حضرت آیت الله پینوشه بت اعظم وخلیفه امرمسلمین درکره زمین شب گذشته بارعام فرمودند وشماری ازنوکران وپیشخد مت های خود را به حضورپذیرفتند.

آقایان انگوری نژاد، مسلم رذالتی، آفت الله کهربائی، قابلمه فتیله سعدی، وملاحسین موسمی و همسرشان بی بی زرداب کلثوم چاخان نژاد همراه با امت همیشه گوسفند، فاضل آب دستنجانی رئیس خانه عفاف، وشماری ازفا طمه کماندوها حضورداشتند. نخست یک فاتحه برای پایان ریاست آقای انگوری نژاد با آهنگ سرقبرآقا خوانده شد. آقای انگوری نژاد که صورت خود را سیاه کرده وبشدت ناراحت بود هق هق وپق پق کنان دست ارباب خود را بوسید ودرگوشه ای چمباتمه زد. آن گاه، همه نوکران تک تک وجفت جفت به بت اعظم نزیک شدند وبوس ولیس به دست وپای ایشان زدند.

سپهسالارآیت الله پینوشه (خطاب به نوکران)- من به شماها بارها دستورداده ام که برسرپست وکارتان با هم دعوا نکنید، زیرا اختلاف شما موجب سوء استفاده گوسفندان وتزلزل رژیم ما میگردد. هم چنین من بارها به شماها گفته ام باید طوری نشان دهید که شماها مستقلا رفتارمی کنید ودرکارخود آزادید.

حال برنامه اینست که ملاحسین ازشمارش رای ها شکایت  کند، بین شما دونفرجنگ زرگری درمی گیرد. امت گوسفند نژاد وشماری ازمردم ساده دل وناآگاه بدنبال ملاحسین راه می افتند، بی بی زرداب کلثوم چاخان نژاد مردم را گمراه می کند وبرای تحصن به سرقبرآقا می برد. شورای نگهبان به شکایت رسیدگی می کند، دوباره رای گیری می شود، ملاحسین رئیس می شود ومانند گذشته که ما آیت الله ناطق نوری را کنارگذاشیتم وخاتمی راآوردیم، ملاحسین را چهاریا هشت سال نگه می داریم تا خلافتمان  برقراربماند.

آیت الله پینوشه آنگاه اضافه کرد، آیا داستان ملا نصرالدین رافراموش کردید؟ ملا شبی که پشب بام خوابیده بود، سروصدائی ازبیرون شنید. ملا درسرمای آن شب لحافی برسرکشید وبه خیابان آمد. مردم کنجکاو وفضول،  ازملا نصرالدین که خود از سروصدای مسافتی دورنا آگاه بود ازآن صدا پرسش می کردند. ملا به مردم کنجکاو می گفت،: “به گمانم سرچهارراه آش نذری می دهند” با این گفتار، مردم دسته دسته به سمت جائی که ملا گفته بود می دویدند. دراین هنگام، دزدی ازراه رسید ولحاف ملا را ربود وبرد. مردم دیگرکه بازهم ازملا جویای خبرمی شدند، ملا درپاسخ به همه می گفت : “هیچی، همه دعواها سرلحاف من بود.” حال شما گوسفندان من، دعوای شماها باید برسرتعداد رای باشد، نه دعوا برسرحکومت وخلافت ما.