المپیک ۲۰۱۲ لندن به پایان رسید ولی تجربیاتی تلخ و شیرین، ولی بسیار ارزنده و گرانبها از آن به جای ماند. آن چه گفتنی و ستایش انگیز است، هنرمندی و سخت کوشی ورزشکاران گرانمایه کشورمان است. ورزشکارانی که کمترین امکانات مادی، محیط مناسب برای تمرین، مربی های کارآزموده و مستقل، آسایش و آرامش در تمرین خود نداشته اند و توانستند با اراده ای محکم و استوار و تنها با پشتیبانی معنوی ملت چشم به راهشان، در راه پیشرفت و پیروزی سدها را شکسته، و بندها را پاره کنند و به قله افتخار و پیروزی دست یابند.

قهرمانانی که مدال طلا گرفتند. این عزیزان و دیگر قهرمانان پرتلاش و چالشگر میهنمان را ارج می نهیم، بدانان می بالیم و افتخار می کنیم، و برایشان بهترین ها را آرزو می نماییم. ( به ترتیب از راست بالا: ۱- حمید سوریان ۲- قاسم رضایی کشتی فرنگی، ۳- بهداد سلیمی وزنه بردار و قوی ترین مرد جهان، ۴-  امید نوروزی قهرمان کشتی فرنگی

ورزشکارانی که در بودن نبودن ها، کمبودها، و نا رسایی ها، در زیر ظلم و ستم رژیمی بیگانه پرست و ضد پیشرفت و بالیدن فرزندان ایران، توانستند چه خوب چالش کنند، و چه زیبا بدرخشند. بی تردید، تنها رمز پیروزی این ستارگان ورزش ایران، جانفشانی و تلاش بیکران خودشان است. در هرحال، با وجود همه تنگ نظری ها، دست یافتن به ۱۲ مدال قهرمانان ما را در سطحی بالاتر و پیشرفته تر از کشورهای مدال بیاور دیگر مانند چین، آمریکا، و انگلیس قرار می دهد.

در این جا نیاز به بیان چند نکته اساسی و مهم است:

۱- رژیم زن ستیز، با به بند کشیدن و گونی پیچ کردن بانوان، نیروی کاری و درخشندگی در ورزش را ۵۰٪ پایین آورده است. چنانچه حکومتی دموکراسی و دولتی برگزیده از مردم بر سرکار بود، نه تنها شمار مدال های مردان ورزشکار افزایش می یافت، بلکه بانوان نیز می توانستند در این چالش و مبارزه منطقی گام های بلندی برداشته، و به تعدادی مدال برابر با مردان، دست یابند.

بانوان محترم و سخت کوش ایران که درزیر قوانین ضد انسانی و زن ستیز رژیم اسلامی از هرگونه تلاش و کوشسی محرومند، بازهم همه گونه زجر و ستم ظالمان حاکم برایران را به خاطر سربلندی میهن و سرافرازی همه زنان تحمل می کنند. آمدن و شرکت کردن آنان در المپیک لندن بسیار دشوار، و از هفت خوان رستم گذشتن به حساب می آید.

۲- نکته دوم آن که بدبختانه ما در ورزش های جمعی و همکاری بایکدیگر پیشرفتی نکرده ایم. در دوران رژیم پیشین، ورزش هایی مانند والیبال، بسگتبال، فوتبال در میان جوانان رواج داشت. گویا این گونه ورزشها به فراموشی سپرده شده، و تنها ورزش های تکی مانند کشتی، وزنه برداری، پینگ پنگ، و تا حدودی تیر اندازی پیشرفت نموده است.

۳- ایرانیان در اسب سواری و تیر اندازی سرا سر تاریخ شناخته شده بودند. زبان پارسی پر است از واژه های شوالیه و چابک سوارانی چون لهراسب، تهماسب، گشتاسب، و مانند آن. اسب های ایرانی برای چابکی و خستگی ناپذیری همیشه زبانزد کشورهای دیگر بوده اند. هم اکنون نیز در میان ایلات و عشایر مانند بختیاری، ممسنی، قشقایی، شهرکرد، و یا در میان کردها و بلوچ ها، اسب سواران زبده و چابکی دیده می شوند.

