گفتار خمینی ازآغاز تا بر کرسی قدرت نشستن، مالامال از دوستی، انسان دوستی، عدالت، دفاع از حقوق ستمدیدگان، دادگری و حتی میهن دوستی بود. این گفتار دروغین و پر از ریا و ترفند، میلیون ها مردم را به دنبال خود کشید. ولی به زودی با ۱۸۰ درجه چرخش، خوی درندگی، دروغ گویی، ریا کاری در همه زمینه ها نشان داد.
شرکت نمودن در انتصابات و کمک به نظام برای داغ کردن تنور انتخاباتش، عین خیانت به آرمان های آزادی خواهانه یکایک کسانی است که زندگی شان را وقف آزادی، دموکراسی و سکولاریسم در ایران نموده اند و همراهی با رژیم برای برگزاری یک نمایش انتخاباتی دیگر، مَشروعیت بخشیدن به نظام اسلامی است.
۲۱ خرداد روز مسابقه فوتبال میان ایران و لبنان، و روز دیگر بار قیام مردم ایران، و فریاد جوانان میهن بر رژیم تازی نژاد ضد ایرانی است. لبنان که از دیدگاه علی خامنه ای بهشت آمال و آرزوها است، و شاید هم آرزوی پیروزی تیم آن کشور را داشته باشد، ولی برای هر ایرانی، این زورآزمایی، یک نبرد دوستانه نیست
تحریم فعال انتخابات یعنی عدم حضور مردم پای صندوق های رأی و این پیروزی بزرگ مساوی است با بی آبرو و بی اعتبار نمودن رژیم اسلامی در پیشگاه سایر ملل دنیا و نتیجه آن همکاری بیشتر کشورهای پر قدرت غربی با یک آلترناتیو سکولار دموکرات در راستای براندازی حکومتِ ملایان و برقراری یک انتخاباتِ آزاد است.
شواهد حاکی از آن است که علی خامنه‌ای برای حفظ قدرت به هیچکس رحم نخواهد کرد. رویدادهای همین چند روز نشان می‌دهد که همدستان او دست به کار قلع و قمع همه دست اندرکاران حکومتی که مخالف سیاست‌های او هستند، شده‌اند و همه کسانی را که روزی از متصدیان جمهوری اسلامی بوده‌اند، مورد ناسزا و توهین قرار می‌دهند
در این روزهای گذشته ما شاهد آن بودیم که تبلیغاتی علیه رفسنجانی و مخالفت با شرکت در انتخابات از هرسوی برخاست. دامنه این مخالفت ها، آنچنان گسترده بود که رژیم را ترس بر آن داشت مبادا موجب ریزش رأی دهندگان شود. در نتیجه با چراغ سبز خامنه ای، صلاحیت رفسنجانی به بهانه سن زیاد و پیری، مردود شناخته شد.
بی گمان در هیچ زمانی از تاریخ گذشته کشورمان، کمتر دوره ای مانند امروز دیده شده که مردم ایران این چنین تشنه آزادی و دموکراسی باشند. از تلاش های بیکران دلاوران دوران مشروطیت که بگذریم، چالش مردم ایران با رژیم از سال ۸۸ تا کنون، و از خود گذشتگی آنان را می توان یگانه و کم نظیر در تاریخ میهنمان دانست.
در رژیم اسلامی برای هر تصمیم گیری، باید از هفت خان رستم بگذرد. نخست به مجلس ارائه شود، آن طرح در کمیسیون مربوطه بررسی می گردد. مراحل بعدی، تصویب شورای نگهبان است و آنگاه خان هفتم یا ملای مشهدی تصمیم نهایی را می گیرد که کار او مانند خروج باد در رکعت آخر نماز است که می تواند همه چیز را باطل می کند.
