این سمبل و نشاانه زندان در رژیم اسلامی است. نشانه ای که با عبارت عربی توصیف می شود و با فرهنگ ایران بیگانه است. از سوی دیگر، رژیم اسلامی، زندان را مرکز نگهداری مجرمین می داند نه محل آموزش و بازگشت آنان به جامعه.
چنانچه در مقاله پیشین اشاره شده. وظیفه اصلی پلیس برقراری نظم و امنیت و آرامش برای “همه مردم” است. “همه مردم” شامل مخالفین، متهمین و حتی جنایت کاران نیز می باشند، به خصوص که پلیس و نیروی انتظامی بیشتر با همین افراد سرکار خواهند داشت. نه افرادی که موافق سیاست های حکومتی باشند یا هرگز خلافی انجام نداده باشند.
پیگیری حقایق در رسیدگی قانونی به جرم متهمین و خلاف کاران، بدیهی ترین و اولین گام در راه اجرای یک پرونده قضایی است. بدست آوردن مدارک قانونی و مستند تنها راه اثبات جرم یک متهم می باشد. همه انسان ها حتی متهمین تا زمانی که جرم آنها از راههای قانونی و رعایت حقوق انسانی تایید نشده، بی گناه محسوب می شوند.
حقوق قانونی متهمین و مجرمین
یک مجرم, یک عضو بیمار از جامعه انسانی است. منشاء بوجود آمدن مجرمین در جامعه، در بسیاری از موارد ظلم و ستم سردمداران حکومتی و قوانین غیر عادلانه می باشد. متهمین و حتی مجرمین و جنایت کاران نیز دارای حقوق انسانی هستند. خلاف کاران در صورت اثبات جرم شان از سیاره ای دیگر نیآمده اند بلکه آنها نیز فرزندان همین جامعه هستند. اراذل و اوباش در ایران بیشتر همان بچه های گرسنه محله های فقیر نشین هستند. شاید اگر حق این بچه ها در کودکی یا بزرگسالی بوسیله آقا زاده ها یا ملا ها دزدیده نمیشد، امروز در کارخانه ای مشغول به کار بودند.
شاید اگر برای مزدوران حکومت اسلامی سهمیه های بیشمار کنکور موجود نبود. این خلاف کاران زمان حال در گذشته می توانستند به درستی به دانشگاه روند و فرد مفیدی برای جامعه خود باشند. همه ارگان های انتظامی و قضایی باید سعی در آموزش و تربیت مجرمین برای بازگشت به آغوش جامعه داشته باشند. نه چون شکنجه گران نیروی به اصطلاح پلیس و انتظامی، به خیابان گردی و تحقیر متهمین و ترویج خشونت و نفرت در جامعه بپردازند. رعایت حقوق قانونی متهمین و مجرمین برای تاثیر مثبت در ذهن و زایل نشدن حقوق انسانی شان الزامی است.
خال کوبی که بیانگر احساسات و روان افراد است، روی تن این دختر خانم به صورت گلها و نشانه های زیبا دیده می شود.
مبارزین یا متهمین؟
پرونده سازی برای معترضین و مخالفین، در حکومت های مذهبی و دیکتاتوری امری بسیار رایج است. حقیقت امر این است که؛ جرم یا اتهام بسیاری از دستگیرشدگان توسط حکومت اسلامی، ساختگی و برای ساکت کردن یا از میان برداشتن این افراد تعبیه شده. به تصور حاکمان مستبد، پرونده سازی، شکنجه ها و تحقیر و خیابانگردی متهمین، هراس و سکوت و جلوگیری از هرگونه مخالفت و یا ایستادگی در برابر ظلم حکومتی را در بر خواهد داشت.
اما حقیقت امر این است که هیچ قدرتی توان متوقف کردن میلیون ها انسان ستمدیده خشمگین را در خیابان نخواهد داشت. این واقعیتیست که حاکمان ستمگر در اوج شهوت قدرت فراموش می کنند. درست مانند حاکمان گذشته که در آخرین لحظات سقوط، ناگهان خطر نارضایتی سیل عظیم مردم را احساس کردند.
آیا خالکوبی کردن جرم است؟
داشتن خالکوبی دلیل بر اراذل و اوباش بودن نیست. خالکوبی بیان عریان آرزوها، عواطف و گاه رنج ها و اعتقادات یک انسان بر پوست عریان بدن اوست. یک انسان مالک بدن خود است و تازمانی که به حقوق فرد دیگری تعدی نکرده است، می تواند هر آنچه از نقوش و حروف می خواهد بر بدن خود حک کند.
