دیدار پاپ با روحانی مهر تاییدی بر جنایات چهار دهه حکومت اسلامی بخصوص نسبت به اقلیتهاست. دیداری که با پرسش های بسیاری روبه رو خواهدبود و ازهمه جهت ممکن است وضعیت حقوق اقلیت مذهبی کشورمان را به شدت تهدیدکرده و از این وضعی که شاهد آن هستیم ،وخیم تر شود. و از طرفی چهره واقعی پاپ و مانند او را نزد جامعه مسیحیت و همچنین مردم ایران معلوم کند.
داروین؛ دانشمندی که یک تنه ادیان را شکست داد – دومین جدال دانش و دین
حیات در ماه های سیاره های مشتری و کیوان: حیات فرازمینی به زبان ساده – بخش سوم
این خودخواهی است که اجازه دهیم رژیم ادامه حیات دهد، اما حاضر به اتحاد با دیگر دموکراسی خواهان نباشیم!
ما هیچ گروه سیاسی بی عیبی نداریم؛ تنها راه نجات ما، ایجاد یک شورای ملی از میان همین گروه های پر عیب و ایراد است
نگارنده به عنوان یک خداناباور، بزرگ ترین لذت نهفته در این مکتب علمی - فلسفی را آزاد بودن اندیشیدن و تردید کردن می داند! هیچ مرز و خط قرمزی نیست که شما را از ادامه راه تان باز دارد و مانع اندیشیدن تان شود! می توانید به ذات هر چیزی، حتی به ناباوریِ خود شک کنید و آن را از نو مورد واکاوی قرار دهید.
انتقاد یکی از مهم ترین مسائل زندگی روزمره ماست که کمک می کند تا ما عیب ها و مشکلات خود را شناخته و برای رفع شان به دنبال چاره بگردیم و این مجموعه از فعالیت ها یعنی انتقاد، درکِ نَقد، تلاش برای رفع مشکل و نهایتن از میان رفتن نَقص ها، موجب پیشرفت ما می شوند.
بی تردید اگر کُنستانتین به منظور کنترل بهتر و یک دست کردن جامعه تحت سلطه خود و ایستادگی فرهنگی در برابر آیین میترائیسم ایرانی، مَسیحیت را به عنوان دینِ رسمی کشورش بر نمی گزید و رومیان در سایه نام مسیح شَمشیر نمی زدند، امروز خبری از مسیح و مسیحیت و افسانه های دروغین زندگانی وی نبود.
هر روز که می گذرد پژوهشگران به اَبعاد وَسیع تری از چیستی و هَستی زندگی بر روی زَمین دست می بایند و این اکتشافاتِ علمی، هریک همچون میخی است که بَر تابوتِ پوسیده خدایی که "نیچه او را مُرده خواند" فرو می رود. چگونه یک خُدای شش هزار ساله می تواند پاسخگویِ کشفِ سیستم عَصبی جانداری نیم میلیارد ساله باشد؟
پساخداباوران با وجود دین مشکلی ندارند و با آن به مقابله نمی پردازند، اما وجود سکولاریسم و جدایی دین از سیاست و کنترل دیدگاه های تندروی دینی را لازمه ی یک جامعه سالم می دانند. بنا به این دیدگاه دین و دینداری متعادل تا زمانی که به سکولاریسم پایبند باشد قابل تحمل است.
مَسیحیت یک دین است و آنچه نوکیشانِ مسلمان زاده مَسیحی طوطی وار تکرار می کنند، کمترین پایه و اساسی ندارد و صرفن یک مغلطه و بازی با کلمات به منظور گمراه نمودنِ انسان خردگرایِ شکاک می باشد، در بخش های بَعدی مقاله، دین مَسیحیت از جنبه های مختلف، به چالش کشیده خواهد شد.