الهه احمدی، قهرمان افتخار آمیز ایران در تیر اندازی است که به المپیک راه یافت و توانست با آن همه گرفتاری و زن ستیزی که رژیم ضد مردمی اسلامی به وجود آورده و ورزشکارران زن را دو گونی و کیسه آنهم در گرمای تابستان پوشانده است، سدها را بشکند و در میان رقیبان سرسخت و ورزیده جهانی مقام ششم را کسب نماید. ما به این بانوی شجاع و برومند دورد می فرستیم.

۴- حال، چه بر سر ما آمد که یک اسب سوار هم نداشتیم. ولی از کشورهای عربی که در گذشته با اسب سر و کاری نداشتند، برای مسابقه و نبرد به المپیک می آیند؟. چرا جوانان ما در ورزش هایی مانند دو، پرش، دوچرخه سواری، و شنا شرکت نمی کنند، و یا پیشرفتی ندارند؟. اینگونه چالش ها در میان هم میهنانمان وجود دارد. چرا تمرین بیشتر نمی کنند که بتوان در مسابقات جهانی دیگر به چالش پردازند؟.

برای پیشرفت ورزش ایران چه باید کرد؟-
پیشرفت در ورزش نیز مانند فراگرفتن علم و دانش باید از کودکی در میان خانواده، محیط مناسب، و باداشتن رژیمی مردمی و دلسوز آغاز شود و با پیشتبانی همه جانبه، به نتیجه درخشان و شایان برسد. در شرایط کنونی که رژیمی واپسگرا و خرافاتی بیگانه پرست بر ما حکومت می کند، فراهم آوردن نیازهای ورزش و تربیت نونهالان در این راه بسیار نا امید کننده است. به تازگی شهردار لندن پس از پایان المپیک به دولت بریتانیا پیشنهاد کرده که طرحی به پارلمان ببرند تا آموزش ورزش هربامداد برای یک ساعت در مدارس اجباری شود.

برای آن که نوجوان و جوان میهنمان از دیدگاه آموزش و پرورش که نمی توانند جدا از یکدیگر باشند، بهترین نتیجه را دریافت کنند، باید به ساختن و برپایی دبستان و دبیرستان های مجهز به کادر دانا و پیشرفته، در سراسر کشور کوشش نمود. در کنار هرمدرسه نیز ورزشگاهی برای نوآموزان و ساکنین آن ناحیه به وجود آید. آموزش خوب، و ورزش پیشرفته، نه تنها فرد را از دیدگاه خردگرایی، درک، منطق و شعور بالا می برد، بلکه در تندرستی، شادی، شادکامی و طولانی شدن عمر اثرات زیبنده و باشکوهی خواهد داشت.

وضعیت ناهنجار مدارس ایران-
گفتیم که برای داشتن آموزش و پرورش بهتر، نیاز به مدارس پیشرفته و خوب است. بدبختانه در شرایط کنونی مدارس ایران اعم از دبستان، دبیرستان، و آموزشگاه بر اساس نیازهای بهداشتی، امنیتی، شرایط زیستی، علمی، و آموزشی بنا نشده، و هر کدام  از مشکلات و مسائلی برخوردار است که میزان و کیفیت آموزش و پرورش نونهالان و جوانان را پایین می آورد.

این یکی از صدها مدرسه در کشورمان است که رو به ویرانی می رود و کشور یتیم و بی سرپرست ایران نمی تواند از این ثروت ملی و مردمی نگهداری و نگهبانی کند. رژیم بیگانه پرست و عقب افتاده اسلامی به جای ساختن آموزشگاههای ممتاز در سراسر ایران که کمکی به آموزش و پرورش نسل جوان باشد، به ساختن مسجد، امامزاده (قبر آخوندها)، و حاتم بخشی به تروریست های تازی می پردازد.

