سهراب ارژنگ دوران ابتدایی را در دبستان مسعود سعد، و متوسطه را در دبیرستان ادیب تهران گذرانید. با آن که به رشته های سیاسی علاقمند بود، ولی جو دیکتاتوری حاکم مانع از انجام خواسته او شد. از این روی، پس از گذران رشته فیزیک با بهره گیری از استادانی مانند دکتر حسابی، مهندس ریاضی، دکتر عیسی صدیق، در دوران زنده یاد دکتر فرخ رو پارساسالها به کار آموزش پرداخت. سپس برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و در رشته کاربرد فیزیک از انگلیس فوق لیسانس گرفت، و دکترا ی دولتی خود را با درجه بسیار ممتاز از دانشگاه لویی پاستور فرانسه به پایان رسانید. مدتی نیز در نقاط مختلف اروپا به کار پرداخت. در دوران انقلاب به شدت با حرکت اسلامی و روی کارآمدن آخوند و بعدها حتی با انتصاب مهندس بازرگان که از پیش شناسایی نزدیک با او داشت به شدت مخالفت ورزید و چند بار مورد ضرب و شتم خردباختگان آن زمان قرار گرفت.
سهراب ارژنگ در هیچ انتخاباتی شرکت ننمود و ورود خمینی و محاصره او در فرودگاه به وسیله آخوندهای جنایتکار را موجب بدبختی، پریشانی، و درماندگی مردم ایران می دانست. شماری از دوستان متعصب دانشگاهی و حتی بستگانش، به دلیل نفرت او از رژیم اسلامی و تلاش های سیاسی، از وی برای همیشه از او جداشدند.
سهراب ارژنگ سرانجام به ناچار، به استخدام دولت ایران در آمد. سالی چند در سمت ها و پست های گوناگونی تلاش نمود تا برای مملکت و در خط مردم مفید و کارساز باشد. از آن جا که میزان فساد، دزدی، چپاول و غارتگری را در هرکجا و هر پست عملاً مشاهده نمود و راهی برای جلوگیری از آنان نیافت، به ناچار همه کارها را رها کرده با برداشت های خود از کجروی های رژیم و وضعیت و مشکلات تأسف آور زندگی مردم، در ایران نخست به نوشتن کتابی در مورد تاریخ ایران و علت شکست های کشورمان پرداخت که تا کنون به دلیل وضعیت بد مالی به چاپ نرسیده، مدتی نیز در یکی از شهرستان های ایران مخفیانه به فعالیت سیاسی پرداخت که بازهم هربار مورد بدگویی، و ناسزاگویی و تعقیب، اطرافیان گردید.
سرانجام از چهار سال پیش تا کنون با برپایی سایت «فضول محله»، و همکاری شماری از هم میهنان نویسنده، نقاش، کارشناس کامپیوتر، به نوشتن مقاله های سیاسی پرداخته است. محل کار و چند تن از همکارانش، هم اکنون در لندن، پاریس، کشور دیگر اروپا و آمریکا است. او از همکاری دوستان و نویسندگانی چند در این کشورهای بهره می گیرد.
نکته دیگر- سهراب ارژنگ و همه همکارانش به هیچ حزب و گروه و دسته ای وابستگی ندارند و کمترین کمکی از فردی، جایی، و یا مقامی دریافت نکرده اند. همه افراد گروه از بام تا شام برای زندگی روزمره جان می کنند، و ساعاتی چند از شامگاهان حتی گاهی تا نزدیک به بامداد به کارهای مطالعه، نویسندگی چاپ و پخش روزانه فضول محله می پردازند.
نکته پایانی این که سهراب از چند بیماری گوناگون و خردکننده رنج می برد و ناچار است روزها و هفته هایی از عمر خود را در بیمارستان و یا بستر در خانه بگذراند. شمار زیادی از مقاله های نوشته شده، محصول شب های بیخوابی در بیمارستان است.
ازدواج میلیون پوندی شاهزاده انگلیس، در میان نارضایتی گروه زیادی، دستگیری و سرکوب تظاهر کنندگان، به عنوان اغتشاش گران، بستن وب لاگ های مخالفین، و بادعوت از مفتخوران و زورگویان جهان، از جمله سفیر ولایت وقیح برگزارشد.
قابله تولد ولی وقیح گفته که چون علی چلاق هیکل گنده داشته هنگام دنیا اومدن، فریاد می زده «یاعلی، یا علی». اگر غلط نکنم، امام خامنه ای هم از درون یک چراغ گرد سوز دنیا اومدند و چون دست مبارکشون خیلی نور دیده، چلاق مانده.
کار عمده دولت انگلیس عموما دلالی، به ویژه فروش اسلحه، و پشتیبانی از دیکتاتورهاست. اسلحه فروخته شده به بحرین، لیبی، یمن، اندونزی، و سوریه نه تنها دیکتاتورها را مدتها بر سر قدرت نگاه می دارد، بلکه در انقلاب مردم برای سرکوبی آنان نیز به کار گرفته می شود.
اسلام یک حزب دیکتاتوری سیاسی است که بر پشت و گردن ما سوار شده، هر حرکت و جنبش ما را با زورگویی کنترل می کند. در این مرام سیاسی، از آزادگی و کرامت انسانی خبری نیست، و انسان ها بردگانی اند که زیر سلطه و قدرت آخوند و ملا زنده اند، ولی به خواست خود زندگی نمی کنند.
قطب زاده، یزدی، و بنی صدر در پاریس گفتار خمینی را دگرگون نموده، و طبق صلاح و مصلحت روز، تحویل گزارش گران می دادند. در نتیجه مردم از ماهیت درون خمینی ناآگاه ماندند و به خواست و آرزوهای شوم وی پی نبردند و انقلاب را دو دستی پیشکش خمینی و یارانش کردند و زمانی که به خود آمدند، کار از کار گذشته بود.
تنها یک قلم دزدی این مجتبی خان ۱۶۰۰ میلیون پوند است که در بانک های انگلیس ذخیره شده و گویا دولت انگلیس به تصرف آن بی علاقه نیست. خوبست آقای حمید رضا فروزنفر نوه خواهر گرامی ولی وقیح بفرمایند در حساب های بانک خودشان در اروپا چه اندوخته ای دارند؟
همانگونه که دادن تفنگ به دست یک بچه نافرجام و خطرناک است، فروختن اسلحه و مهمات و وسائل سرکوبی به یک دیکتاتور نیز خطرناک است.
انتخاب رهبر و یا شورای رهبری موقت با تلاش آقای دکتر اسماعیل نوری علاء، نادیده گرفتن مبارزات پیگیر و مردمی درون کشور است. میان زندانیان سیاسی و یا جوانان در حال چالش با رژیم کنونی، فرهیختگانی هستند که می توان آنان را نامزد چنین کارهایی نمود.
