی دفاع است و چیزی برای از دست دادن ندارد.
تخم مرغ شانه ای نه هزار تومان و نان و گوشت و سایر مواد خوراکی همواره سیر صعودی را طی می کند. با دریافت نکردن حقوق های ماهانه، کمرسرپرستان خانواده ها را می شکند. با همه این سختی ها، اگر صدایی از دیوار در آید از مردم صدایی شنیده نمی شود. گویا ما از ۱۴۰۰ سال پیش از زمره مردگانیم و خود از آن بی خبریم.
خامنه ای در سخنرانی خود گفت که: « روزنامه ها، آن قدر از دزدی میلیارد تومانی حرفی نزنند». آخر طفلکی درست می گوید. این گونه روشنگری به روزنامه ها نیامده که بخواهند دست دزدان رژیم را بیشتر باز کنند. بهتر است آنان سیاست « آهسته بیا، آهسته برو، صدای پات مورچه نفهنه»، را دنبال کنند.
