سهراب ارژنگ دوران ابتدایی را در دبستان مسعود سعد، و متوسطه را در دبیرستان ادیب تهران گذرانید. با آن که به رشته های سیاسی علاقمند بود، ولی جو دیکتاتوری حاکم مانع از انجام خواسته او شد. از این روی، پس از گذران رشته فیزیک با بهره گیری از استادانی مانند دکتر حسابی، مهندس ریاضی، دکتر عیسی صدیق، در دوران زنده یاد دکتر فرخ رو پارساسالها به کار آموزش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در رشته کاربرد فیزیک از انگلیس فوق لیسانس گرفت، و دکترا ی دولتی خود را با درجه بسیار ممتاز از دانشگاه لویی پاستور فرانسه به پایان رسانید. مدتی نیز در نقاط مختلف اروپا به کار پرداخت. در دوران انقلاب به شدت با حرکت اسلامی و روی کارآمدن آخوند و بعدها حتی با انتصاب مهندس بازرگان که از پیش شناسایی نزدیک با او داشت به شدت مخالفت ورزید و چند بار مورد ضرب و شتم خردباختگان آن زمان قرار گرفت.
سهراب ارژنگ در هیچ انتخاباتی شرکت ننمود و ورود خمینی و محاصره او در فرودگاه به وسیله آخوندهای جنایتکار را موجب بدبختی، پریشانی، و درماندگی مردم ایران می دانست. شماری از دوستان متعصب دانشگاهی و حتی بستگانش، به دلیل نفرت او از رژیم اسلامی و تلاش های سیاسی، از وی برای همیشه از او جداشدند.
سهراب ارژنگ سرانجام به ناچار، به استخدام دولت ایران در آمد. سالی چند در سمت ها و پست های گوناگونی تلاش نمود تا برای مملکت و در خط مردم مفید و کارساز باشد. از آن جا که میزان فساد، دزدی، چپاول و غارتگری را در هرکجا و هر پست عملاً مشاهده نمود و راهی برای جلوگیری از آنان نیافت، به ناچار همه کارها را رها کرده با برداشت های خود از کجروی های رژیم و وضعیت و مشکلات تأسف آور زندگی مردم، در ایران نخست به نوشتن کتابی در مورد تاریخ ایران و علت شکست های کشورمان پرداخت که تا کنون به دلیل وضعیت بد مالی به چاپ نرسیده، مدتی نیز در یکی از شهرستان های ایران مخفیانه به فعالیت سیاسی پرداخت که بازهم هربار مورد بدگویی، و ناسزاگویی و تعقیب، اطرافیان گردید.
سرانجام از چهار سال پیش تا کنون با برپایی سایت «فضول محله»، و همکاری شماری از هم میهنان نویسنده، نقاش، کارشناس کامپیوتر، به نوشتن مقاله های سیاسی پرداخته است. محل کار و چند تن از همکارانش، هم اکنون در لندن، پاریس، کشور دیگر اروپا و آمریکا است. او از همکاری دوستان و نویسندگانی چند در این کشورهای بهره می گیرد.
نکته دیگر- سهراب ارژنگ و همه همکارانش به هیچ حزب و گروه و دسته ای وابستگی ندارند و کمترین کمکی از فردی، جایی، و یا مقامی دریافت نکرده اند. همه افراد گروه از بام تا شام برای زندگی روزمره جان می کنند، و ساعاتی چند از شامگاهان حتی گاهی تا نزدیک به بامداد به کارهای مطالعه، نویسندگی چاپ و پخش روزانه فضول محله می پردازند.
نکته پایانی این که سهراب از چند بیماری گوناگون و خردکننده رنج می برد و ناچار است روزها و هفته هایی از عمر خود را در بیمارستان و یا بستر در خانه بگذراند. شمار زیادی از مقاله های نوشته شده، محصول شب های بیخوابی در بیمارستان است.
اول اسفند، همراه با رستاخیز ملت سلحشور ایران ، هم میهنان خارج نیز بی کار ننشسته، و در همه ابعاد بلند گو و نماینده ملت ایران در رساندن ظلم و ستم رژیم اسلامی بر مردم دربند درون کشور خواهند بود.
فردا اول اسفند، روز گذشتن و عبور بر اجساد پوسیده آخوندها و مزدوران رژیم است
چه باید کرد تا به یک همبستگی و اتحاد ملی رسید؟ آیا راههایی هست، و اگر هست، آن ها کدامند؟
آقای موسوی، راهی که شما می روید به ترکستان است، شما به یک خانه تکانی نیاز دارید
مردم آزاده و خردمند کشورمان، هرگز اجازه نخواهند داد که رژیم, به پیشوایان انقلاب آسیبی رسانده و آتش آن را خاموش کنند
درانقلاب مردمی فردا، ۲۵ بهمن، پیش بینی می شود آنست که با وجود تنگناها، مردم به شمار صدها هزار به خیابان ها خواهند آمد، و هرگونه برخورد نامناسبی را دسته جمعی و باهم به شدت پاسخ خواهند داد. تا آن جا که بسیجی و پاسدار، با وحشت و ترس انقلاب مردمی فراری شوند، و جرأت بازگشت به میان مردم را نداشته باشند.
فردا ۲۵ بهمن، روز رستاخیز ملت ایران است. جوانان برومند میهنمان به خوبی می دانند که چگونه روش مبارزه و رویارویی با رژیم جنایت کار در پیش گیرند، و با ایجاد ترس و وحشت در بسیجی و پاسدار، آنان را فراری دهند.
از آن جا که ما معتقد و طرفدار « آوازیم»، نه « آواز خوان»، برنامه تظاهرات آقای موسوی و آقای کروبی را، آنچنان که ادعا کرده اند، دنبال و پشتیبانی می کنیم. امید واریم ۲۵ بهمن، روز آغاز سرنوشت ساز برای ملت ایران در چیرگی و پیروزی بر رژیم کشتارگر ولی وقیح باشد.
اعلام تظاهرات ۲۵ بهمن، از پیش آماده ساختن رژیم برای شناسایی و سرکوبی بیشتر مخالفین است.
بی تردید، همه جنایات رژیم در چندین ماه گذشته اعم از دستگیری، شکنجه، تجاوز، و کشتن انسان های باشرف و بزرگوار ایرانی، نتیجه مستقیم سیاست غلط آقای موسوی و همکرانش است که مردم سلحشور و خروشان ایران را مانند گوسفند، بی اراده، بی اختیار، بی تحرک، زبون، و بدبخت در اختیار جنایتکاران ولی وقیح گذاشت.
مژده به مردم مصر، بالاخره ملا حسین اوباما به فریادتان رسید، و دست به دعا بلند کرد. بروید آسوده بخوابید که گربه نره؛ «نامبارک» به زودی از آغل خود بیرون می رود، و شر خود را از سر شما مردم کوتاه می کند.
آقای موسوی، با راهنمایی رهبران مخالفین رژیم مصر، مردم ۱۴ شبانه روز با همه سختی ها در انقلاب خود ماندند. حکومت نظامی را شکستند، و با خشونت رژیم تلافی مثل نمودند.
