ر چه به زمان برگزاری انتخابات رياست جمهوری نزديكتر می شويم بر حجم حملات طرفين به يكديگر افزوده خواهد شد كه در اين فضا، بسياری از مسائل پشت پرده مقامات و مفاسد مالی طرفين آشكار خواهد شد و تار و پودهای پوسيده رژيم بيشتر و بیشتر متلاشی خواهند گشت.
به یاد داشته باشیم که حتی همان نظام پادشاهی پارلمانی نیز، نظامی دمکراتیک است. به هر حال نمی توان منکر این شد که پادشاهی پارلمانی نیز، طرفدارانی دارد، آیا نادیده گرفتن آنها، خود نقض دموکراسی محسوب نمی شود؟
شمار آخوندها که در سال ۱۳۲۰ هنگام رفتن رضا شاه از کشور نزدیک به ۸۰۰ نفر بود در سال ۵۷ زمان فروکش رژیم پهلوی، به ۵۵،۰۰۰ رسید. یعنی با دوبرابر شدن جمعیت ایران شمار آخوندها۷۰ برابر شد. در ۳۴ سال گذشته که می توان گفت شمار آنان دست کم ۱۰ برابر بیشتر شده، و بیگمان امروزه به ۶۰۰ هزار و شاید هم بیشتر برسد.
هیچ نوزادی دیکتاتور پای به جهان نمی گذارد و در ذات خود دیکتاتور نیست. ولی زورگویی و جنایت را در مکتب متجاوزین فرا می گیرد. این آموزش از خانواده، مدرسه، مکتب، پای منبر، و یا از کتاب، فیلم، رهبران زورگو به فرد و مردم می رسد. کمتر دیده شده که از یک پدر و یا مادر خودکامه فرزندانی مردمی پرورش یابد.
شماری از روزنامه های حکومتی که مزدوری آخوند مشهدی را پذیرفته اند، مقاله های گوناگونی در باره موفقیت و پیروزی بزرگ رژیم در تاریخ نهم دیماه ۸۸ به نوشتار در آورده و به ستایش آن پرداختند. ماه و سالی که رژیم خون آشام توانست انقلاب مردمی را سرد و بیروح ساخته و جوانان برومند کشورمان را به خاک و خون کشاند.
فرستادن دختران چشم و گوش بسته با اتوبوس های درب و داغون به بیابان های گورستان هزاران جوان عرب و ایرانی، گذشتن از جاده های نا امن، و نامناسب فاجعه ای را به وجود آورد که ۲۶ دختر جوان را در کام مرگ فرو برد و عده ای را زخمی و ناتوان ساخت. این فاجعه جنایت رژیم داغی بزرگ بر جگر صدها خانواده ایرانی گذاشت.
برگزاری مراسم چهلم ستار بهشتی با ضرب و شتم و بازداشت اعضای خانواده وی حاضران همراه بوده. سخنان مادر بهشتی در این مراسم بسیار تکان دهند و متاثر کننده بود.او در حالی که پلاکارد بزرگی از عکس پسرش در دست داشت، با صدایی رسا در حالی پیشاپیش جمعیت راه می رفت،فریاد می زد: افتخارمه، من مادر ستار بهشتی هستم.
بدبختانه محمد ابن عبدالله با آن که از نوجوانی به استخدام شتربانان و همراه کاروان ها به مسافرت های دور و دراز می رفت و شبها تحت آموزش پیشوایان دین های گوناگون قرار می گرفت، ولی سوادی نیاموخت و هنری سوای پیامبر شدن به دست نیاورد، بنابراین، برای برگزیده شدن به پیامبری آماده و به اصطلاح صفر درجه بود.
