سکوت در برابر گفتار بی خردانه احمدی نژاد، عمق فاجعه و فروکش تاریخی ما است۱
گویا ما ملتی هستیم که به سکوت عادت کرده ایم. سکوت در برابر آنچه را می شنویم، و یا می بینیم. شاید سکوت را بتوان رضایت و خشنودی از پذیرش حقیقتی دانست و یا سکوت نشانه بی اعتناء بودن به آنچه در کنارمان می گذرد، و یا نشانه ترس است. در هرحال، سکوت می تواند همکاری و همراهی با آن به شمار رود.