بنا بر گزارش روزنامه ایران چهارشنبه اول شهریور ۱۳۹۱، ساختمان آموزشکده ها در تهران  که پایتخت  کشورمان است، کمترین امنیتی در برابر زلزله ندارد و چنانچه فاجعه ای نظیر زمین لرزه  آذربایجان خاوری در تهران پدید آید گروه زیادی از کودکان و جوانان ایران به دلیل پوسیدگی و نا امنی ساختمان ها، جان خود را از دست خواهند داد.

از خودگذشتگی و فداکاری ورزشکاران غیر بومی کشورهای اروپایی-
و اما موضوع شگفت انگیز و جالب در مورد ورزشکارانی است که  از کشورهای آفریقا و آسیابرای کشورهای اروپایی از خود مایه می گذارند، تلاش می کنند، جان می کنند و برای کشور میزبان خود مدال و افتخار می آورند. با یک نگاه به لیست برندگان مدال کشور انگلیس می توان به خوبی دریافت که شماری از  برندگان  مدال المپیک این کشور، از پناهندگان و یا مهاجران از کشورهای دیگر به انگلیس، و یا فرزندان آنان  می باشند.  به عنوان نمونه:
Nicola Adams,  Margaret Adeoye, Yamile Aldama ,Enioa Aluko, Oluvandamila Bakare, Peter Bakare, Elena Baltacha, Imogen Bankier, Karen Bardsley, Anita Asante
نمونه هایی چند از این ورزشکاران افتخار آفرین بریتانیا می باشند.

مو فرح، کودکی از سومالیا که تاکون مدال های زیادی برای انگلیس کسب نموده، و مورد احترام و افتخار دولت و مردم انگلیس است.

اکنون با نام دو تن از قهرمانان افتخار آمیز کشور انگلیس آشنا شوید:
۱- مو فرح  Mo Farah–
مو فرح که در سن ۸ سالگی از موگادیشو سومالیا با خانواده اش به انگلستان مهاجرت می کند. از سال ۱۹۹۷ تا کنون در مسابقات دو داخلی و جهانی شرکت جسته و با دریافت مدال های طلا، نقره و برنز، برای انگلیس افتخار و سربلندی می آورد.

۲- ژسیکا انیس  Jessica Ennis–
وینی انیس پدر ژسیکا، سالیانی پیش از جاما ایکا به انگلستان مهاجرت نموده است.  اجا که فرزندان مهاجرین با آداب و رسوم خانواده خود پروش می یابند، انتظار می رفت که این دختر خانم هم گرچه در انگلیس زاده شده، ولی پایبند و وابسته به فرهنگ پدری خود، جاماایکا باشد. ولی می بینیم که با پشتکار و از  گذشتگی زیادی تا کنون به چند مدال طلا، نقره، و برنز برای انگلیس دست یافته است.

‫تجربه ای که می تواند ضامن پیشرفت ورزشکاران ما باشد-
ما به خوبی می بینیم که کشورهای  آزاد جهان مانند آمریکا، کانادا، استرالیا، و اروپا با ارج نهادن و تشویق مهاجرین و بیگانگان، آنان را به فرهنگ و آیین خود چنان وابسته و پایبند می سازند که می توانند برای کشور میزبان خود افتخار آفرین باشند. با نگاهی به برندگان  مدال این کشورها می بینیم که شمار زیادی از این قهرمانان بیگانگانند که برای کشور محل اقامت خود فداکاری می کنند.

ژسیکا انیس فرزند یک جاماایکایی که تا کنون با دریافت چندین مدال طلا، نقره، و برنز برای کشور انگلیس افتخار آفریده است

در مورد دانش و تکنولوژی نیز همین روش پیاده شده و شمار زیادی از دانشمندان سراسر جهان در دانشگاهها و مؤسسات تحقیقاتی این کشورها از مغز و اندیشه خود به نفع کشور محل اقامت خود مایه می گذارند. ولی در کشور ما که در اختیار دشمنان و کینه توزان قرار گرفته، از یک سوی زنان کشور را که نیمی از جمعیت کشور را می سازند، از بیشتر جنبش و فعالیت ها به ویژه ورزش و پرورش تن محروم ساخته اند، و برای مردان نیز توجه و دلسوزی لازم را ندارند.