باید از خودمان بپرسیم که چگونه چنین رژیم خونخواری که در نزد ایرانیان میهن دوست، یکی از پلید ترین و ضد انسانی ترین حکومت های خودکامه می باشد، توانسته است سی و چند سال پابرجای بماند و سردمدارانش به دزدی، غارت، تجاوز و اعمال ضد میهنی و ضد مردمی شان ادامه دهند؟
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
شکنجه و بی حرمتی نسبت به بانوان بزرگوار کشورمان، از چه فرهنگی سرچشمه می گیرد؛ ایرانی، و یا تازیان؟
یکی از مَزایایِ حجابِ اسلامی: سکسِ بی دَردسَرِ وَزیر عُلوم دَر آسانسور!
کنکاشی پیرامونِ اَخلاقِ انسانی و زَمینی
خامنه ای نیک می داند که تَنها و تَنها غرب است که می تواند رژیمش را ساقط کند، سی و چند سال تلاشِ بی ثمر اپوزوسیون، خیال وی را از بابت این جماعتِ ایده آل گرا و خیالباف راحت کرده و مطمئن است که با برقراری دیالوگ با غرب می تواند نه تنها حکومت خودش بلکه شاید حکومت فرزندش مجتبی را نیز تضمین نماید!
روحانی همانطور که پیش بینی می شد آمد و جور بی عرضگی و حماقت رهبر را کشید اما آیا بی لیاقتی و خیانتهای رژیم را با یک رئیس جمهور نیمه مختار و نیمه رئیس می تواند بازسازی شود؟ آیا سیستم پر اشکال و فاسد رژیم آخوندی با چند تغییر مهره آن هم از همان مهره های وابسته و جنایتکار خودش که سابقه مشخص در ترور و سرکوب دارند ،می تواند رو به تغییر و دموکراسی برود؟
از آنچه آقای روحانی آخوند کلید نشان می گوید ما نمی دانستیم که مردم ایران به رئیس جمهور فلسطین، لبنان، سوریه، و عراق رأی داده اند تا ایران، و ایشان در واقع رئیس جمهورکشورهای عربی است. زیرا آقای روحانی در این روضه خوانی و سفسطه بازی درسازمان ملل به درستی نشان داد که از کمترین هویت ایرانی بهره ای نبرده
توتالیتاریسم یا تمامیت خواهی اصطلاحی سیاسی است بَرای توصیف شیوه ای از حکومت که در آن نظام یا ادعا می کند که بر تمامِ آنچه در کشور و حتی زندگی خصوصی مردمان می گذرد کنترل دارد و یا در واقع نیز چنین قدرتی دارد! افلاطون در کتابِ "جمهوری" حکومت تمامیت خواه را یکی از بهترین انواع حکومت بر می شمارد.
جدن مایه اندوه و ماتم است که چگونه یک زنِ "زن ستیز" با یک تلفن از تهران، مدال طلا را از چنگ ورزشکارانِ ایرانی که مدت ها برای کسب این عنوان تلاش کرده بودند، می رباید و شادی و خوشحالی آنان را به عزاداری و مراسم گریه و زاری تبدیل می نماید!
سلسله مراتب مصلحت نظام خمینی از راه رسید، عکسش در ماه دیده شد، همه گونه دیدگاههای سیاسی را به دور انداخت و بنا به مصلحت آخوند رژیم سراسر اسلامی را برپا نمود. مزدوران، کاسه لیسان به گرد او جمع گشتند. شاهی، مصدقی، لیبرال، چپی، راستی، همه کافر و خیانتکار به حساب آمده، دستگیر، شکنجه، یا اعدام گشتند.
براستی مفهوم واژه ها چیست؟ نرمش می تواند قهرمانانه باشد؟ قهرمان کیست؟ خمینی با آن همه جنایت و یا این آقای رهبر گراصفت و زیاده خواه؟، قهرمان کیست؟. ملت هم نیست. ملتی که برود به این آقایان رأی بدهد هم نمی تواند قهرمان باشد. آقایان سر کارید... نرمش قهرمانانه همان "شکست پروژه بمب هسته ای " است.