گرچه نگارنده به هیچ روی علاقه ای به خالکوبی ندارد. اما علاقه نداشتن یا متنفر بودن نسبت به عمل خالکوبی، ذره ای از احترام و ارزش انسانی افراد دارای خالکوبی و علاقمند به داشتن آن، نمی کاهد. بسیاری از افراد دارای خالکوبی، انسان های صادق تری نسبت به بقیه مردم جامعه هستند. آنها احساسات روحی خود را در برابر جامعه به نمایش می گذارند. برعکس بسیاری از مذهبیون و ملاها که نفرت و شقاوت و رذالت خود را در زیر لباس های گوناگون پنهان می کنند.
خالکوبی بر تن ایرانیان نیز نشانه احساس و علاقه آنان به چیزهای خاص است.
تاریخ خالکوبی در ایران
در کتاب “اپرشیا، از مبدا تا اسکندر کبیر”، نوشته R. Girshman، چاپ سال ۱۹۶۴ در صفحه ۳۶۶، قدمت تاریخی خالکوبی در ایران به تندیسه‌های یافت شده در پازیریک و لرستان از دوره هخامنشیان بازمی گردد. پس خالکوبی بنا به گفته حکومت اسلامی متعلق به اراذل و اوباش یا دست آورد تهاجم فرهنگی نیست بلکه بیان احساسات فردی به روشی ایرانی و باستانی می باشد. به طور مثال در مثنوی معنوی. مولوی بلخی. رینولد نیکلسون. انتشارات مولی. ۱۳۶۳ تهران داستان پهلوان قزوینی (شیر بی یال و دم) به عمل خالکوبی با عنوان کبودی زدن اشاره میکند. خالکوبی ارنست چگوارا، خالکوبی تاج سلطنتی در سمت چپ قفسه سینه بدن افراد دستگیر شده، بیشتر به زندانیان شکنجه شده و یا افراد دارای ناهنجاریهای روانی خود زنی شبیه می باشند. سر یکی از دستگیر شدگان به عزاداران قمه زن امام حسین می ماند.
خال کوبی ابراز میهن دوستی بر پای یک هم میهن، نشانه عشق بی پایان گروهی از هم میهنان به کشورمان است.
نتایج رعایت حقوق مجرمین
بزرگترین معلمان اصلاحات در بزهکاران و خلاف کاران یک جامعه. مجرمین سابق اصلاح شده هستند. چه بسیار سخنرانی ها و کتاب ها که از افرادی که سال ها زندگی خود را در زندان ها گذرانده اند منتشر شده. مجرمین سابقی که با رعایت قوانین حقوق بشری به زندان رفته اند. پس از گذراندن دوران محکومیت خود به آغوش جامعه باز گشته و خود به افرادی موفق و مورد احترام تبدیل شده اند. معلمان حقیقی جوامع؛ دانشمندان، روشنفکران، هنرمندان و حتی مجرمین اصلاح شده هستند.
خلاف کاران سابق و شهروندان موفق امروزی، قهرمانانی اند که حتی با اعمال ناپسند و گذشته سیاه و شرایط دشوار خود به مبارزه پرداخته اند. اصلاح و موفقیت چنین افرادی، شهادت فردایی بهتر برای همه اقشار جامعه است. مهمترین نتیجه رعایت حقوق مجرمین، متهمین و حتی جنایت کاران، ترویج امید و اعتماد به سیستم قضایی و اجرایی یک حکومت است. این امید و اعتماد، پایین آمدن درصد جرم و جنایت، جامعه ای موفق تر و سالم تر با امنیت و سلامت روانی بیشتر و احترام جهانی برای سیستم حکومتی آن کشور را در بر خواهد داشت.
این صحنه دردناک و چندش آور اعدام یک هم میهن در زندان شهرستان خوی است. لباس های این قربانی، بر اثر جنایت های آخوند خونی است و دلالت بر آن دارد که بدن او بر اثر شکنجه های مرگ آور کاملن زخمی و آش و لاش شده است. زندان به جای آن که درمانگاه مشکلات روانی مجرمین و ندامتگاهی برای اصلاح و بهبود بخشیدن روح و روان آنان باشد، در رژیم اسلامی کار کشتارگاه و سلاخ خانه را انجام می دهد.
